Zeal Academy: School Of Wizards

Chapter 11

"And that someone else is you! Kakainis! Dapat kanina pa ako nagconfess kaso lang du----" naputol ang sasabihin ko ng niyakap ako ni Yuri. Shems! Is this true? Hindi ba ako nananaginip? Ohmy!

"Is that true? You love me? Not MJ? Shit! You  don't know how happy I am! I will really cursed that mate bond kung hindi mo ako magugustuhan! F*ck! Im the happiest mate right now!"nagulat ako sa sinabi niya.

"M-mate?" gulat kong tanong.

"You don't know? I'm your mate" nanlaki pa lalo ang mata ko sa tinuran niya.

"Shet lang! Nagseselos lang pala ako sa sarili ko! Hooh!" sabi ko sa kaniya. Natawa naman siya.

"Be my lady, Nichole."

MJ's P. O. V.

"You're an idiot, MJ." I looked at her seriously.

"Nope. I'm not." I told her. She just smirked at me.

"Really? Then, bakit mo siya pinaalis? You love her, right?"

"Hindi ko siya mahal. Gusto lang. Iba ang mahal sa gusto lagi mo iyan tatandaan." malamig kong sabi.

"You're such an idiot, Mark. You're a mate less."I chuckled.

"No, I'm not. You're the one who's idiot. Manhid ka din. Masyado kang focus kay Akiro. Hindi mo naramdaman yung sarili mong mate. Dun ka pa mas focus sa mayroong mate." nakita ko ang gulat sa mukha niya.

"I'm your mate, Limiah." mas lalo siyang nagulat sa tinuran ko.

Sandara's P. O. V.

"Be my lady, Nichole." nabigla ako ng sinabi niya iyon.

"Be your lady? Walang ligaw ligaw? Wait lang! Shet! Gusto ko naman maranasan yung ligawan! Hindi sa ayaw ko ahh! Gusto ko lang maranasan iyong ligawan ako. Gusto din kitang makilala ng mabuti." shemay! Pinipigilan ko lang talaga ngayon kiligin. Hooh! Kaya mo iyan, Sandara! Fighting!

"I know. That's every girl dream. You want to feel special." tumango ako.

"Gaya nga sa kanta ng TWICE na feel special. I feel love I feel so special. Gusto ko iyon." nakangiti kong sabi.

"Okey. I will do that, my love. I will make you feel special." ayiee! Gusto ko na talagang sumigaw. Pinipigilan ko lang. Nakakahiya kaya iyon.

"My love talaga? Wag mo nga ako pakiligin. Nakakahiya kaya." nakayuko kong sabi.

"Don't feel embarass, my love." nakangiti niyang sabi. Bakit natatawa ka? Mukha ba akong clown?

"Balik na lang tayo sa dorm. Dami mo kasing drama eh." hinila ko na siya papunta sa dorm.

Pagpasok namin, nakita namin sina Limiah at Josh. Parang may tension na namumuo sa kanilang dalawa. Si Limiah parang gulat na gulat habang si Josh naman ay walang expression ang mukha.

"Anong nangyari sa inyo? Josh, may iku-kwento ako sayo. Tara, punta tayo sa ga—hmmp!" napatigil ako sa pagsasalita ng takpan ni Yuri ang bibig ko.

"Sorry. Maingay lang talaga si Nichole. Tuloy niyo na iyong pinaguusapan niyo. Sige, bye!" hinila na niya ako paakyat sa taas.

Nakasalubong namin si Kc sa hallway. Mukhang kakagaling lang niya sa library o kwarto. Nabasa ko kaagad sa mukha niya ang gulat at pagtataka.

"Hi Kc! You look so beautifull today!" masayang wika ko sa kaniya.

"T-thank you! Bakit nga pala kayo magkasama?"takang tanong niya sa amin. Wala ka na don 'te. Choss!

"Nililigawan niya ako." proud kong sagot sa kaniya. Huh! Kung noon pinapangarap ko lang na mangyari ngayon hindi na. Nangyari na! Hahahahah!

"Really?!" gulat niyang sabi. Tumango ako. Niyakap niya ako at sinabing. "Congrats! Dream come true!"

"Thank you!" masayang pasasalamat ko dito.

"Gotta go!" yun lang ang sinabi ni Yuri at hinila na ako papunta sa kwarto ko.

Nakalimutan ko palang sabihin sa inyo na umalis na sa kwarto ko si Limiah 2 weeks ago. Naayos na kasi iyung tutulugan niyang kwarto.

"Wow. Your room is beautifull." nilibot ng mga mata niya buong silid ko.

Yung kwarto ko kasi ay sakto lang. Pinaghalong kulay itim at dark violet. Favorite color ko kasi. May study table. May queen size bed. Kulay itim yung bed sheet niya. May book shelf din. May mini refrigerator sa gilid. Meron ding malaking bintana sa gitna.  Malakas nga tuwing gabi ang hangin kaya bihira ko lang gamitin ang electric fan o kaya yung AC.

May single sofa na kulay dark violet. May T. V. na 42 inches ata. Dun ako madalas manood ng kdrama o concert. Wala naman makakarinig sa akin dahil sound proof ang bawat kwarto unless nakaopen yung bintana.

"You like dark colors?" tanong niya habang tinitignan ang mga CD ko.

"Yup. Halata naman diba. Kulay itim tapos dark violet." scarcastic kong sagot. Nakita ko sa aking peripheral vision na natawa siya ng mahina.

"Hindi halata sayo. Base on your personality parang mahilig ka sa mga light colors. Kaya hindi halata sa iyo." ganun pala iyun. Iba-base sa personality yung gusto mong color.

"Ano ba yung personality ko?" tanong ko kunyari.

"Jolly. You're a jolly girl that's why I like you. No scratch that, I'm in love with you." wow! In love daw siya sa akin mga prends!

"Hmm... Bakit mo nga pala ako dinala dito sa kwarto ko?" tanong ko sa kaniya.

"Like what you said earlier, we'll do the getting to know each other scene." he said. Ay! Napapa-english na din tuloy ako dahil sa kaniya.

"Tell me about yourself, Yuri." sabi ko sa kaniya.

"Im---"

"Wag ka nga mag-english! Mamaya nose bleed ang abutin ko sayo eh!" putol ko sa kaniya.

"Im a pureblood. Kaunti na lang pureblood na natitira. Karamihan sa kanila ay pinatay ng Dark Bloods. Ayaw kasi nilang sumama sa kanila. My mom and dad are businessman. I have big brother and sister. Doctor sila pareho. Ako ang bunso. Wala naman akong masyadong ginagawa sa buhay. Well, I know them since we're kids. They call me Coldy Aki. But now Akiro na lang. Alam kong natatakot sila sa akin. Malakas daw kasi ako. Meron akong kakayahan na para lang sa mga werewolf and vampires. Kahit ang mga magulang ko nagtaka. They're purebloods." kwento niya. Tama siya. Wala ngang nangyari sa buhay niya.

"Sino yung mga parents mo at nung mga kapatid mo?" tanong ko. Halata ngang curious ako eh. "Upo ka nga muna dito sa kama." tinapik ko pa yung tabi ko. Nakatayo kasi siya.

"Joanna Maris and Akiña Hinata. Yun yung pangalan nila mom and dad. While sina big sis and big bro are Kiyan Hiroshi and Joanne Marie Hinata." sagot niya. Ang cute ng mga pangalan nila. Hihihih!

"Im Cass Sandara Nichole Rivera. H-half blood. Nakatira sa mundo ng mga tao. Doon na din ako lumaki. Kasama ko sa buhay si Tiya. Namatay si Mama 8 years ago. Hindi ko naman kilala ang tunay kong tatay. Ang sabi lang ni Tiya ay charmer siya. Only child lang. Mahirap lang. Nagta-trabaho lang si Tiya sa palengke. Scholar naman ako sa pinapasukan ko noon na school. Dean's lister. May sakit ako. Kapag kasi nakakakita ako ng dugo o nakakasakit o kapag nasasaktan o galit hindi ko napipigilan ang sarili ko na maging bayolente. Nang dahil d-doon, hindi ko sinasadyang patayin ang b-best friend ko 8 years ago. H-halimaw a-ako! M-masamang t-tao!" hindi ko na napigilang umiyak.

Shet lang! Ang sakit pa rin dito sa puso kapag naaalala ko yung nangyari 8 years ago. Sariwa pa rin sa isip ko ang mga pangyayari na iyon.

"You killed your best friend?" hindi makapaniwalang tanong niya.

"Oo. Meron kasing mga lalaki na gusto akong kuhanin. Nagalit ako. Sinasaktan niya kasi kami ng best friend ko. Dahil sa galit na iyon pinatay ko siya. K-kasama na si L-lyn. Ang sama sama kong tao! Napakasama ko!" hinampas hampas ko pa ang aking dibdib na parang sa paraan na iyon mapapatay ko ang sarili ko.

"H-halimaw na din b-ba a-ang tingin m-mo sa a-akin? Lalayuan m-mo na din b-ba ako?" umiiyak kong sabi.

"Im sorry but I have to go." pagkatapos niyang sabihin iyon ay lumabas na siya ng kwarto ko. Ahhh! Ayaw ko na!

"Ahhhhh!"