KAYIP KITALAR

HAYALİ GÖZLER

Bilmiyorum, hangi sokağındayım.

Seni hatırlatan şehrin.

Neresinde yıkılmışım,

Bilmiyorum.

Hayallerimiz vardı seninle,

Uzun ve güzel.

Hani istemedik belkide,

Yada yapamadık.

Bilmiyorum, tekrar gelir misin?

Başlar mıyız en baştan?

Olur mu gerçek hayallerimiz?

Güler miydi gözlerimiz?

Bilmiyorum.

Ama nedense gelmezsin gibi.

Sen öylesin aslında,

Lafının arkasında durdun hep,

Bende saçma sapan hayal kuruyorum.

Ama biliyor musun,

Gittikten sonra mutlu olamadım ben,

Gülemedim içim rahatlamadı.

Sana şiir yazıyorum.

Seni, beni, bizi hayal ediyorum.

Gerçekleşmeyecek biliyorum.

Hayallerimiz basitti biraz,

Fakat bizimdi onlar.

Galiba sadece benim oldular...

Çünkü yoksun gelmeyeceksinde,

Bilmiyorum.

Yalnızlaştım her kalabalıkta,

Her yeni insanda yaptım hata,

Kaybedişlerim başladı,

Bilmiyorum.

Gitmeseydin daha mı iyi olurdu?

Sen varken yazmazdım şiir,

Sevmezdim pek...

Ama mecbur kaldım ben,

Yazacaktım her şeyi.

Sadece gülecekti gözlerim.

Sahtece, nefretle.

Sen çok uzaksın artık,

Hiç olmadığı kadar.

Bense vazgeçtim artık,

Hiç olmadığı kadar.

Sen benim sokağımsın aslında,

Hayallerimi süsleyen,

Hiç çıkmak istemediğim,

O ıssız sokak.

Şu an başka sokaklardayım,

Olabildiğince kalabalık,

Benim değil o sokak.

Ama hala aklımdasın galiba,

Evet vazgeçtim demiştim.

Galiba olmadı yapamadım.

Sen gibi vazgeçemedim ben.

Ama biliyor musun?

Kırgın değilim sana,

Bi anda girmiştin hayatıma.

Herkesten nefret etmiştim o an.

Bazen bakıyoruz birbirimize,

Biraz kırgın ve kızgınız galiba.

Biliyorum.

Sen düşünüyor musun beni?

Bilmiyorum.

İkimizde aynı şarkıyı sevmedik.

Beraber dinlemiştik o şarkıyı,

Senin sesinde kaybolmuştum.

Hala aklımdadır o sokak.

Senle olan her şey aklımda.

O sokaklar, fotoğraflar...

Hani herkese karşı sevmiştim seni.

Saçının her telini, gözlerini,

Ama yapamadık ikimizde.

Olmadı...

Yapamadık...

#İnanmadığınşairden