Happiness [Paulo Dybala]

42

Sabah uyandığımda yanım boştu. Yavaşça yatakta oturur pozisyona geçtim.

Bir müddet sonra ayağa kalktım ve üstümdeki tişörtü düzelttim. Odadan çıkarak yavaşça aşağıya indim.

Oturma odasına girdiğimde dona kalmıştım. Tüm Juventus futbolcuları buradaydı. Abim bile buradaydı.

Sıçmıştım. Ben burada olduğumu Becca'ya bile söylememiştim ama şimdi tüm Juventus futbolcuları beni görmüştü. Hemde üstümde sadece Paulo'nun tişörtüyle.

Merih ve De ligt sessizce gülüyordu. Abime bakamadım ve odadan çıktım. Çok fena utanmıştım.

Paulo'nun odasına çıkarak ona mesaj attım.

Oriana: Yukarı gel çabuk.

Mesajıma görüldü attığında onu beklemeye başladım. Odanın kapısı  açıldığında içeriye girdi.

"Neden tüm herkesin buraya geleceğini söylemedin?"dedim. Paulo "Bende bilmiyordum kapı bir çaldı bir baktım herkes içeriye girdi sürpriz yapmışlar."dedi.

"Herkes seninle yattığımı düşünüyor."dedim. "İkimiz gerçeği biliyoruz önemli olan da bu."dedi.

"Biz seninle ayrıyız ve beni sadece senin tişörtünle gördüler. Aşağıdaki neredeyse herkes bir orospu olduğumu düşünüyor."dedim.

"Oriana saçmalama. Herkes yanlış anladı. Bunun yüzünden de kimse senin orospu olduğunu düşünmez."dedi.

Ofladım. "Bir de abime hesap vereceğim."dedim. Paulo "Özür dilerim benim yüzümden geldin."dedi.

Paulo'nun hasta olduğu aklıma geldiğinde yavaşça ona yaklaştım ve elimi alnına koydum. Ateşi tamamen düşmüştü. Derin bir nefes verdim.

"İyisin."dedim. Paulo "Bana mükemmel bakıyorsun."dedi. "Unutma biz ayrıyız eğer Becca Arjantin'de olmasaydı yanına gelmezdim. Bir daha dikkatli davran ve hasta olma."dedim.

"Tamam şimdi aşağıya iniyorum fazla uzun durdum şüphelenmesinler."dedi. "Tamam."dedim.

Paulo odadan çıktığında yatağın kenarında duran kendi kıyafetlerimi giydim. Aşağıya inip inmeme konusunda çok kararsızdım.

En son ne olacaksa olsun diyerek aşağıya indim. Merih ve De ligt'ın ortasına oturdum.

De ligt kulağıma yaklaşarak "Iki insan ayrıldıktan sonra birbirlerinin evinde kaldığını bilmiyordum."dedi gülerek.

Yavaşça koluna vurdum. Sonra kulağına yaklaşarak "Bende birine küstükten sonra onun evine gidileceğini bilmiyordum."dedim.

De ligt "Ben herkes geldi diye geldim. Tek başıma hayatta gelmem. Ama sen hem tek başına geldin. Hem gece onunla kaldın. Hem de sabah onun kıyafetiyle uyandın. Aklıma bir şey geliyor ama söylemeyeceğim."dedi .

"Onunla yatmadım."dedim. De ligt "Ben öyle bir şey düşünmemiştim Oriana sen fesatsın."dedi.

"Ama şuan buradaki herkes böyle düşünüyor."dedim. Merih "Hayır ben düşünmüyorum."dedi. "Sizin dışınızda herkes öyle düşünüyor."dedim.

De ligt "Boşver umursama yarın unuturlar."dedi. "Umarım."dedim. Merih "Bence de unuturlar."dedi.

De ligt'a bakarak "Anne'le ne oldu?"dedim. De ligt "Bir ara buluşmak için sözleştik."dedi. "Mükemmel."dedim gülerek.

Bir süre sonra takımın %90 ı evi terk etmişti. Abimin de gitmesini isterdim ama gitmemişti.

Abim "Oriana gel evimize gidelim."dedi. De ligt "Bende evime gidiyorum."dedi.

Sadece Merih kaldığında hepimiz evden ayrıldık. Arabaya bindiğimizde abim konuşmuyordu ve bu daha çok kendimi suçlu hissetmeme sebep oluyordu. Ama bir suçum yoktu.

Eve geldiğimizde arabadan indik. Odama çıkacağım sırada abim "Ori yanıma gel."dedi. Abimin yanına gittim.

Yengem de yanımıza gelmişti. "Ne arıyordun orada?"dedi. Yengem "Nerede?"dedi.

Abim "Bu sabah takımca Paulo'nun evine gittik ve birkaç saat sonra Oriana sadece üstünde Paulo'nun tişörtüyle aşağıya indi."dedi.

Bakışlarımı yere eğdim. "Onunla birlikte olmadım."dedim. Abim "Neden oradaydın Oriana siz ayrısınız."dedi.

"Hastaydı çünkü bende onunla ilgilendim."dedim. "Onunla başka ilgilenecek kimse yok muymuş?"dedi.

Yengem "Cris neden bu kadar üstüne gidiyorsun? Barışmak için de bir araya gelmiş olabilirlerdi biz buna karışamayız."dedi.

Abim "Tüm takımın senin hakkında neler düşündüğünü biliyorsundur."dedi. "Ben sadece iyilik yapmak istedim abi."dedim.

Yengem "Tamam Cris üstüne daha fazla gitme."dedi. Abim "Aşkım ben onun üstüne gitmiyorum. Sadece insanların neler düşündüğünü söylüyorum."dedi.

Abimin yüzüne bakarak "Sen öyle düşündün mü?"dedim. Abim "Saçmalama Oriana tabiiki de hayır."dedi.

Abim kollarını sıkıca bana sardı. "Merak etme antrenmanda bu konuyu açtırmayacağım."dedi.

****
Kendi evime gittiğimde odama girdim. Sabah ki olayı unutmak için her şeyimi verirdim.

Telefonum çaldığında ekrana baktım. Becca arıyordu. "Efendim."dedim. "Neden bana yalan söylüyorsun?"dedi.

"Hangi konuda?"dedim. "Paulo'nun yanına gitmeyeceğim demiştin ama gitmişsin."dedi.

"Paulo mu söyledi?"dedim. "Hayır Merih söyledi. Siz ikiniz benden sürekli bir şeyler öğreniyorsunuz ama ikiniz hakkındaki şeyleri söylemiyorsunuz."dedi.

"Becca yalnız bırakmak istemedim o yüzden gittim."dedim. "Bana bunu söyleyebilirdin."dedi.

"Tüm takım öğrendi zaten."dedim. "Merih anlattı boşver kanka unuturlar merak etme."dedi.

"Merih'le sürekli bizim dedikodumuzu mu yapıyorsunuz?"dedim. "Ne münasebet."dedi.

"Nedense sevdiğin kişinin Merih olduğunu düşünüyorum."dedim. "Kardeşim sen müneccim boku yemişsin."dedi.

"OHA HARBİDEN ONU MU SEVİYORSUN?"dedim. "Bundan kimsenin haberi olmayacağını çok iyi biliyorsun değil mi?"dedi.

"Bana güvenebilirsin."dedim. "Nedense güvenmiyorum."dediğinde kahkaha attım.

****