My bad boy

Chapter Ten

Melina's pov

Οι ακτίνες του ήλιου περνούν μέσα από τις κουρτίνες και καρφώνονται στα μάτια μου, αναγκάζοντας με να ξυπνήσω. Κοιτάζω το ρολόι, 8:30.

ΤΙ ΠΡΆΓΜΑ; 8:30;
Εγω έπρεπε ήδη να είμαι στο σχολείο και συγκεκριμένα στο θρανίο μου. Αλλά να μου πεις λογικό να μην ξυπνήσω, αφού όλο το βράδυ σκεφτόμουν ένα συγκεκριμένο άτομο.

Φίλιππος Γεωργίου. Ναι, αυτός ο ηλιθιος, ο βλακας, ο κόπανος, που χθες έκλεψε το πρώτο μου φιλί με το έτσι θέλω.

"Δε σε χάλασε όμως"
Απλά σκασε φωνούλα.

Έχω κοιμηθεί μόνο μια ώρα, εφόσον όλο το βράδυ σκεφτόμουν τον Φίλιππο και συγκεκριμένα το γλυκό φιλί του. Όλα είναι τόσο μπερδεμένα μέσα στο μυαλό μου, σαν ένα κουβάρι που θέλω όσο τίποτα να ξετυλίξω, όμως νιώθω πως είναι αδύνατο.

Αρχικά γιατί χθες ο Φίλιππος ήταν τόσο καλός μαζί μου; Προς τι όλη αυτή η περίεργη αλλαγή συμπεριφοράς του απέναντι μου; Γιατί με φίλησε; Όλα αυτά βασάνιζαν τη σκέψη μου όλο το βράδυ.

Ξεφυσαω και πιάνω το κούτελο μου, τριβοντας το. Θα το κάψω σε λίγο με τόση σκέψη. Σηκώνομαι από το κρεβάτι μου και πιάνω το κινητό από το κομοδίνο μου. Το ανοίγω και αρχίζει να χτυπάει σαν τρελό από τα μηνύματα, προκαλώντας μου πονοκέφαλο. Τι στο καλό; Ποτέ δεν είχα τόσα μηνύματα.

Τρία από την Παυλίνα, δύο από την Βάλια, ένα από τον Λούκα, δυο από τον Αλεξ και τον Αχιλλέα και εφτά από τον... Φίλιππο;
Αποφασίζω να ανοίξω πρώτα τα μηνύματα του Φιλίππου, μιας και έχω μεγάλη περιέργεια να δω τι μου έστειλε.

Φίλιππος:
Που είσαι;

Δεν θα ρθεις;

Είσαι καλα;

Απάντησε μου

Μελίνα μη με γράφεις γαμω

Ανησυχώ

Που είσαι γαμωτο;

Μα καλά, άλλη δουλειά δεν είχε να κάνει από το να μου στέλνει μηνύματα; Δεν είμαστε όλη την ώρα πάνω από το κινητό φίλε μου, συγγνώμη κιόλας, αλλά έχουμε και δουλειές.

"Όπως το να τον σκέφτεσαι"
Ωχου, σταμάτα εσύ.

Κλείνω το κινητό μου, αγνοώντας τα μηνύματα του Φιλίππου, αλλά και των υπολοίπων παιδιών και πηγαίνω στο μπάνιο για την καθημερινή ρουτίνα μου.

Φοράω μια μαύρη φόρμα, μιας και έχω γυμναστική σήμερα, μαζί με μια άσπρη κοντομάνικη μπλούζα. Φοράω τα άσπρα Nike παπούτσια μου, βάζω την τσάντα στους ώμους μου και ξεκινάω για το σχολείο. Τουλάχιστον θα προλάβω την δεύτερη ώρα.