"Ano matagal pa ba?"
"Ate Allen naman? Magrelax ka nga. Parang ikaw Ang ikakasal ah" natatawang sabi ni Rachell kay Allen.
Natatawa ako sa kinikilos nya. Kanina pa kasi syang ganyan hindi mapakali dito sa loob ng kotse. Kulang nalang sigawan nya ang nasa loob ng simabahan para magsimula Na ang kasal.
"Ma'am, Ready Na po natin Ang bride. Magsisimula na Po tayo" sabi ng organizer.
"Oh ayan daliiii!!! Magready ka naaaa!" Agad na bumaba si Allen kasabay noon si Rachell.
Bago ako bumaba, pumasok sa loob ng kotse si Mama. Nakita ko ang masayang mukha ni mama, "This the day for you Bie. The day that your Dad wants to you" I saw my mom starting to cry.
"Ma..." Tawag ko sa kanya. Naiiyak Na din Ako.
"Kung nasaan man ngayon ang Daddy mo? we all know that he is very happy for you. Hindi man nya naabutan ang pinaka espesyal na mangyayari sa'yo, but right now? Nanood sya at kasama natin ngayon" hinawakan nya ang kamay ko at madiing pinisil yun.
"Ma naman eh. Sinisira mo yung make up ko. Tama na drama natin. Pinapaiyak mo ko mama eh" pinilit kong hindi tumulo yung luha ko. Ayokong umiyak. Ayokong panghinaan ng loob dahil mas magiging mahina si mama. I want to be strong everyday for her. I know it's hard since my dad died but my mom always did her best to look okay.
I'm starting walking at aishile. Wearing the white gown that I want to wear once in my entire life. Smile on my face, smile that I know I'm sure to my decision. All the attention is all mine.
Maraming nangyari. Masasakit na bagay Na mahirap tanggapin dahil sa sobrang bigat. Mga Buhay na nawala. Mga pag asang gumuho ngunit bumangon. Mahirap tanggapin Ang lahat ng pangyayari sa Buhay ko. Buhay ng mga anak ko. Maybe it's not my time to have a child that time. Maybe I'm not ready for that responsible that's why God planned my way. God do all the plan that I know in a right way. He saved me for what I am before to make me realize that there's people outside who waiting for me to come back. Hoping that all the scars will healed. Forgiveness to those people who make mistakes. Faith, trust and hope those words I found these past years. I'm totally moved on.
Tinignan nya ako sa mga mata. "I know, it's hard. I'll promise, To all people who are witnesses our vow and to God, I'll never leave you no matter what happened. My love for you will never stop even we are grey and old. This promise will started right now" he said then he kissed me passionately.
I can't stop to sob, "Tha---thank you. Thank you for everything" wala akong pake kung tumutulo Na uhog ko pake nila?, " I'll promise too that I---I will never leave you and I'm continuing loving you until were grey and old. I love you" hindi ko Na pigilan at tuloy tuloy ng tumulo Ang luha ko.
"What a sweet message. Now, I'll pronounce you, husband and wife" priest said.
"ASAWA KO NATOOOO!!!" Bigla kami sa pagsigaw nya.
"Hoy loko, nasa simbahan ka" saway ni Michael kay Paull.
Natawa naman kami sa ginawa nya.
At the Reception....
"Okay guyss! Ready na ba ang mga bridesmaids to catch the flower of the bride?" Tanong ng host Dito sa reception ng kasal namin.
"Yessss!!!!" Sigaw nila.
Natawa ako dahil pinangunahan ni Allen yung pagpunta sa gitna, "Go Allen!" Cheer ni Michael sa kanya.
"Okay ready? 1....2...3 go" bilang ng host.
Inihagis ko Yun patalikod. Humarap ako para tignan ko kung sino yung nakasalo. And Hindi Na ako nagulat kung sino yung nakasalo. Yes. It's Allen.
"I got it!" Sigaw nya na may halong malaking ngiti sa mga labi. Natawa kaming dalawa ni Paull
"Kaibigan mo talaga, Hon" bulong nya sa akin.
Hon? He called me Hon?
"Tsss... Hayaan mo nga syaa" hinampas ko sya.
"Aray! " Inilapit nya yung ulo nya sa tenga ko at bumolong, "Wait my punishment for you in our honeymoon" hinampas ko ulit sya. Napaka naughty nitong asawa ko.
Ang sarap sa pakiramdam na matawag syang Asawa. Masasabi mong akin sya, may makakatuwang ka sa buhay, sa problema. This is not the end, this is the beginning of my life. I'm so happy to end my story without doubt.
BINABASA MO ANG
Mistaken (UNDER REVISION)
RomansaIsang pagkakamali, maitatama nga ba ng isa pang mali?