Mistaken (UNDER REVISION)

Chapter 32

 Kayceelyn’s POV

“Kaycee anak, tama na! Tama na yan!!! Hindi makakatulong yang paglalasing mo…Anak naman!”

“Pabayaan nyo ako!!!!”

“Anak, ginagawa naman ng mga pulis ang lahat maha----“

“Ginagawa ng mga pulis ang ano? Huh Ma? Putang ina!!! ISANG BUWAN NANG NAWAWALA ANG KAMBAL KO? PERO HANGGANG NGAYON, MAY NAGBAGO BA? HUH? WALAAAA!!!!!”

Sumikip nanaman ang dibdib ko…Wala na wala na akong luhang ilalabas, sa loob ng isang buwan wala akong ginawa kundi ang maghintay,tumunganga,umiyak, at ang uminom…Anong magagawa ko? Gawin ko man ang lahat, hindi ko na makikita ang kambal ko…

Si Paull kaya? Alam ba nya na nawawala na ang naka namin?

“Anak naman, huwag ka ngang mawawalan ng pag-asa! Pagsubok lang tong ibinibigay sayo...Huwag ka lang bibigay” gusto ko mang umiyak, wala na!

“Maam, may tawag po kayo…”

“Sino daw?” tanong ni Mama…

“Hindi po sumasagot eh, Pero si Maam kaycee po ang hanap…” agad akong napatayo sa kinauupuan ko at kinuha yung telepono kay Yaya….

“Hello? Sino to?” tanong ko sa kabilang linya…

(Kayceelyn? Is that you?) isang boses ng babae ang sumagot..

“Yes, anong kailangan mo?”

(I heared about you’re twins…Condolence)

“Sino ka ba? At tsaka hindi pa patay ang kambal ko!!!!” tumaas na ang tono ng boses ko…

(Are you sure? Paano ka nakakasiguro na hindi pa PATAY ang anak mo?) sa tono ng boses nya galit na sya…

“HAYOP KA!!!! IKAW BA ANG DUMUKOT SA ANAK KO? HAYOP KA IBALIK MO SA AKIN AN---“

(Relax, Grabe ka naman sa akin… Tsk tsk tsk, You know what?
Mabait naman ako eh, Kung tutuusin nga dapat ka pang magpasalamat sa akin dahil inaalagaan ko ang kamabal mo kahit gusto na kitang patayin na HAYOP KA!!! You Bitch!!!!)

Sino bato?

“Wala akong pakealam kung sino ka man! Ibalik mo sa akin ang kambal ko… Magkano ba ang gusto mo? Ano? Ibibigay ko…”

Hinintay ko syang sumagot…Ilang minute pa bago nya ako sinagot…

(I don’t need you’re money baka nga mas mayaman pa ako sayo eh!!!”

“EH KUNG HINDI PERA, EH ANONG GUSTO MO? ANG DAMI MONG SATSAT!!!”

(Ang tapang mo din eh no? Eh kung patayin ko na kaya ang isa sa kambal mo? Ang saya nun…) nariniog ko ang pagtawa nya…

Maya-maya narinig ko ang pag-iyak ng kambal ko…

God!!! Hindi ko na napigilan ang maluha…Akala ko ba ubos na? pero bakit meron nanaman?

“Anong bang kaylangan mo? I’m begging you please to back my twins…” naiiyak kong sabi…

(Si Paull…)

“A—ano? Anong ibig mong sa---sabihin?”

Panong nadamay yung lalaking yun dito? Wala na sya sa buhay ko!!!

(Tell him…. tell him to come back to me…)sa tono nang boses nya para bang nagmamakaawa sya…

“Alam mo hindi ko kilala kung sino ka, Pero hindi magagawa yang sinasabi mo…”

(Bakit? Dahil ba sa mahal mo pa sya? HUH? NG DAHIL SAYO NAWALA SYA SA AKIN!!! MANG-AAGAW KA!!!!)

Naka drugs bato?

“Ano? Ako? Mang-aagaw? Bakit sino ka ba? Huh? Pano ko inagaw sayo si Paull? Bakit a---“

Napahinto ako sa sinabi ko…

A---asawa nya ba tong kausap ko?

“I---ikaw ba ang a---asawa ni Paull?”

(Oo ako nga…Hindi mo alam kung ano ang sinira mo!!! Inagaw mo ang asawa ko!!!)

“Hindi ko sya inagaw sayo…wala akong inaagaw sayo…Yung gusto mo na ibalik ko sya sayo? Magagawa ko yun…Pero matagal nang wala dito sa Pilipinas si Paull at hindi na kami nagkikita…”

Naalala ko na nung nakaraan pala…Diba tumawag sya nun? Pero ayokong makita at makausap si Paull…

(Hindi ako naniniwala sayo! Alam mo bang mula nang makilala ka nya hindi na sya bumalik sa London?!)

Ano daw? Pero sabi ni Alex nasa London na si Paull at iniwan ako?

(1 week para pakiusapan mo si Paull… pag hindi mo nagawa? Alam mo na yun!!!)

Sasagot pa sana ako ng patayin nya na ang telepono…

“Anak, anong sabi?”

Hindi ko sinagot si Mama bagkos dumiretso ako sa kwarto ko…

“Alex, totoo ba yung mga sinabi mo? Alex, ano ba talaga ang totoo?” denial ko ang no. ni Alex sa phone book ko…

Naka ilang dial ako pero cannot be reach!!!

“Nasaan ka na ba?” Ang tagal ko nang hindi sya nakikita at wala na rin akong balita sa kanya...