- მაგრამ მე არვარ თანახმა - ეს იყო ყველამ ჩემზე რომ გადმოიტანა ყურადღება - ხო რა? ჩემ აზრს რატომ არ კითხულობთ? არ მიყვარს ეს თქვენი ბედოვლათი შვილი - ამაზე ჰოსოკი წამოხტა ფეხზე და ძლიერად დამავლო მაჯაში ხელი
- რა მიწოდე? გაიმეორე - ღრმად სუნთქვა დაი...
დილით ტელეფონის ხმა მაღვიძებს. ძალიან მობეზრებულათ დავავლე ტელეფონს სელი და დავიწყე ჯუჯღუნი ,,ვინ რეკავს ამ დროს???!??!?" ტელეფონს დავხედე და ჯიმინი იყო. გამეღიმა და ტელეფონს მხიარულად ვუპასუხე. *გისმენ ჯიმინ *პრინცესა ხუთ წუთში გამოგივლი *რა? რატომ? - ამის თქმას მისი ჩაცინება მოყვა *დაგავიწყდა? დღეს მთაში მივდივართ *აა ჰო კარგი გელოდები - ვუთხარი და ტელეფონი გავთიშე სასწრაფოდ წამოვხტი ლოგინიდან და გარდერობში შევვარდი რაც პირველი მომხვდა ხელში ის ჩავიცვი მოვწესრიგდი და მისაღებში გავედი.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ქვემოთ ჩასულს ჰოსოკი დამხვდა რომელიც ფეხსაცმელს იცმევდა. - დილამშვიდობის - ვუთხარი და კარებისკენ წავედი - სადმე მიდიხარ? - ეგრევე ეს კითხვა დამისვა. არც გამარჯობა არც დილამშვიდობისა - კი - სად? - სადღაც - ვუთხარი და გარეთ გავედი სადაც ან წამს მოსული ჯიმინი დამხვდა გადავკოცნე და მანქანაში ჩავჯექი. - ძალიან კარგად გამოიყურები - მითხრა და გამიღიმა - მადლობა - გავუღიმე და უხერხულად დავუწყე ხელებს თამაში - ჯიმინ იქ ვინები იქნებიან? - ყველა ჩვენი მეგობარი - ჰოსოკიც? - კიი - მითხრა რაზეც თავი ჩავხარე - დამშვიდდი პირობას გაძლევ კარგად გაერთობი - მითხრა და ხელი-ხელზე დამადო. ჩემმა გულმა კი ბაგა ბუგი ატეხა. ,,გაჩუმდი სულელო" დავიწყე ჩუმად ფიქრი.
ჯიმინის POV გზაში სოლარს ჩაეძინა. მას რომ შევხედე ნამდვილი ანგელოზია. უცოდველი პატარა გოგო რომელსაც უნდა ბედნიერი იყოს. ჰოსოკი მის თავს არ იმსახურებს. კიდევ ერთხელ შევხედე სოლარს პატარა ბავშვივით იყო მოკუნტული, მარწყვის ფერი ტუჩები დაბუშტული ქონდა. ფერმკრთალი კანი და ბავშვის სახე. ძვლივს ვიკავებ თავს რომ მის ლამაზს ფუმფულა ტუჩებს არ შევეხო. მინდა მისი სხეულის თითოეულ ნაწილს შევეხო ჩემი ხელები მის ლამაზ ტანზე იკვლევდეს გზას. ,,როგორ შემაყვარე ასე თავი სოლარ?" ჩავილაპარაკე და ისევ გზას გავხედე.
