Who's Keegan? Part 1 (Completed)

Chapter 30 (EPILOGUE)

Lennox

Nakatulala siyang nakatunghay ngayon sa kanyang harapan. Tears slowly roll down her cheeks. It was her worst nightmare in life.

She closed her eyes when she felt that cold wind. She could still hear that lovely voice na parang kahapon lang.

"Mommy?" Dahan dahan niyang pinunasan ang kanyang mga luhang naglandas sa kanyang mga pisngi bago tiningala ang kanyang anak na nakatayo sa kanyang tabi.

She smiled when she saw how lovely her daughter is. Their daughter.

"Yes baby?"

Niyakap siya nito. "Im still here for you."

Niyakap niya ito pabalik at pinigilan ang sariling mas lalong mapaiyak. Hinaplos niya ang mahaba at bagsak nitong buhok.

She was Keegan Hadlee's flesh and blood at siya ang nagdala rito.

"I dont want you sad, Mommy. It makes me sad too."

Tumango siya rito. Hinalikan nito ang kanyang mga pisngi. She's a sweet kid and she's only six.

"If theres anyone who love you like how Mommy Kee does. It's me Mommy."

Hinalikan din niya ang mga pisngi nito. "And I love you too." Ngumiti ito sa kanya dahilan para lumitaw ang maliliit na biloy nito sa magkabilaang gilid ng bibig. "Say bye for now. We will visit again."

"Bye Mommy, Kee." Kumaway pa ito roon. "I hope youre ok there in heaven. Mommy and I miss you. Keep watching on us. I love you Mommy Kee." Saka ito nag-flying kiss.

Hinawakan niya ang maliit na kamay ng kanyang anak bago ulit pumikit para magdasal ng taimtim at saka nagpaalam.

Hapon na non and every friday after school ni Karleex Hariette kagaya ngayon ay lagi nilang dinadaanan si Keegan Hadlee para bisitahin ang puntod nito.

Yes, her Kee died a year ago sa isang insidente. When her mother in law told her about Keegan's death. She didnt only faint once, not even twice but thrice. Ito kasi ang unang kinontak ng mga officer noon at ito ang tumawag sa kanya. Walang patumpik tumpik na sinabi nito ang masamang balita at ilang segundo pa iyon bago pumasok sa isipan niya na wala na nga si Keegan.

Ni hindi na nila namukhaan pa ito dahil sa pagkakasunog. Some of her burned things were still inside that car. Pauwi na kasi ito noon galing sa trabaho. It was reported that someone's following her. Akala niya ay tapos na ang problema nila. Her Mom's still in jail pero may mga tao pa palang naghahabol rito.

Alam niyang mabilis talagang magmaneho si Keegan kahit noon pa kaya alam niyang mas mabilis pa ito ng mga oras na iyon na may humahabol rito. It was reported na pinagbabaril ang sasakyan nito ng isang rider at umiwas hanggang sa pumutok ang isang gulong nito sa harapan ng tamaan ng bala dahilan para mawala ang control nito at dumausdos sa bangin ang sasakyan nito bago sumabog.

And she was mad dahil hanggang ngayon ay malaya pa rin ang taong nakagawa non rito.

That murderer took her happiness away. It took half of her life. At tinanggalan nito ng karapatan ang kanilang anak para makasama ng matagal ang Mommy Kee nito. Tinanggalan nito ng isang magulang. She wanted justice for Keegan para matahimik na siya. It was too painful for her already yet wala man lang nangyayari sa kaso nito.

Ng makauwi sila ay agad siyang naghanda ng meryenda. She cook spaghetti dahil ito ang paborito ng kanyang anak. Nakaupo lang ito sa may counter at hinihintay siya nitong matapos sa pagluluto.

"Mommy."

Lumingon siya rito bago ngumiti. "Yes cabbage?" Mas lalo siyang napangiti ng makitang nalukot ang magandang mukha nito.

"You cook really good but dont call me cabbage Mommy. I'm your sweetheart."

Tumawa siya rito. She had remembered about Keegan. Sweetheart ang endearment nila noon. She suddenly miss her again. Lumapit siya sa kanyang anak at niyakap ito. Yumakap rin ito sa kanya. Hinalik halikan niya ang buhok nito. Kapag nami-miss niya si Keegan ay napapatitig nalang siya kay Karleex. She felt at ease at kahit papaano ay naiibsan ang pangungulila niya rito.

Hindi niya alam kung hanggang kelan siya magkakaganon. Siguro hanggang sa huling hininga niya. Hindi kasi niya makita ang kanyang sariling magmahal o sumaya sa piling ng iba. Mag-isa lang si Keegan sa puso niya at ito lang ang kaya niyang mahalin ng lubos. Wala ng iba.

"I love you. Just wait and I'll finish this."

"Opo."

Ng matapos siyang magluto ay pinakain niya ito. This was her usual routine. Hatid sundo niya si Karleex Hariette sa school nito. Sabay sila kung pumasok sa umaga at sabay ring uuwi kahit may mga trabaho pa siyang hindi natatapos minsan sa kanyang opisina. Mas importante kasi para sa kanya ang kanyang anak.

Ng maging mag-asawa na sila ni Keegan ay pumapasok pa rin siya sa kanyang trabaho. Natigil lang iyon ng magdalan-tao siya kay Karleex hanggang sa mamatay si Keegan isang taon na ang nakakaraan. She have to stay strong for her daughter. She force herself to work hard after Keegan's death dahil kung hindi niya iyon gagawin ay malamang masisiraan siya ng ulo at ayaw niyang mangyari iyon dahil kay Karleex. She still have her daughter at kailangan siya nito.

Pagkatapos kumain ay nagpahinga muna sila sa may living room. Nakaupo siya sa couch habang nakasandal si Karleex sa kanya at nanonood ito ng cartoon. Hinahaplos lang niya ang braso nito.

If Keegan's here. Things would have been better for them. She had dreamt of a complete family pero nagsisimula pa lang sila at naputol agad ang lahat. It was so unfair. Life's unfair.

"Mommy?"

"Hmm?"

"Tell me when you met Mommy Kee."

She have so many things to tell about her Kee pero hindi pa maiintindihan ni Karleex ang lahat sa ngayon. Even she's smart, she still needs more time to process everything. First, Karleex have two mothers. Second, she's too young to understand everything.

"Noong una ko siyang makita. I thought she's a nerd because the way she dress, she's like an oldie." She smiled remembering about the past. "But in real, she's a beautiful heiress."

"Wow Mommy! It sounds like a fairytale."

"It is."

"Do you love Mommy Kee when you see her?"

Paano ba niya ipapaintindi na bully siya noong araw? That's a bad news for her daughter. Ayaw niyang maimpluwensyahan ito.

"I didnt. I just learned to love her after months."

"What do you have in mind when you see her at first Mommy?"

Natahimik siya't parang kisap mata ay nagbalik ulit sa kanya ang lahat. Pangit talaga ang naging simula nila ni Keegan and when it blossomed. Naging pangit ulit ang ending. Her eyes watered. Damn her tears and those sad memories.

"Mommy?"

"Who's Keegan."

The End..

_____

Abangan ang Book 2 pero diko pa alam kelan ko sisimulan .

Entitled "Why Keegan" 😂 Lennox . A new journey.

Bala kayo diyan 😂 . Happy reading !