Gençlerin kendini denediği, ünlendiği ya da dibe gömüldüğü yerdi Karaduman Çeteleri...
Herkesin hayali ise ya Yıldırım Çetesi'nde ya da Kara Çete'de olmaktı.
Fakat Karaduman Çeteleri'nde bu o kadar da kolay değil. Savaşmadan hiçbir şey alamazsınız!
...
Medyada şarkı; Blackpink - Kick It. Giray gittiğine göre bu şarkıyı Yağmur'la beraber söyleyebiliriz. Bakmayı unutmayın🌸
İYİ OKUMALAR🍃🍃
*************
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Radyodan dramatik bir melodi yükselirken derin sesli şarkıcı 'Hatalarımdan doğdum.' diyordu. Bense sonsuz bir düşünce denizine dalmış gibiydim. Zihnim bu denizse; Giray'ın söyledikleri, yalnız bir balinanın söylediği şarkı gibi dalga dalga yayılıyordu zihnime.
"Bu bir oyun."
Böyle demişti ona sırtımı döndüğümde. Yüzüme söyleyememişti. Sessiz bir veda etmek isterken, aklımda soru işaretleri belirmişti bu sözleri yüzünden. Giray yine şaşırtmıyordu beni. Gidişi de, kalışı da beni hep sarsıyordu. Ama soru işaretlerine zorda olsa alışmış, sadece noktayı görür olmuştum. Çünkü hayatımın temellerine hep belirsizlikler dolanmıştı. Şimdi yine bir belirsizliğe gidiyordum. Belkide böyleydi her hayat; düz bir yolda yürümek imkansızdı.
Gözlerim radyodaki mavi, ışıklı saate kaydığında yarım saattir yolda olduğumuzu anladım. Yola çıktığımızdan beri bakışlarımı ilk kez ona çevirirken derin bir nefes aldım. Arabanın içinde boğucu bir hava vardı.
Bakışlarım yan profilini bulduğunda sabit bir ifade ile arabayı sürüyordu. Genelde yüzünde olan iğneleyici ifadesi yoktu. Aslında bu şekilde oldukça normal duruyordu. Aklıma çete evinden çıkarken duyduğum bir fısıltı geldiğinde hafifçe yüzümü buruşturdum.
"Beni öldürmeyi planladığını söylediler. Meraktan soruyorum, sahiden yapacak mısın?" Dudakları kıvrılarak o düz ifadeyi yok etti ve sessizce kıkırdadı. Gözlerimi biçimlenen dudaklarından ayırarak, sesini kıstığı radyoya çevirdim.
"Seçeneklerimin arasında olduğunu söyleyebilirim. Ama şimdilik öyle bir planım yok."
"Sağol." diyerek aksi bir ifade takındığımda tekrar güldü. Sessiz kalarak önüme döndüm ve dışarıda akıp gitmekte olan ışıkları izlemeye başladım.
Aradan birkaç dakika daha geçtiğinde sonunda ortak sokağa yakın bir yerde durduk. Arabadan inip sessizce onu takip ettim. Giriş olduğunu düşündüğüm bir kapıda durduğumuzda hızlıca etrafa göz gezdirdim. Yıldırım Çetesi'nin girişine benzer bir girişi vardı buranın da; kare biçimindeki kapının, soluk kahverengi boyaları dökülmeye başlamıştı. İçeri geçtiğimizde eski çete evimden farklı olarak bir dizi merdiven indik ve tekrar bir kapı ile karşılaştık. Dışarıdan açılmayan bir kapı...
Sonunda çete evine ulaştığımızda, koridorlar insanlarla doluydu ve herkesin bakışları benim üzerimde dolanıyordu. Bu bakışların dostça olduğunu söylemezdim. Daha çok tehlike barındırıyorlardı. Bir kısmı ise nasıl biri olduğumu tartmak ister gibiydi. Elimde olmadan gerilirken, tedirgin hissediyordum. Burada neler olacağına dair ufak bir fikir dahi üretememek endişemi arttırıyordu.
