Love Ghost • SB19 SEJUN [COMPLETED]

CHAPTER 17: Denial

Chapter 17: Denial

WALANG HUMPAY NA malakas na pag-kabog ng dibdib ang nararamdaman niya habang nag-lalakad siya papunta sa silid ng mga bangkay sa isang ospital, o mas kilala bilang morgue.

He can't bare seeing her pale, cold, and dead body. But he has to confirm if it is really her.

Mas lalong bumilis ang tibok ng puso niya nang maka-pasok na sila sa isang silid. May naka-higang tao sa isang bakal na higaan at may takip itong puting tela.

He gulped. Ngayon na nandoon na siya ay parang gusto na niyang umayaw, gusto na niyang umatras, ayaw na niyang tumuloy.

But his mind screams to walk towards the dead body. And that's what he did.

"May isang maliit na tela pa pong naka-takip sa muka ng bangkay. Kung hindi po kakayanin ng sikmura niyo, pwedeng hindi niyo nalang po alisin." paalala ng isang nurse na kasama niya. Kalaunan ay lumabas din ito upang bigyan siya ng privacy.

Ganon ba talaga ka-lala ang nangyari sa dalaga? Now he's blaming his self. Kung sinundo nalang sana niya ang dalaga sa mini supermarket kanina, malamang ay mag-kakasama pa sila ngayon. Malamang ay hindi na humantong pa sa ganito ang mga nangyari. Malamang ay hindi ito binawian ng buhay.

But there's no point of blaming himself now. It already happened. He can't turn back time to save her from what happened.

But what could be the reason? Hindi naman siguro ito gagawa ng dahilan para ihulog ang sarili sa tulay. She's not a suicidal person to kill herself.

But based on the autopsy, Kasophea didn't fought. Wala naman itong natamong pasa o sugat o kahit na ano. And that made him curious.

How did she fell from the bridge?

Nang malapit na siya sa katawan nito ay dahan dahan niyang inangat ang kamay niya para alisin ang naka-takip ditong tela. Nanginginig ang mga kamay niyang hinawakan ang tela.

Napa-kagat siya sa ibaba niyang labi habang dahan dahang inaangat ang tela mula sa ulunan nito.

Then he felt a hot liquid running down on his cheek. Hinayaan niya lang iyon at ipinag-patuloy ang pag-angat sa tela.

He stopped halfway of her body, hindi na niya kinaya.

The body features, the height, everything about this body screams Kasophea. Kabisado niya ang hubog ng katawan nito.

"No, this isn't you." bulong niya habang mahigpit ang hawak sa gilid ng malamig na bakal kung saan naka-himlay ang katawan ng dalaga.

"Wake up Kas, wake up my cashew nut. This isn't real. It can't be you!"

Tuluyan na siyang napa-luhod sa sahig habang patuloy na lumuluha at humihikbi.

Dahan dahan siyang umiling. Hindi ikaw 'to. Hindi. Hindi pwede.

Is this really happening? Napaka-biglaan naman ng mga pangyayari. He needs to wake uo from this nightmare.

"This is my fault." wala sa isip niyang sabi. "This is definitely my f*cking fault." pag-sisi niya sa sarili.

"If I had just..." hindi na niya naituloy ang sinasabi dahil sa pag-buhos ng mga luha niya. "Paano na ako? Paano na ang anak natin?" mahina niyang sabi habang humihikbi.

How could he tell his son about what happened? How could he tell Pau? It would definitely break him, and he doesn't want that.

"I didn't even get to confess my real feelings for you." his biggest regret.

"Paulo." rinig niyang sabi ng isang pamilyar na boses mula sa likuran niya.

"Tumayo ka diyan." hinawakan nito ang balikat niya.