Gençlerin kendini denediği, ünlendiği ya da dibe gömüldüğü yerdi Karaduman Çeteleri...
Herkesin hayali ise ya Yıldırım Çetesi'nde ya da Kara Çete'de olmaktı.
Fakat Karaduman Çeteleri'nde bu o kadar da kolay değil. Savaşmadan hiçbir şey alamazsınız!
...
Medyada öylesine koyduğum bir şarkı var. Bu şarkıyı -vokal bölümlerini- söylemeyi çok seviyorum. İsterseniz göz atabilirsiniz; Kard - Gunshot.
İYİ OKUMALAR💕
*********
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sahra'nın karşısında durduğumda; bakışlarımız aynı çizgide, birbirimizde sabitlendi. En iyiler denilen iki kişi karşılaşmak üzere olduğundan, tezahüratlar kulak acıtacak seviyeye ulaşmıştı. Bense daha yarım saat önce tanıştığım kişiyi tartmaya çalışıyordum. Sadece gözlerine bakarak içindeki hırsı okuyabilirdiniz. Ancak dakikalar önceki konuşmamızda bile fark etmiştim bunu. O, birinciydi ve hırslıydı; beni kesinlikle zorlayacaktı. Çünkü ne grubunu ne de gücünü biliyordum.
"İyi şanslar Asi." dediğinde gülümsedim ancak samimiyetten uzaktı.
Buğra'nın talimatını beklemek her saniye daha zor gelirken, bakışlarımı ona yönelttim. Bir gariplik varmış gibi Kuzey ile konuşuyordu. İkisinin de yüzünde sıkıntılı bir ifade vardı. Zaman akıp giderken sonunda doğrularak bize döndü. "Başlayın!" dediğinde önüme döndüm.
Bu zaferi cidden almak istiyordum. Bu yüzden ilk hamleyi ben yaptım. Attığım yumruktan eğilerek kurtuldu. Arkama geçtiğinde ona dönerek gardımı düzelttim.
"Yapabileceğinin en iyisi bu mu?" Yüzündeki şeytani gülümseme ona korkutucu bir hava katıyordu. Yinede bu zaferi almakta kararlıydım. Bu gecenin sonunda, kendimi sadece ona değil; tüm çeteye kanıtlayacaktım. Bu yüzden dikkatimi dağıtmasına izin vermeyerek, sadece gülümsedim. Tekrar bir hamle yaptığımda bu sefer gardını hedef aldım. Attığım yumruk gardını bozduğunda çenesine bir yumruk daha attım. Ancak bu onu hiç etkilemedi. Dayanıklıydı ve bu gecenin uzun süreceği anlamına geliyordu.
Beklemeden o da ilk hamlesini yaptığında gardıma ardı ardına yumruklar atıyordu. Onu engellemeyi umarak gardımı bozduğumda, sol kolumu yüzümde çaprazladım. Boşta kalan elimle omzuna sert bir yumruk attığımda birkaç adım geriledi. Bu boşluğundan yararlanarak eğildim ve hızlıca arkasına geçtim. Bana döndüğü sırada karın boşluğuna da bir yumruk attım. Gerileyerek aramızdaki mesafeyi açtığında ona yarım bir gülümseme gönderdim. Beni hafife alamazdı, almamalıydı.
Tüm bedenimi saran hırs, anka misali alevlendiğinde ona ilerlemeye başladım. Ancak Sahra gardını almak yerine bana sırtını döndü. Yumruğumu savurduğum sırada, zincirlere tutunarak yükseldi. Çevik bir hareketle takla atarak arkama indi. Yaptığı şey beni şoka uğratırken, ona önemli bir boşluk sunmuştum. Bunu fark ederek sırtıma sert bir tekme attı ve zincirlere doğru savruldum. Ağır zincirlere çarparak durduğumda dizlerimin üstüne çöktüm. Zincirlerin korkunç inlemeleri, bu sefer benim çarpmam yüzünden duyuldu ve adeta tezahüratları bastırdı. Göğüs kafesim yanıyordu ve aldığım nefesler vücuduma sanki acı yayıyordu.
