My bad boy

Chapter Nineteen

Δύο εβδομάδες αργότερα

Filippos's pov

Άλλη μια βαρετή μέρα ξημερώνει και οι ακτίνες του ήλιου εισβάλλουν βίαια στα μάτια μου. Ποιος πάει σχολείο πάλι.

Έχουν περάσει δύο βδομάδες από τον τσακωμό μου με την Μελίνα και τα πράγματα έχουν παραμείνει στάσιμα. Δεν μου μιλάει, δεν της μιλάω. Με αποφεύγει, την αποφεύγω.

Ο τρόπος που της μίλησα την τελευταία φορά δεν ήταν και ο καλύτερος. Για να πω την αλήθεια ήταν ο χειρότερος, όμως δεν μπορούσα να συγκρατησω τον εαυτό μου. Όταν είδα τον μαλακα τον φίλο της να της αγγίζει, να τη αγκαλιάζει, θόλωσα.

Δύο βδομάδες λοιπόν μακριά της και νιώθω άδειος, κενός. Την ημέρα που την γνώρισα δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα μου έκανε τόση μεγάλη ζημιά, πως θα με έκανε να την ερωτευτώ. Δεν περίμενα πως όταν θα με κοιτάζει με αυτά τα γαλάζια μάτια της θα μου κοβόταν η ανάσα. Δεν περίμενα πως με ένα της φιλί θα μπορούσε να ηρεμήσει όλο μου το είναι και να με κάνει να μαλακώνω. Ποιος; Εγώ, που είχα υποσχεθεί πως δεν θα ξανά ερωτευτώ μετά την Ελινα. Όμως εκείνη, το κορίτσι με τα γαλάζια μάτια κατάφερε να ρίξει αυτό τοίχος που είχα χτίσει ανάμεσα σε εμένα και στη λέξη 'έρωτας'

Είμαι ερωτευμένος μαζί της γαμωτο. Έπεσα πάλι στην παγίδα. Δεν θέλω να πληγωθω ξανά και για αυτό τον λόγο πληγωνω την Μελίνα. Ίσως έχει δίκιο, ίσως είμαι εγωιστής, όμως δεν αντέχω ούτε να πληγωθω εγώ, ούτε να πληγωνω και εκείνη. Για αυτό προσπάθησα αμέτρητες φορές να μείνω μακριά της, για να μη βλέπω τα αγαπημένα μου μάτια να είναι δακρυσμένα.

Με αυτές τις σκέψεις σηκώνομαι από το κρεβάτι μου και αρχίζω να ετοιμάζομαι σιγά σιγά για το σχολείο. Άλλη μια μέρα που θα την δω, άλλη μια μέρα που δεν θα μπορώ να την αγκαλιάσω, δεν θα μπορώ να φιλήσω τα γλυκά χείλη της.

Άλλη μια μέρα κενή, μια μέρα αδιάφορη.

Melina's pov

-"Να ζήσεις Μελίνα και χρόνια πολλά, μεγάλη να γίνεις με άσπρα μαλλιά. Παντού να σκορπίζεις της γνώσης το φως, και όλοι να λένε να μια σοφός" ακούω το γνωστό τραγούδι γενεθλίων και ανοίγω τα μάτια μου.

Η εικόνα που αντικρίζω πραγματικά με συγκινεί. Οι γονείς μου μαζί με τον μικρό μου αδερφό κρατάνε μια τούρτα και με κοιτάζουν με ένα χαμόγελο. Ναι, σήμερα είναι τα γενέθλια μου. Άραγε ο Φίλιππος να το ξέρει; Αλλά ποιον κοροϊδεύω, πότε ενδιαφέρθηκε για μένα;