My bad boy

Chapter Eleven

Filippos's pov

Γυρνάω σπίτι μου και πετάω όπου βρω την τσάντα μου μετά λιγοστά βιβλία που έχει μέσα. Νιώθω τα νεύρα μου να χτυπάνε κόκκινο και για όλο αυτό ευθύνεται η Μελίνα. Παρεξηγεί την κάθε μου κίνηση, την κάθε μου προσπάθεια που κάνω για να την πλησιάσω.

Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο απογοητεύτηκε που τα φιλιά μου δεν σήμαιναν κάτι. Και στο κάτω κάτω δεν ήταν τίποτα. Απολύτως τίποτα. Δύο φιλιά που μέχρι αύριο θα έχουν ξεχαστεί.

Ναι, αλλά... ο τρόπος που με κοιτούσε όσο της μιλούσα με τόσα νεύρα και με τόση απάθεια προς το πρόσωπό της. Ο τρόπος που γυάλιζαν τα πανέμορφα ματιά της, τα οποία ήταν έτοιμα να δακρύσουν, ο τρόπος που δάγκωνε τα χείλη της, προσπαθώντας να μην αφήσει ελεύθερα τα καυτά της δάκρυα, όλα αυτά με έκαναν να θέλω να την κλείσω στην αγκαλιά μου και μην την αφήσω να φύγει από κει μέσα.

Η Μελίνα έχει έναν τρόπο να μου βγάζει έναν άλλον εαυτό. Έναν εαυτό που είχα θαμμένο χρόνια μέσα μου, σχεδόν είχα ξεχάσει πως υπάρχει αυτή η εκδοχή του εαυτού μου.

Και το μισώ αυτό. Μισώ που την αφήνω να έχει τέτοια επιρροή πάνω μου, ενώ κανονικά δεν θα έπρεπε καν να την σκέφτομαι και πλέον δεν λέει να βγει από το μυαλό μου. Η μόνη κοπέλα που με έκανε να νιώσω έτσι για πρώτη φορά ήταν η Ελίνα, η οποία με πλήγωσε με τον χειρότερο τρόπο. Δεν έχω ανοιχτεί σε κανέναν για αυτό, κι ούτε πρόκειται. Αν μιλήσω για αυτό όλες οι ευαισθησίες μου θα ξεπροβάλουν, κάτι που δεν θέλω με τίποτα να γίνει. Προτιμώ να μείνω κλεισμένος στον μίζερο εαυτό μου, παρά να μοιραστώ με κάποιον όλες μου τις ευαισθησίες.

Και εδώ που τα λέμε μόνο κακό θα κάνω στην Μελίνα. Είναι αμαθη και αθώα στο ερωτικό κομμάτι. Ήμουνα το πρώτο αγόρι που είχε φιλήσει. Της έκλεψα το πρωί της φιλί. Τώρα όμως που το σκέφτομαι... ήμουνα ο πρώτος που άγγιξε αυτά τα απαλά, σαρκωδη χείλη της, κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα. Είναι ωραίο να ξέρεις πως κανένας άλλος δεν έχει γευτεί τα χείλη της κοπέλας που είσαι ερωτευμένος.

-"Ερωτευμένος;"
Μία μια μικρή λάθος λέξη χρησιμοποίησα, μην το κάνουμε ολόκληρο θέμα.

Σε καμία περίπτωση δεν νιώθω ερωτευμένος με την Μελίνα. Έχω παρατηρήσει πως αυτός ο μαλακας ο Λουκας από την παρέα της την γλυκοκοιτάζει συνεχώς, γεγονός που κάνει τη ζήλια να βγαίνει από μέσα μου χωρίς να το θέλω.

Τι στο διάλο μου συμβαίνει επιτέλους; Γιατί η Μελίνα μου βγάζει τόσα πολλά περίεργα και αρκετά έντονα συναισθήματα; Αυτή η κοπέλα μπορεί να με ηρεμήσει και παράλληλα να με εξαγριώσει με έναν δικό της μαγικό θα έλεγα τρόπο. Όταν είμαι μαζί της έχω μια τάση να θέλω να βγάλω τον καλύτερο μου εαυτό, όμως πάντα το καταπιέζω όλο αυτό. Ίσως επειδή φοβάμαι να της ανοιχτώ και ο λόγος είναι πως σίγουρα θα δεθω μαζί της και στο τέλος... δεν θα μπορώ να ξεφύγω.