Aşk'ın İmtihanı

3.Bölüm

Not : Oy vermeyi ve Yorum yapmayı unutmayın

İthaf : clkkgulizarr

Müzik: Grup Abdal-Mağusa Limanı

Hiçbir hayale sığdıramadığım tek gerçeğimsin...

Sevdim işte! Ötesi yok, geride.

(Hz. Mevlana)

Keyifli Okumalar

***

Uyan sevdiğim, uyan kokusunu solumadığım sevdiğim..

Uyan Yağız hepimizin sana ihtiyacı var.

Uyan toprak kokulum.

Uyan dev adamım.

Uyan Yüzbaşım.

Yoğun bakımın önünde bekliyorduk ama zaman geçmek bilmiyordu. Hızlı geçen zaman şu an geçmiyordu. Geçen zaman diliminde Yağız'ın komutanı ve tim arkadaşları gelmişti. Ve ilk 24 saati sorunsuz bir şekilde geçirmiştik. Asıl şu an başlıyordu kritik zamanlar. Komaya girme ihtimali vardı ve girmemesi için dua ediyordum ama zamanın neyi göstereceğini bilmiyorduk tabi ki.

Melek Teyze, Yağız'ın yanına girmişti ve yoğun bakım kapısından çıkar çıkmaz duvara elini yaslamıştı nefes almakta zorlanıyordu ve sakinleştirici iğne yaptım ve bir oda da uzanıyordu. Melek Teyze'nin yanında annem ve babam vardı Mert Amca Yağız'ın yanındaydı git dedim ama gitmedi evladını yalnız bırakamadı.

Yağız'ın durumu şu an iyiye gidiyordu komaya girme ihtimali yoktu şimdilik. İnşAllah olmazdı. Komaya girerse en geç bir ay içinde uyanabilirdi. Kötü düşünmek istemiyordum.

Nefes alamıyordum dört duvar arasında sıkışmış hissediyordum kendimi çıkmalıydım buradan nefes almaya ihtiyacım vardı. Çıkmalıydım buradan burası ölüm kokuyor. Ölüm kokan yerde nasıl nefes alabilirdim ki. Nefes almak için temiz havaya ihtiyacım vardı. Oturduğum yerden kalkarak koridoru takip ederek hastanenin bahçesine çıktım.

Sessizlik.

Sessizdi bahçe birkaç kişi dışında kimse yoktu. İlerde boş duran banka doğru adımlarımı ilerlettim yürürken hafifçe sendeliyordum ama bunu düşünecek durumda değildim. Önümde duran küçük taşı göremeyecek kadar halsiz hissediyordum kendimi. Banka iki adım kala hafif başım döndü olduğum yerde durdum ve başımın dönmesinin geçmesini bekledim ama geçmeyecek gibiydi zeminin kaydığını hissediyordum. Gözlerimi kapatıp yavaşça geri açtım ama geçmemişti. Yürümeye çalışıyordum ama minik adımlarla bir adım iki adım ve gerisi karanlık...

***

"Yağız" diye seslendim oturduğum banktan. Parka kaçmıştık Yağız ile kimseye haber vermemiştik burada olduğumuzu sadece Merve abla biliyordu. Yağız koşarak yanıma geldi ve banka oturdu ve sağ elimi tuttu ve gözlerimin içine bakarak konuştu.

"Efendim çimen gözlüm" dedi gözlerimin en derinine bakarak konuştu. Utanmıştım başımı hafifçe eğmiştim. Yağız elini hafifçe çenemden tuttu ve ona bakmamı sağlamıştı.

"Ya yağız bana böyle seslenme demedim mi" diye hafif kızgınlıkla söyledim.

"Sende bana dev adamım diyorsun ama Damla ben sana bir şey diyor muyum ? " diye hemen cevap verdi.

"Kızıyorsun ama bana" dedim masum bir şekilde yanıtlamıştım.

"Ben sana kızar mıyım hiç çimen gözlüm? " dedi Yağız ama kızıyordu ama küstüm.