COE (၁၉+)

၁၅

အခန်း ၁၅

အဖြူရောင်က သူမရဲ့လက်ချောင်းတွေပေါ်မှာ စီးနင်းကခုန်နေတယ် ။ အဲ့ဒီအလှတရားကို ဘယ်ကမ္ဘာကျော်ပန်းချီကားတွေမှ မမှီလောက်ဘူး။ အဲ့ဒီ‌အမျိူးသမီးလေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်စည်းချက်နဲ့အတူ သူမရဲ့လက်ချောင်းတွေက နွေးထွေးသွားတယ် ၊ ထို့နောက်ပြန်လစ်ဟာသွားတယ် ။ ထပ်ခါထပ်ခါဖြစ်နေတဲ့ အဲ့ဒီသံသရာက ဘယ်တော့မှမလွတ်ချင်စရာနိဗ္ဗာန်ပဲ ။

ကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ အဖြူရောင်ရဲ့ တင်ပါးတွေကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးပိုမြန်အောင် ဆွဲချနေမိသည် ။ ဖြူကတော့ မျက်လုံးတွေကိုအတင်းဖိပိတ်ထားပြီး ကုတင်‌ခေါင်းရင်း အခန်းနံရံကိုလက်‌ဖ၀ါးနဲ့ တွန်းကန်ထားတယ် ။ ချွေးတွေနစ်နေတဲ့ အဲ့ဒီ အလှနတ်ဘုရားမက တစ်စက္ကန့်လေးတောင် အကြည့်မလွှဲချင်စရာ ။

လှဲနေရင်းကနေ လက်ကိုမြောက်ပြီး ထိုကောင်မလေးရဲ့ခံတွင်းထဲကအနွေးဓာတ်ကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ခံစားတယ် ။ အဲ့ဒီလျှာဖျားတွေရဲ့ စိုစွတ်နွေးထွေးမှုက လက်ဖျားထိပ်တွေကနေ တဆင့်ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို စီးနင်း၀င်ရောက်လာတာကြောင့် ကိုးလ်က နှုတ်ခမ်းတွေကို လျှာနဲ့ခပ်ကြမ်းကြမ်းသပ်နေမိတယ် ။

လက်ချောင်းတွေကိုပြန်နှုတ်ယူပြီး ကောင်မလေးရဲ့ပေါင်တံတွေကို အနည်းငယ် မ စေကာ ကိုးလ်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က အောက်လျှောတိုး၀င်လိုက်တယ် ။ အဖြူရောင်ရဲ့ အဲ့ဒီဇာဂါ၀န်ပါးပါးတွေ မျက်နှာပေါ်ဖုံးအုပ်နေတာက စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းတယ် ။ ပေါင်တံတွေကြားမှာနှစ်၀င်နေရတာက နည်းနည်းအသက်ရှူကြပ်ပေမဲ့ အဲ့ဒါက ကိုးလ်ရဲ့မီးဝောာက်စိတ်တွေကိုငြိမ်းသွားအောင် မစွမ်းသာပါဘူး ။

ကိုးလ်က တတ်နိုင်သလောက်တိုး၀င်နေတယ် ။ အဖြူရောင်က အောက်နှုတ်ခမ်းကိုဖိကိုက်ထားပြီးတော့ ကိုးလ်ရဲ့ ဆံနွယ်စတွေကိုတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားတယ် ။ မျက်နှာ‌ပေါ်က အဖြူရောင့်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးဟာ တစ်ချက်တစ်ချက် တဆက်ဆက်တုန်နေတယ် ။

အဖြူရောင်ရဲ့နှုတ်ခမ်းဖျားကနေ တစ်ချက်တစ်ချက် စည်းချက်မကျဘဲ ထွက်လာတဲ့အဲ့ဒီအသံတွေက ကမ္ဘာပေါ်ကအကောင်းဆုံးသီချင်း တစ်ပုဒ်ကဲ့သို့ နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းနေတယ် ။ အဲ့ဒီအခိုက်အတန့် ဒီကောင်မလေးနဲ့ နှစ်ပေါင်း ၁၅၀၀ လောက်အတူတူနေရရင်တောင် ငြီးငွေ့သွားမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ အခိုင်အမာသိလိုက်သလိုပဲ  ။