ჰანა ტელეფონი დამრჩა - ეს ხმა! ჯანდაბა ჰოსოკი. არ ვიცოდი რაუნდა მეთქვა ასეთ სიტუაციაში არ უნდა გვენახა ერთმანეთი - აქ რახდება? - ტელეფონისაკენ წავიდა. - ეს ბავშვი ჰიუნასია ხო?
- ნახე რა საყვარელია - მისკენ წაიყვანა ჰანამ ბავშვი
- ჰოო........იცი........არვიცი შეიძლება ვცდები მაგრამ მგავს ცოტა - სიცილით თქვა - ეს გოგო ვინ არის? - როდის მერე გახდი ჰოსოკ ასეთი ინტერესიანი? არავინ ხმა არ ამოიღო ჰოსოკმა ყველას თვალი მოავლო - არ მეტყვით?
- შენი ცოლია - უეცრად ეს წამოიძახა ჰიუნამ
- მომისმინე მთელი დღეა შენი უაზრო ლაპარაკით ნერვებს მიშლი ამიტომ მოკეტე - მისი საყვარელი ხმა გაბრაზებამ დაფარა
- ის შენი ცოლია
- ნერვებს მიშლი ჰიუნა ის ერთი წლის წინ გარდაიცვალა - ამ დროს ჯისო შემოვიდა ალბათ ჰოსოკს მანქანაში ელოდებოდა
- რახდება ჰოს....
- არა ცოცხალია - ყვირილზე გადავიდა ჰიუნა გაბრაზებულმა ჰოსოკმა კი იქვე მდგარი ვაზა აიღო და ძირს დაახეთქა
- გითხარი მოკეტე მეთქი - ბოლო.ხმაზე იყვირა გაბრაზებული ჰიუნამ კი ხელი დამავლო ქუდი რომელიც თავზე მოფარა გადამხადა
- ახლაც მკვდარია? - თითქოს ჯიბრში ჩაუდგა ჰოსოკს.
- სოლარ.......... - ჩემსკენ ფრთხილი ნაბიჯი გადმოდგა ჰოსოკმა - შენ ცოცხალი ხარ. ჩემო პატარა ცოცხალი ხარ - მალევე მისი სახე სიხარულმა გადაფარა ახლოს მოიწია ხელში ამიყვანა დამაბზრიალა და ვნებიანად მაკოცა - მენატრებოდი პატარავ
- მეც ძალიან ჰოსოკ - ვუთხარი და ძლიერად მოვეხვიე.
- აქ რახდება? - უკვე კარებში ადგილი ჯიმინმა და ენიმ დაიკავეს - სოლარ??????? შენ???? შენ ცოცხალი ხარ???? სოლააარრრრრრრ - ჯიმინი ჩემთან მოვიდა და ძლიერად ჩამიკრა გულში - პრინცესა შენ ცოცხალი ხარ - მითხრა და უფრო ძლიერ მიმიკრო
- მომენატრე ჯიმინ
- მეც პრინცესა - ამ დროს ბავშვმა ტირილი დაიწყო - ეს ბავშვი ვისია?
- ჰიუ......
- ჰოსოკის და სოლარის - სიტყვაში ჩაეჭრა ჰიუნა ჰოსოკს
- რააა??
- ჰიუნაა - მას დაბღვერილი სახით შევხედე
- ეს ბავშვი ჩემი შვილია? - პატარასაკენ ნელა წავიდა ჰოსოკი - ჩემი ბიჭია?
- ეს როგორ? - გაურკვეველი თვალებით იყურებოდა ჯისო.
- შე ძუკნა - მისკენ წავედი - შენი ბრალია ამდენი ხნის მანძილზე ჩემი ოჯახისგან შორს რომ ვიყავი - ვუთხარი და თმებში ვწვდი - როგორ გაბედე? - მთელი ძალით მაკავებდა ჯიმინი
- რახდება? ჯისოსთან რა გინდა? - ჰოსოკმა ისე შემომხედა თითქოს ჩემზე მეტად ჯისოსი ჯერა ამ წამსო.
- მან გადამაგდო კლდიდან. მისი ბრალია ყველაფერს.
- რეებს ამბობ? - ახლა ნამდვილად ნერვებზე თამაშობს ეს ინდაური. წიკვინი დამიწყო აქეთ
- რაა??
- ჰოსოკ არ მითხრა რომ არ გჯერა - მას შევხედე და ხელზე ხელი მოვკიდე მან კი უხეშად გამაშვებინა და ჯისოსსკენ წავიდა. - შენ რა მართლა არ გჯერა ჩემი?
- რათქმაუნდა არ ჯერა! შენ ხომ ამდენი წლის მანძილზე დაკარგული იყავი? ან რატო უნდა გადამეგდე მე კლდიდან? - ისევ აწიკვინდა ჯისო უკვე ჩემი მოთბინება იწურებოდა.
- მოგკლავ შე ძუკნა - მისკენ წავედი მაგრამ ჰოსოკმა გამაჩერა და უხეშად გამწია. ჯისოს მიუბრუნდა
- ჯისო მე შენი მჯერა
- მართლა?
- რათქმაუნდა არა შე ძუკნა გგონია ჩემ ცოლს არ ვენდობი? როგორ გაბედე? როგორ გაბედე და ასე მოექეცი სოლარს? ამდენი ხნის მანძილზე კი თავს ანგელოზად გვაჩვენებდი. წაეთრიე ჩემი ცხოვრებიდან და არასდროს აღარ გამოჩნდე.
- მაგრამ ჰოსოკ
- წაეთრიე - ძალიან ხმამაღლა იყვირა ჰოსოკმა. ბავშვს კი შეეშინდა და ტირილი დაიწყო - მაპატიე პატარავ... მაპატიე წამოდი მამიკო კაფეში წაგიყვანს - თქვა და მე შემომხედა თან ხელი გამომიწოდა
- მალე მოვალთ - ბავშვებს შევძახე და ჰოსოკს ბედნიერი გავყევი. მანქანაში ჩავჯექით და იქვე მდებარე კაფისაკენ ავიღეთ გეზი. მალე მივედით საჭმელი შევუკვეთეთ და ლოდინი დავიწყეთ. ჰოსოკმა ბავშვი კალთაში ჩაისვა და რაღაცეების ლაპარაკი დაუწყო
YOU ARE READING
ცეცხლი ჩემს გულში 🔥❤️ (დასრულებული)
Action- მაგრამ მე არვარ თანახმა - ეს იყო ყველამ ჩემზე რომ გადმოიტანა ყურადღება - ხო რა? ჩემ აზრს რატომ არ კითხულობთ? არ მიყვარს ეს თქვენი ბედოვლათი შვილი - ამაზე ჰოსოკი წამოხტა ფეხზე და ძლიერად დამავლო მაჯაში ხელი - რა მიწოდე? გაიმეორე - ღრმად სუნთქვა დაი...
