Terzin Ben Değilim| Texting

4.4

Medya: Yiğit

Eylül' den

Yaklaşık bir yarım saat sonra türlü zorluklarla Yeşim ve Bora' ya bu hâlde olmamızın asıl sebebini açıklayabilmiştik, bir süre inanmasalar da ikna etmeyi başarmıştık. Eray dudağında ve kaşındaki yaralarla eve gidemeyeceği için annesinden adeta yalvarırcasına izin alarak Bora' larda kalacaktı bu gece. Biz ise Yeşim' in ailesi zaten evde olmadığı için onlarda kalmakta karar kılmıştık. Bora arabasını ilk başta gittiğimiz mekanda unuttuğu için otobüsle oraya kadar gidip arabayı alarak tekrar bizim yanımıza gelmişti.

"Ayrı ayrı evlere mi gideceğiz şimdi?" diye üzüntüyle sürücü koltuğundan konuşan Bora' ya döndü gözlerim. Eray ve o önde otururken Yeşim ve ben arkada kalmıştık bu kez. Yeşim de ben de birbirimize imâlı bakışlar atıp duruyorduk. Bora ile o kadar saat ne yapmışlardı acaba? Hımm...

"Göbek bağımız beraber kesilmedi ya." dedi Yeşim. Dikiz aynasından birbirlerine bakıyorlardı.

Yolu kontrol ederken bir yandan da "Ne bileyim zaten yarın olmasına bir iki saat kaldı, bir şeyler yapsaydık?" dedi Bora.

Yeşim kaşlarını çatsa da bu fikri mantıklı bulduğunu biliyordum. "Nereye gideceğiz peki? Bu saatte açık olan gidilecek yer yoktur doğru düzgün. Diğer yerlere de yaşımız yetmiyor."

Haklıydı, bir tek Bora' nın yetiyordu. Alakasızca gözlerim Eray' a kaydı, altımızdan geçen yola bakıyordu ve dudaklarında silik bir tebessüm vardı. Bir an ne düşündüğünü merak ettim. Tahmin etmem çok zor olmamıştı...

Omzumun dürtülmesiyle silkelenirken yanımdaki Yeşim'e baktım. "Siz ikiniz de aptal aşıklar gibi sırıtmayı bırakıp azıcık fikir verseniz?"  diyordu.

Eray da benimle aynı durumda olduğu için sesini çıkartmamıştı. Aynadan göz göze gelince tekrar gülümsedim. İlk gözlerini ayıran ben olurken ortaya doğru bakarak omuz silktim.

"Bana her şey uyar, ailem zaten Yeşim' de kalıyorum diye biliyor."

Eray da aynı şekilde omuz silkti, "Benimkiler de Bora' da kalıyorum diye biliyor. Bana da her şey uyar."

Bora sinirle bir nefes verdi. "Şaka mısınız arkadaşlar? Azıcık yardımcı olsanız hani?"

"Elimden geleni yaptım." diyerek geriye doğru yaslandım. Yeşim ise saçımı çekerek acıyla inlememi sağladı.

"Saçmalama Eylül, kriz anlarında kafan çalışır senin. Adam gibi bir plan bul."

Gözlerimi devirdim. "Kriz göremiyorum ortada?"

"Ne biçim arkadaşsın sen!" diyen Yeşim' in bu kadar çok Eray ve Bora ile zaman geçirmek istemesiyle bir an kaşlarım çatıldı. Bora' dan hoşlanıyor olabilir miydi?

Eray benim hiçbir plan bulmayacağımı fark etmiş gibi önden konuştu. "Benim aklıma bir şey geldi." Herkesin bakışları merakla ona dönerken anlatmaya devam etti. "Yeşim' lere mi gitsek? Zaten yarın okul var, oradan da sabah okula gideriz. Uyuyabileceğimizi de sanmam zaten bu saatten sonra." Son dediğini söylerken bana bakmasıyla kaşlarım çatıldı, bu gece uyuyamayacağımı ben de biliyordum zaten. Sürekli aklıma o anlar gelecekti. Eray da aynı şekilde heyecanlıydı ki uyumayacaktı... Ayrıca verdiği fikir çok mantıklıydı.

Eray da ekledi. "Yani sizi bilmem ama ben uyuyamam."

***

Şu an tahminen yüzüncü rüyasını gören Eray' a döndü gözlerim. Bu heyecanla uyuyamayacağını söyledikten yarım saat sonra Yeşim' lere geldiğimiz gibi kendini kanepeye atmıştı. İlk başta sadece televizyon izleyeceğini söylese de uyuyakalmıştı ve başından ayrılasım gelmiyordu açıkçası.