COE (၁၉+)

၁၃

အခန်း ၁၃

"မီယို ချောင်း အိုဘန်ဒေါ့ ? "

ပန်းရောင်က ခေါင်းတဆက်ဆက်ငြိမ့်တယ် ။ နှစ်တွေအကြာကြီးသိလာတဲ့ အစ်မရဲ့နာမည်ကို ပန်းရောင်ဆီကသိရမယ်လို့ဘယ်တုန်းကမှမထင်ထားပေမဲ့ တကယ်ကြီးဖြစ်လာတာပဲ ။ ပန်းရောင်ရဲ့ စာအုပ်အနားသတ်တွေမှာ အခုတလောမှ ဟိုတစ်စ ဒီတစ်စ ရေးထားတဲ့ " "Obendurt's "ဆိုတဲ့အဓိပ္ပာယ်ကို ကိုးလ်က နားလည်သွားတယ် ။

"ဒီမှာကြည့် ယိုယိုက ၀ယ်ပေးထားတာ ။"

ဘယ်ဘက်လက်ချောင်းတွေကိုမြှောက်ပြတဲ့ ပန်းရောင်က အလွန်တရာပျော်ရွှင်နေပုံပေါက်တယ် ။ အဲ့ဒီလက်ချောင်းမှာ ၀တ်ထားတဲ့ ပလက်တီနမ်လက်စွပ်သေး‌သေးလေးကလည်း ပန်းရောင်ရဲ့အပြုံးတွေလိုပဲလက်ကနဲ့ ။

အစ်မကတော့ ယိုယိုလို့အခေါ်ခံလိုက်ရတာကို နည်းနည်းရှက်သွားပုံပါ်တယ် ။ ရှိုးတိုးရှန်းတန်းတွေဖြစ်ပြီး ပန်းရောင်ရဲ့အအေးခွက်ကိုကောက်ကိုင်တယ် ။

"ဆိုတော့ အမ် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ။ "

တကယ်တော့ မေး‌ချင်တာတွေကအများကြီးပဲ ။ ဒါပေမဲ့ ပန်းရောင်က အစ်မရဲ့ဘ၀အမှန်ကိုမသိထားဘူးဆိုရင် ပန်းရောင်ရှေ့မှာစကားတွေအများကြီးပြောလို့မရပြန်ဘူး ။ အခုအချိန်မှာတကယ် အစ်မနဲ့ နှစ်ယောက်တည်းတွေ့ဖို့လိုနေတာကို ပန်းရောင်က တကောက်ကောက် လိုက်နေတယ် ။ မသိရင် ကိုးလ်ကပဲ အစ်မကို တစ်ခုခုလုပ်တော့မလိုပဲ။ 

မီယိုနဲ့ ကိုးလ်က အချင်းချင်း မျက်စတွေပစ်ပြီး အသံတိတ်စကားပြောနေတာကြောင့် ပန်းရောင်ကစိတ်တိုလာပုံပေါ်တယ် ။

"ယို! "

"ဟမ် ဘာလို့လဲ ကလေး ။ "

မီယိုဆီကနေ ပန်းရောင်ကို ကလေးလို့ ခေါ်တာကြားတော့ ကိုးလ်က အသံမထွက်ဘဲ ဝိုး ဆိုတဲ့ ပုံစံမျိုးလုပ်တာကို မီယိုပြန်ပြီးအသံတိတ်ကျိန်ဆဲတယ် ။

"ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ ? ကိုးလ်နဲ့ အသိတွေဆိုတာလည်း အရင်ကတည်းက ပြောမပြထားဘူး ။ အခုလည်း ပန်းရောင်ကိုဖယ်ပြီး နှစ်ယောက်တည်း စကားပြောနေတယ် ။ မခေါ်တော့ဘူးကွာ ၊သွားတော့မယ် ။"