Happiness [Paulo Dybala]

37

Sabah uyandığımda Anne'e konum attım. Sonrasında da arabama binerek De ligt'ı almaya gittim.

De ligt arabaya bindiğinde kafeye sürmeye başladım. De ligt "Çok heyecanlıyım."dedi. Gözlerimi devirdim.

Anne ile buluşacağımız kafeye geldiğimizde arabayı park ettim. De ligt'la arabadan indiğimizde kafeye girdik. Anne masada oturuyordu.

De ligt "Tanrım çok güzel."dedi. Birlikte masaya yürüdüğümüzde Anne bizi görünce ayağa kalktı.

İkimize de sarıldığında birlikte masaya oturduk. Anne "De ligt'ın geleceğini bilmiyordum."dedi. "Umarım rahatsız olmamışsındır."dedim. Anne "Hayır olmadım."dedi.

Hepimiz kendimize kahve söyledik. De ligt Anne'e bakarak "Maçları takip ediyor musun?"dedi.

Anne "Evet hatta Juventus'u tutuyorum bir de ikimiz de aynı ülkenin vatandaşıyız bende Hollandalı'yım. De ligt "Ne kadar güzel."dedi.

Sohbetin ortalarına doğru De ligt Anne'in üzerine kahve dökmüştü. De ligt'da Anne'e yeni kıyafet vermek için benim arabamla evine götürmüştü böylelikle ben kafede kalmıştım.

Taksiye binmek istemiyordum. Telefonumu çıkararak Paulo'yu aradım. Uzun bir süre sonra açmıştı.

"Paulo beni almaya gelir misin?"dedim. "De ligt ile değil miydin?"dedi.

"Evet ama şuan tekim ve arabam yanımda değil."dedim. "Nerede?"dedi. "Sen niye bu aralar beni bu kadar sorguluyorsun?"dedim.

Sorduğumu cevap vermedi. "Konum at geliyorum."dedi. "Tamam görüşürüz."dedim. "Görüşürüz."dedi.

Paulo'ya konum attığımda kafenin çıkışında oturarak onu beklemeye başladım.

Kısa bir süre sonra arabasını gördüğümde arabasına bindim. Paulo evine doğru sürdüğünde bir şey demedim.

"Becca nasılmış?"dedim. "Ara sor."dedi. "Sen niye beni tersliyorsun?"dedim. Yine cevap vermemişti.

Paulo arabasını evinin önüne park ettiğinde arabadan inerek içeriye girdim. George beni gördüğünde şaşırmıştı.

Koltuğa oturduğumda George "Paulo seninle bir şey konuşacağım."dedi. Paulo oflayarak kabul etti.

Koltukta oturarak onların gelmesini bekliyordum. Odadan bağırışma sesleri geliyordu. İkisi de birbirine bağırıyordu.

Bir süre sonra Paulo odanın kapısını  çarparak yanıma doğru geldi. "Telefonunu ver."dedi. "Ne alaka?"dedim.

"Ver telefonunu bir şey bakacağım."dedi. "Vermiyorum."dedim.

Telefonumu almaya kalkıştığında "Sen kim olduğunu zannediyorsun?"diye bağırdım.

"Sevgilinim hani."dedi. "Bende senin sevgilinim telefonunu hiç
aldım mı?"dedim.

"Ben senin gibi kimseyle gizli buluşmuyorum."dedi. Alaycı bir gülüşle "Kiminle gizli buluşuyorum benim neden haberim yok?"dedim.

"Son zamanlarda benden çok başkalarına zaman harcıyorsun."dedi. "Günümün hepsini sana ayıramam sende günün yarısında antrenmandasın zaten."dedim.

Sesini yükseltmeye başlamıştı. "İzin günlerini bile bana ayırmıyorsun."dedi."Önemli bir işim vardı çünkü."dedim.

"Beni aldattın mı?"diye bağırdı. Böyle bir şey düşündüğü aklıma bile gelmezdi. Çoktan gözlerim dolmuştu.

Kısık bir sesle "Böyle bir şeye nasıl ihtimal verirsin?"dedim. Koltuğa oturarak ellerini kafasına koydu. "Bilmiyorum kafam çok karışık."dedi.

George "Boşuna yalan söyleme Oriana sizi gördüm."dedi. "Kiminle gördün çok merak ediyorum."dedim. "Bunu en iyi sen bilirsin."dedi.

George'un üstüne yürüdüm. "Götünden bir şeyler uydurma."dedim. "De ligt'la neler yaptığınızı biliyorum."dedi.

Paulo'ya bakarak "SENİ DE LIGT İLE Mİ ALDATTIĞIMI DÜŞÜNÜYORSUN SAKIN BİR DAHA BENİMLE KONUŞMA."diye bağırdım.

Sonrasında George'a bakarak "PAULO ANTO'YLA SEVGİLİ OLDUĞU ZAMAN ANTO'YLA OLAN YATAK İLİŞKİNİ BELKİ PAULO'YA ANLATIRSIN?"diye bağırdım.

Paulo başını kaldırarak George'a baktı. Ayağa kalkarak onu sertçe geriye itti. "Anto'yla yattın mı?"dedi.

George "Hayır aptal sevgilin kendini kurtarmak için bana suç atıyor."dedi. Paulo George'a yumruk attı. "Onunla düzgün konuş."diye bağırdı.

"O kız senin arkadaşınla seni aldattı."dedi. "Sen ne kadar yalancı  bir insansın. Becca'yı Anto'yla aldattın. Sen iğrenç bir insansın."diye bağırdım.

"Evet Becca'nın arkadaşından zaten ne beklenirdi ki o mu söyledi güya onu aldattığımı?"dedi. "Anto'da bunu kabul etti boşuna yalan söylemeye kalkma."dedim.

George Paulo'ya bakarak "Ona inanıyor musun?"dedi. Paulo "Şuan kime inanacağımı bilmiyorum."dedi. George "İyi o zaman artık beni unut. Bir kız yüzünden aramızı bozdun."dedi. Sonrasında kapıyı çarparak gitti.

Paulo'ya o kadar hayal kırıklığıyla bakıyordum ki.. "Seni aldattığımı düşünmen yetmiyormuş gibi bir de De ligt'la aldattığımı düşünüyorsun."dedim.

Bana yaklaşmaya başladığında onu geri ittim. "Sakın yaklaşma bana."dedim.

Koltuğun üzerinde duran telefonumu alarak evin kapısına yürümeye başladım. Paulo beni tutmaya çalışınca elini sertçe ittim. Kapıdan çıktığımda kapıyı sertçe çarptım.

Aklım almıyordu. Onu aldattığıma inanmıştı. Arabam olmadığı için yürümeye başladım.

Buradan abimin evine kadar yürümek büyük bir işkence olacaktı ama taksiye binmek istemiyordum.

Yağmur yağmaya başladığında kendi halime gülmeye başladım. Yağmur sayesinde gözyaşlarım gözükmüyordu.

Önümde bir araba durduğunda kafamı kaldırdım. Merih arabadan indiğinde "Ori bu halin ne?"dedi.

Onu kendime çekerek sıkıca sarıldım. O da kollarını bana sardı. "Paulo onu aldattığımı düşünüyor."dedim. Sesimin titremesine ve hıçkırıklarıma engel olamamıştım.

Merih "Aptal."dedi. "Hem de De ligt'la aldattığımı düşünüyor."dedim. Merih beni kollarından ayırarak "Ciddi misin?"dedi. Kafamla onayladım.

"Gel seni evine bırakayım sonra o malla ilgileneceğim."dedi. "Araban ıslanır."dedim. Merih "Saçmalama Oriana."dedi ve arabaya doğru yavaşça itti.

Evimin önüne bıraktığında arabadan indim ve anahtarla kapıyı açtım. Karşıma yengem çıktığında "Oriana ne oldu?"dedi meraklı sesiyle.

Ona cevap vermeden odama çıktım. "Yalnız kalmak istiyorum lütfen."dedim ve odamın kapısını kapattım.

****