Happiness [Paulo Dybala]

41

Becca'nın ortak arkadaşımız olması çok iyiydi. Paulo'nun nasıl olduğunu sürekli bana anlatıyordu.

"Yani Oriana kendini sana affettirmek için elinden gelen herşeyi yapacakmış."dedi. "Kolay olmayacak."dedim.

"Bir şey soracağım Becca sen Paulo'nun her şeyini bana anlatıyorsun. Beni de ona anlatıyor musun?"dedim.

Becca "Sanırım konuşmama hakkımı kullanacağım."dedi. "Seni şuan dövebilirim."dedim.

"Ya sana Paulo'nun ne yaptığını anlatmayınca beni tehdit ediyorsun senin yaptığın şeyleri Paulo'ya anlatmadığımda o beni tehdit ediyor. Haksızlık bu."dedi.

Becca "Tanrım ortak arkadaş olmak çok zor ikinizi de birbirinize kötüleyemiyorum."dedi. Yavaşça Becca'nın kafasına vurdum.

Becca "Ori ben bir haftalığına Arjantin'e ailemin yanına gideceğim. İstersen gel."dedi. "Hayır burada kalacağım."dedim. Becca "Tamam sen bilirsin."dedi.

****
Becca Arjantin'e gitmişti. Evde tek kalmıştım ve sıkılıyordum. Saate baktığımda gece 12.30 du. Belki uyuyabilirdim.

Yatağıma girerek gözlerimi kapattım. Telefonuma bir bildirim geldiğinde gözlerimi açmadım. Ama peş peşe geldiğinde oflayarak telefonu elime aldım.

Sister♡: Ori

Sister♡: Uyuyor musun??

Sister♡: Tanrım

Sister♡: Normalde hayatta bu saatte uyumazsın.

Oriana: Ne

Sister♡: Sonunda.

Oriana: Hadi Becca ne söyleyeceksen söyle.

Sister♡: Paulo çok kötü üşütmüş az önce aradı. Sesi falan çok kısılmış.

Oriana: Eee?

Sister♡: Oriana hasta diyorum.

Oriana: Benim yapabileceğim bir şey olduğunu zannetmiyorum.

Sister♡: Cidden mi? O olsaydı seni bırakmazdı.

Oriana: Onu bana savunma kendini hastalıktan korumayı öğrensin.

Sister♡: Peki Oriana sen bilirsin..

Becca'yla konuşmam bittiğinde yatağımdan kalktım. Tabii ki de yanına gidecektim. Ama yanına gittiğimden kimsenin haberi olmasını istemiyordum.

Becca'nın odasına girerek Paulo'nun evinin anahtarını aldım. Üstüme bir hırka giyinerek evden çıktım ve arabama bindim.

En fazla 10 dakika sonra Paulo'nun evinin önünde durdum. Anahtarla kapıyı açarak içeriye girdim.

Oturma odasına baktığımda boştu. Yavaşça odasına çıktım. Yatağında yatıyordu.

Yanına yaklaşarak ellerimi alnına koydum. Yanıyordu. Gözlerini kısıkça açarak bana baktı. Neredeyse çıkmayan sesiyle "Oriana?"dedi.

Mutfağa giderek ıhlamur yapacaktım. Yanından uzaklaşacakken elimden tuttu. "Gitme lütfen."dedi.

Elini okşayarak "Bir yere gitmeyeceğim ıhlamur yapıp geliyorum."dedim. Elimi yavaşça elinden ayırdım.

Mutfağa girerek ona ıhlamur yaptım. Odasına çıktığımda "Paulo üstündeki tişörtü çıkart."dedim. Dediğimi ikiletmeden yaptı.

Elimdeki ıhlamuru avucuna bıraktım. Elimi alnına koydum. Düşmemişti. "Neden bu kadar fazla hasta oluyorsun?"dedim. "Bilmiyorum."dedi.

Sesi çok kısık çıkıyordu. "Yarın izin gününüz olduğu için şanslısın dinlenebilirsin."dedim. Kafasıyla onayladı.

"Neden bana iyi davranıyorsun?"dedi. Bu soruyu beklemiyordum. "Bıraksaydın hastalıktan kıvransaydım."dedi.

"Saçma sapan konuşma."dedim. Başını geriye atarak ağlamaya başladı. "Özür dilerim. O kadar pişmanım ki."dedi.

Benim de gözlerim dolmuştu. "Ona inanmamıştım. Telefonunu isteme sebebim beni aldatmadığını kanıtlamaktı. Sen telefonunu bana vermeyince biraz kırıldım ve o yüzden boş konuştum."dedi.

"Şuan bunu konuşmanın sırası değil Paulo."dedim. Paulo "Benimle başka zaman konuşmuyorsun ki."dedi.

Elimi alnına koydum. "Bekle alnına ıslak bez koyalım."dedim. Paulo'nun yanından ayrıldım.

Konuyu değiştirdiğim için mutluydum. Gözyaşlarımı ellerimle sildim ve ıslak bez hazırladım.

Paulo'nun yanına giderek alnına koydum. Elimi tuttuğunda elimi çekmedim.

"Üşüyorum."dedi. "İyi olacaksın."dedim. "Peki biz iyi olacak mıyız?"dedi. "Uyu Paulo dinlenmen gerekiyor."dedim.

Gözlerini kapattığında elimi saçlarında gezdirmeye başladım. Kendine dikkat etmiyordu bu yüzden sürekli hasta oluyordu.

Bir müddet sonra uyuduğuna emin olduğumda yanağına yaklaşarak büyük bir öpücük bıraktım."Seni hâlâ çok seviyorum bebeğim."diye fısıldadım.

Bir süre sonra elimi alnına koyarak tekrar ateşine baktım. Yavaşça düşüyordu. Üstüne örttüğü battaniyeyi açtım.

Paulo'da gözlerini açmıştı. "Çok üşüyorum Oriana."dedi. Kollarımla onu kendime çektim ve vücudunu sıkıca sardım.

"Beni bırakma."dedi. Saçını okşayarak "Yanındayım."dedim. Ellerimi üşümemesi için vücudunda dolaştırıyordum.

"Bekle sana ilaç getireceğim."dedim. Yanından kalkarak ilk yardım dolabını karıştırmaya başladım.

Halsizlik için olan hapı aldım. Mutfaktan su da aldığımda tekrar Paulo'nun odasına çıktım.

İlacı ve suyu ona uzattım. İlacı içtiğinde bardağı komodinin üstüne koydum. Paulo yatağa yattığında telefonumla uğraşmaya başladım.

"Yanıma gelir misin lütfen?"dedi. "Bu yaptığım doğru olmaz."dedim. "Beni bırakmayacağına söz vermiştin."dedi.

Gözlerimi devirdim. "Yanındayım zaten."dedim. "Bana sarıldığında kendimi güvende hissediyorum."dedi.

"Üstümdeki kıyafetlerle yatağa yatamam."dedim. Paulo "Benim kıyafetlerimden kullanabilirsin."dedi.

"Tamam Paulo bu gece yanında yatacağım. Ama bu seni affettiğim anlamına gelmiyor."dedim. "Biliyorum."dedi.

Paulo'nun tişörtlerinden birisini üstüme geçirdim. Yavaşça yatağa yaklaşarak yanına yattım.

Beni kendisine çektiğinde kafamı çıplak göğsüne yasladım. Paulo'nun telefonu çaldığında Paulo telefonunu aldı.

"Efendim Becca?"dedi. Becca'nın sesini duyuyordum. "Paulo nasılsın iyi değilsen dönerim Italya'ya."dedi.

Paulo'ya bakarak ağzımı oynatarak "Burada olduğumu kimseye söylemeyeceksin."dedim. Paulo kafasıyla onayladı.

Paulo "İyiyim Becca uyuyordum."dedi. "Içim hiç rahat değil."dedi. Paulo "Gerçekten iyiyim."dedi.

Becca "Oriana'ya yanına gelmesini söyledim ama gelmedi. Büyük ihtimalle hâlâ sana kırgın olduğu için gelmedi. Yoksa seni yalnız bırakmazdı."dedi.

Paulo "Önemi yok Becca iyiyim."dedi. "Bir şey olursa ara tamam mı?"dedi. Paulo "Tamam görüşürüz."dedi.

Paulo telefonunu komodinin üstüne koydu. Sonra kollarını vücuduma sardı. Ayrıydık ama hiç ayrı gibi davranmıyorduk.

****
Bölüm sonuuu

Sizi seviyorum❤️