UYARI!! ➳ S(MUTLU) BÖLÜM!!!!!!
Peter şu anda fazlasıyla zor zamanlar geçiriyordu.
Mezuniyet balosu için okulu hazırlıyorduk ve ben, Liz'in ısrarları yüzünden hazırlıklara yardım ediyordum. Birkaç posteri duvara asmaya çalışırken bir yandan da merdivendeki dengemi sağlam tutmaya çalışıyordum.
Peter gözünü kırpmadan oturduğu masadan, posterleri asmaya yardım eden sevgilisini izliyordu.
Dürüst olmak gerekirse, ilk başta kız arkadaşının gülümsemesine ve başkalarına yardım etme şekline hayranlık duydu, ama gözleri kıyafetine kaydığında, pantolonunda büyüyen şişkinliğe engel olamıyordu.
Uzun süre sonra ilk defa etek giymiştim ve şuan bunun için kendime fazlasıyla lanet ediyordum. Bugün etek giymek için pek iyi bir gün değilmiş.
"Tanrım, Liz! Şu yardım olayı için dün gece mesaj atabilirdin. Rahat bir şeyler giyerdim. Çünkü şuan hiç rahat değilim!" Liz kendi giydiklerini gösterip kahkaha attı.
"Seni saymıyorum, sen alışıksın." Umursamazca omuzlarımı silkip işime devam ettim.
Kız, vücudunu saran düğmeli siyah bir bluz ve koyu yeşil bir etek giymişti. Peter, bluzdaki düğmeleri tek tek açmayı diledi. Gözlerini utanmadan kızın vücudunda gezdirmeye devam etti. Aklına gelen düşüncelerle alt dudağını ısırdı.
Peter, hissettiği bu şeyleri anlamlandıramadı. Evet, kızın kıyafeti bugün onun için oldukça ateşliydi ama Peter daha önce kız arkadaşını okuldayken düzme ihtiyacı hissetmemişti. Peter bunu bir kaç gündür yakın olmamalarına verdi.
Pekala! Bahane yoktu, o sadece azmıştı.
Peter bir anda masadan kalktı ve pantolonun kasık kısmını gizlemeye çalıştı. Mj, Peter'a sorgularcasına seslenmeden önce Peter, kıza mesaj atabilmek için telefonunu aldı.
"Peter! Nereye gidiyorsun? Bu posterlerde biraz yardımına ihtiyacımız var."
Yakalandığı için, titreyen telefonu neredeyse ellerinden düşüyordu. Masaya yaslanıp ellerini önünde birleştirip iç geçirerek, - çok dikkat çekici - sertliğini gizlemeye çalışarak, soğukkanlıyı oynamaya çalıştı.
"Ben uhh ... Posterlerden birini asmaya gidiyorum. Y/N yapmamı istedi." Açıkça yalan söyledi.
"Pekala," Garip davranışının farkında olarak şüpheli bir ses tonuyla cevap verdi Mj ama Peter her zaman tuhaf davrandığı için geçmesine izin verdi.
"Aslında düşününce, oraya giderken bunlardan bir kaçında size yardımcı olabilirim." dedi Peter, ellerine birkaç poster aldı ve anında alt bedenini arkasına sakladı.
"Her neyse." Sonunda çocuğu kendi ihtiyaçlarını karşılayacak bir oda bulmak için yalnız bırakmadan önce gözlerini devirdi.
Yan tarafımda duran telefonum titrediğinde eğilip ekrana baktığımda Peter'ın ismini görmemle gülümsedim.
"Medya sınıfında buluşalım, şimdi."
Yüzümdeki gülümseme mesajı okuduktan sonra yavaşça silindi. İyi miydi? Bir sorun mu olmuştu? Aceleyle sınıfa doğru ilerlerken kendi kendimi soru yağmuruna tutmuştum. Nihayet vardığımda, kapıyı yavaşça açarken biri kapıyı benden daha hızlıca açtı ve şaşkın bir Peter Parker'ı ortaya çıkardı.
