Aşk'ın İmtihanı

2.Bölüm

Not : Oy vermeyi ve Yorum yapmayı Unutmayın

Müzik : Eylem Aktaş - Söyleyemedim

Keyifli Okumalar

Büyük aşklar ya sonsuzdur ya da O'nsuz

(İnternetten Alıntıdır)

***

Çocukluğum, gençliğim, ilk aşkım.

Doktorluk kariyerime ilk başladığım gün sevdiğim adam görevde yaralanmıştı ve benim çalıştığım hastaneye tedavi için geldi. Ona olan aşkımı söyleyemedim.

Kalbimin tam ortası cayır cayır yanıyordu. Nefes almakta zorlanıyordum. Ameliyathanenin önünde tek başıma bekliyordum kimse yoktu. Yağız'ın ailesine daha haber vermemiştim. Onlara bu haberi nasıl verebilirdim ki? Ne diyecektim nasıl söyleyecektim ki görevde yaralanmış şu an benim çalıştığım hastanede ve durumu ağır mı diyecektim. Bir anneye böyle bir haber nasıl verilir ki?

Korkuyordum

Sevdiğime kavuşamadan onu kaybedemezdim. Ona olan aşkımı daha itiraf etmemişken ellerimin arasından kayıp gitmesine izin veremezdim.

Haber vermeliydim ama veremiyordum çünkü korkuyordum. Melek Teyze'nin ağlamasına dayanamıyordum. Yağız her göreve gittiğinde pencerenin kenarına oturuyordu ve evladının sağ salim gelmesini bekliyordu görevden döndüğü zaman şükür namazı kılıyordu. Evladı için bunları yapan anneye böyle bir haberi vermek hiç kolay değildi.

Bu haberi ben veremezdim, yapamazdım. En iyisi Merve Abla'ya söylemek ve söylerdi Melek Teyze'ye sonuçta o bir psikoloğtu. Merve Abla'yı aramalıydım ve ilk önce telefonumu almalıyım ama burayı terk edemezdim birinden istemeyelim ama kimden bilmiyordum. İlk günüm ve daha kimseyi tanımıyordum tek tanıdığım Sude hemşire ama o da şu an ameliyathanedeydi. Ben derin düşüncelere dalmışken ameliyathanenin kapısı açıldı ve hemşire çıktı ve yanıma geldi. Elinde üniforma vardı ve bana uzatarak konuştu.

"Hocam askerimizin üniforması Mehmet Hocam size vermemi söyledi" dedi ve üniformanın sevdiğim adama ait olduğunu anladım.

"Teşekkür ederim" dedim cılız bir ses ile söyledim ve o an telefonumu hemşireye söyledim getirmesi için o da onayladı ve almaya gitti. Üniformayı sımsıkı bir şekilde tutuyordum kimseye veremezdim. Vermezdim.

"Hocam telefonunuzu getirdim" dedi ve bana uzattı bende ufak bir tebessüm ederek konuştum.

"Teşekkür ederim" dedim.

"Geçmiş olsun hocam" dedi ve ameliyathaneye geri girdi. Bir an önce haber vermeliydim ve telefondan rehbere girerek Merve Abla'yı aradım ve ilk çalışta açtı.

"Efendim Damla" dedi. Ne söyleyecektim hemen söze mi girmeliydim yoksa biraz hal hatırdan sonra mı söylemeliydim. Allah'ım sen bana yardım et.

"Damla orada mısın canım ?" diye bir kez daha konuştu Merve Abla. Söyleyecektim hemen lafı fazla uzatmaya gerek yoktu değil mi?

"Merve Abla sana bir şey söyleyeceğim ama ilk başta sakin ol lütfen olur mu?" dedim ağlayan ses tonum ile konuşarak yanıtladım.

"Damla ne oluyor? Ağlıyor musun sen? " panik yaparak konuştu.

Merve abla.. Yağız çatışmada yaralanmış" dedim ve hıçkırarak devam ettim " Şu an benim çalıştığım hastanede ve durumu ağır abla buraya gelir misiniz" ağlayarak devam ettim "Melek Teyze'ye böyle bir haberi nasıl veririm bilmiyorum sen haber verir misin?" dedim gözyaşlarımı silmeye çalışıyordum ama ben sildikçe yenileri akmaya başlıyordu.