Afgerond.

1.5K 26 7
                                    

Eva en Wolfs hadden net een zaak afgerond.Alles was Gelukkig goed afgelopen. Mechels gaf Eva en Wolfs even een vrije dag. omdat ze dat wel een keer verdiende. Eva en Wolfs liepen het bureau uit, richting de auto. Onderweg praten ze nog even na over de afgeronde zaak.Ze waren bij hun auto aan gekomen, ze stapte in een reden richting de ponti.

Eva was een beetje van slag naar alles wat er gebeurt was die week. Wolfs stond voor haar klaar wanneer het nodig was dat wist ze. Maar soms wou ze hem gewoon niet opzadelen met dingen. "Eef wat ga jij zo doen?" Vroeg Wolfs aan Eva. "Ik ga zo ff lekker hardlopen. Jij?" Vroeg ze aan hem. "Ik ga denk zo koken want het is al bijna half 7" zei hij. Eva had helemaal niet meer op haar horloge gekeken. En ze had ook nog geen honger gevoel. "kan ik dan nog even hardlopen? Ik heb nu ook nog geen trek." Vroeg ze aan hem. Maar Wolfs maakte het niets uit, hij snapte dat Eva even alles wou vergeten. na deze hele zaak. "ja is goed" zei hij. "Oké dan ga ik me even omkleden" zei Eva en ze liep naar boven toe. Ze wou ook heel even weg zijn van Wolfs. hij was zo knap! Zijn ogen, zijn lichaam. alles is mooi aan hem. Ik denk de hele dag aan hem. 1 uur zonder hem is zaai. dan weet ik gewoon niet wat ik moet doen. ik ben blij dat Mechels ons een dag vrij heeft gegeven. Mischien kunnen we morgen wel wat leuks doen samen. Eva werd uit haar gedachte gehaald door Wolfs. hij schreeuwde naar boven "wat wil je eten?". Eva dacht na. "wat hebben we?" Schreeuwde ze naar beneden. "van alles" antwoordde Wolfs. "wacht even ik ben bijna klaar" zei Eva en ze trok snel haar shirt en haar hardloopschoenen aan. "oké" antwoordde Wolfs wat laat. "Ik kom er aan!" Schreeuwde Eva en ze liep haar slaapkamer uit. Eva liep de trap af. Wolfs stond in de keuken om te kijken wat voor gerecht hij vanavond zou gaan maken voor Eva. hij hoorde haar op de trap lopen. Wolfs focust zich op De trap. Hij ziet haardosten en benen, Eva kijktbal richting de keuken. "hoi" zegt Eva. Om zijn ogen van haar lichaam af te halen, ze had het door. Eva vond het niet erg. "heey, wat zie je er toch prachtig uit," zei hij en Eva en ze glimlachte naar hem. Eva wist even niet wat ze moest zeggen hier op. "ik ga ik ben zo terug" zei Eva en ze twijfelde of ze hem een kus gaf op zijn wang. "Eef! Wat wou je no eten?" zei Wolfs. Eva was helemaal vergeten dat ze nog moest kijken wat ze wou eten. Eva liep naar de koelkast en keek er in. "en?" vroeg Wolfs al snel. "ik heb eigenlijk wel trek in lasagne" zei Eva. "Eef kijk even of we bladerdeeg hebben" zei Wolfs en Eva trok de linker deur open. Ze hadden namelijk een vriezer en koelkast in een. Links was de vriezer en recht de koelkast. Eva trok een la open op oog lengte. En al snel zag ze dat ze nog 5 pakken met bladerdeeg hadden. "ja we hebben nog bladerdeeg!" zei Eva. Ze pakte een pakje bladerdeeg en legte het opende aanrecht. "Dankje Eef!" zei Wolfs. "nu ga ik echt!" zei Eva. Ze zeiden elkaar gedag, Eva liep naar buiten toe. Ze ging maar even een langs het Ons lieve vrouwenplein. Wolfs was bezig met een bak lasagne maken. Hij kookte altijd voor haar, Eva hielt er niet van en ze kon het ook niet heel goed. Een ei bakken gaat nog wel maar veder gaat alles mis of smaakt het niet lekker. Wolfs vond het nooit erg om voor Eva te koken, hij vond het juist heel erg leuk! Lasagne hadden ze al een tijd niet meer gegeten. Hij vond het erg lekker en Eva ook.

, ze hadden er alleen veel te weinig tijd voor om het te maken. Je hebt er zo veel tijd voor nodig! Wolfs legte al zijn ingrediënten klaar. Hij waste zijn handen en zetten de oven aan op 190 graden. Hij dacht steeds aan Eva.

Eva was alweer bijna thuis. Ze stopte even bij een bruggetje om te rekken en strekken, dat deelt ze altijd alsnog heel veel had gerent. Wolfs had de lasagne klaar het moest allen nog in de oven. Hij pakte zijn oven handschoenen en schoof de schaal met lasagne er in. Hij moest nu nog 40 minuten wachten totdat het klaar was. Eva was klaar met haar rek en strek oefeningen, ze liep nu rustig terug naar huis. Ze moest nog 7 minuten lopen.

Vermist (Flikken Maastricht)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu