Be my Robin || Dick Grayson

Bow and arrow

Moje powieki delikatnie uchyliły się by zaraz się zamknąć przez zbyt jasne, jak dla mnie światło, które padało wręcz idealnie na moją twarz. Podparłem się na łokciach i oparłem się o zagłówek. Strasznie bolała mnie głowa. Wstałem z łóżka i wyjąłem z szafy czarne dresy i równie czarną bluzę z niebieskim ptakiem na klatce piersiowej i niebieskimi końcami rękawów. Poszedłem do łazienki, i tam po wzięciu zimnego prysznica ogoliłem się i opatrzyłem się. Gdy doszło do ramienia zauważyłem, że rana nie jest głęboka ale rozchodziły się z niej zielone żyły.
-Oj źle to wygląda.- szepnąłem i zawinąłem ranę w bandaż. Później ruszyłem do kuchni, gdzie zastałem Matta z kanapką w ręce.
-Dzień dobry.- przywitał się na co ja kiwnąłem głową. Wyjąłem apteczkę i szybko znalazłem leki przeciwbólowe. Wysypałem na rękę trzy tabletki i od razu je połknąłem.
-Zluzuj majty, nie za dużo tych prochów?- zaśmiał się cicho. Rzuciłem mu zbolałe spojrzenie gdy ten odkładał talerz do zlewu. Wtedy już spojrzał na mnie zaniepokojony i podszedł przykładając rękę do mojego czoła.
-Matko, jesteś rozpalony.- powiedział i zaraz potem nakazał mi usiąść przy stole a sam przygotował mi jakieś leki i jedzenie.
-Nightwing się rozchorował, no nie wierzę.- znów się zaśmiał, do czego po chwili i ja się dołączyłem.

Po wzięciu leków grzecznie odmówiłem śniadania.
-Myślisz, że będą cię szukać?- spytał.
-Nie wiem, pewnie tak ale nic nie jest pewne.- westchnąłem i przetarłem twarz dłonią. Gdy na nią spojrzałem zauważyłem krew.
-Matt?- spytałem gdy przed moimi oczami zaczynało się robić ciemno.
-Dick?- spytał równie zaskoczony, lecz po chwili mroczki ustały.

P.O.V Matthew

-Myślisz, że będą cię szukać?- spojrzałem na niego pytająco.
-Nie wiem, pewnie tak ale nic nie jest pewne.- westchnął i przetarł twarz dłonią, gdy tylko odsunął ją od twarzy zobaczyłem rozmazaną smugę krwi na jego wardze.
-Matt?- powiedział zaniepokojony po tym gdy zobaczył krew, po czym zaczął opadać z krzesła. Szybko złapałem go za ramiona i zacząłem nim potrząsać.
-Hej, hej. Nie zasypiamy. Choć na kanapę, obejrzę cię.- powiedziałem wystraszony i biorąc go pod ramię poszliśmy na kanapę, gdzie go posadziłem.
-Zdejmij bluzę, prześwietlę cię.- powiedziałem wyjmując swój pancerny telefon. Dick powoli kiwnął głową i zsunął z siebie górną część odzienia ukazując miliony małych i większych jasnych blizn, rany po Bane'ie i wiele siniaków. Dwie blizny rzuciły mi się najbardziej w oczy.
-Od czego te blizny?- spytałem wskazując na nie.
-Ta od katany Slade'a, przez nią go zabiłem. Ta - tu wskazał na średniej wielkości X na jego piersi - jest z ostatniej misji z Ligą Młodych, zaraz przed porwaniem mnie przez Slade'a. Od niej wziąłem pomysł na strój Red X'a. Ten który mi ukradłeś.- spojrzał na mnie wymownie a ja tylko przewróciłem oczami i przeskanowałem go. Przyjrzałem się analizie i ze strachem, jak i niezrozumieniem, spojrzałem na niego. Wtedy zauważyłem opatrunek na ramieniu i z furią go zdarłem. Przez to co zobaczyłem niemal zwymiotowałem. Ciemno zielone przecięcie i odchodzące od niego równie ciemne, czy nawet błotne żyłki.
-Stary, z tym to już chyba tylko do Batmana.- powiedziałem zakrywając usta dłonią.
-Jest dobrze, wyliżę się.- powiedział pewnie i wyjął telefon, po czym wyklikał w nim coś bo szybko wstał. Ja go tylko z powrotem pchnąłem na kanapę.
-Jesteś dorosłym, więc rób co chcesz ale i tak cię opatrzę.- warknąłem i poszedłem po potrzebne rzeczy z apteczki. Gdy wróciłem mężczyzna oddychał dość ciężko, więc zabrałem się za ogarnianie tego chodzącego koszmaru zwanego Richardem Graysonem, on w tym czasie szukał jakichś informacji na telefonie i komputerze. Nie wiedziałem, że jest oburęczny. Codziennie dowiaduję się czegoś nowego.

POV. Dick

Gdy X mnie opatrywał ja włamałem się do oprogramowania Ligi Sprawiedliwych i Ligi Młodych, może zahaczyłem też o Batkomputer, ale tylko może i właśnie tak znalazłem dla siebie wręcz wymarzoną misję. Handel ludźmi i bronią.
-Skończyłem, myślałem że to ja nie jestem odpowiedzialny, ale jak widać pomyliłem się.- skrzyżował ręce na piersi.
-Co ci powiem, nie radziłem sobie jako Robin, nie radziłem sobie z życiem nastolatka i jak widać bycie dorosłym też potrafię spieprzyć.- wzruszyłem ramionami na co cicho syknąłem i potarłem obolałe miejsce na bicepsie.
-Taa, idę obrabować jakiś bank bo jedzenie się kończy a do roboty nie idę.- mruknął idąc w stronę wyjścia.
-Na rogu Dellawer i Phix w zielonym bloku mieszkanie 25 jest skrytka dealerów. Ich obrabój.- poprosiłem i gdy ten się zgodził szybko wyszedł.

Jeszcze chwilę słyszałem jego kroki, lecz gdy ucichły rzuciłem się biegiem do swojego pokoju, gdzie założyłem kostium i wręcz wyskoczyłem za okno.

Przeskakiwałem z budynku na budynek oczywiście uważając na ewentualnych mścicieli, mam nadzieję, że w tej tajnej społeczności wciąż wącham kwiatki od spodu. Więc wracając, biegłem przy okazji wyświetliłem mały hologram dzięki mojej rękawicy i hakowałem kamery uliczne by dowiedzieć się jak wygląda sprawa. Gdy byłem w połowie drogi usłyszałem cichy szept.
-W lewo.- i mimo, że mózg nie chciał nogi samoistnie wskoczyły do jakiegoś laboratorium przez okno.

Od razu stanąłem oko w oko z Lexem Luthorem.
-Osz kurwa.- powiedziałem to jakbym dostał jedynkę ze sprawdzianu do którego uczyłem się cały tydzień. Lex może i by powiedział to samo, ale zamiast tego uśmiechnął się.
-Nie znam cię, ale wnioskując po trykociku jesteś po przeciwnej stronie monety.- gdy to powiedział pstryknął palcami, a wokół moich bioder owinęła się wielka różowo fioletowa macka i porwała mnie w górę. Wiedziałem, że teraz nie uda mi się wyciągnąć pałek więc starałem się odczepić od niej, na próżno. Szybko owijała się wokół rąk, nóg, twarzy i tułowia by zaraz wciągnąć mnie pod wodę. Mocowałem się z nią i gdy wyswobodziłem lewą rękę wyciągnąłem z pasa ładunek wybuchowy. Wyrzuciłem go najprawdopodobniej w stronę głowy zwierzęcia, i gdy bomba wybuchła macki przestały napierać, a ja wypłynąłem na powierzchnię odczepiając macki od kostiumu, ale w zasadzie od skóry do której się zassały.

Pomieszczenie w którym się znajdowałem było ogromne, całe w białych kafelkach z jednym stołem do badań i dwoma kadziami. W jednej była ogromna ośmiornica, a w drugiej chyba błoto. Rozejrzałem się w poszukiwaniu Lexa, ale gdy nic nie zauważyłem ruszyłem w stronę jednych z dwóch drzwi znajdujących się tu. Gdy je wyważyłem moim oczom ukazały się brudne i wycieńczone kobiety. Gdy tylko mnie zobaczyły niektóre zaczęły płakać a inne błagać o pomoc. Szybko im się przedstawiłem i powiedziałem, że im pomogę. W trakcie wyprowadzania ich przez okno, nie chciałem ryzykować spotkaniem Luthora czy innego "złego", dałem anonimowy cynk policji.

Po pewnym czasie zostały już tylko dwie kobiety, i gdy jedna z nich zaczęła schodzić jej koleżanka krzyknęła przerażona i wskazała na górę błota idącą w naszą stronę.
-Uciekaj!- krzyknąłem zanim, jak się okazało Clayface, ją złapał. Odepchnąłem kobietę a sam wpadłem prosto w Clayface'a. Nie słyszałem totalnie nic. Nie otwierałem oczu. Wyciągnąłem swoją broń i odpaliłem na najwyższym poziomie na jakim było ją stać. Przeze mnie, jak i myślącą górę błocka przeszedł ładunek.

Dzięki mojemu kostiumowi nic mi nie było, gorzej z moim przeciwnikiem który wybuchł. Eksplozja rzuciła mną o ścianę, ale nic złego chyba się nie stało, może oprócz wstrząśnienia mózgu.

-Ale ohyda.- powiedziałem widząc, że jestem cały umazany w bliżej nieokreślonym syfie. Dokładnie przeskanowałem budynek, i gdy zobaczyłem odczyty różnych mieszanek chemicznych typu Venom, czy słynny "hit sezonu" od Cadmus, podłożyłem tyle ładunków wybuchowych ile mogłem. Oczywiście zebrałem próbki nieznanych mi substancji i szybko ulotniłem się z zasięgu rażenia po detonacji. Dopiero gdy byłem już w połowie drogi do save house'a zdetonowałem bomby.

-------

Co myślicie o nowym rozdziale? Dalej kontynuować tą książkę?