COE (၁၉+)

၁၆

အခန်း ၁၆

မျက်လုံးတွေကိုဖွင့်လိုက်ပေမဲ့ စူးရှလွန်းတဲ့အခန်းမီးရောင်ကြောင့် ချက်ချင်းပြန်ဖိပိတ်လိုက်မိသည် ။ အခုအခြေ‌အနေကို သူမအနေနဲ့ လုံး၀ လိုက်မှီနားလည်နိုင်စွမ်းမရှိဘူး ။

*စောင့်ရှောက်သူ ၊ စောင့်ရှောက်ခံ *

*ပန်းရောင်က ဒီတိုင်းလူသားသက်သက်ပဲ *

*အကုန်လုံးကအလိမ်အညာတွေ*

*တိမ်လွှာဖြူ ၊ သံစဉ် *

အဲ့ဒီအရာတွေကနားထဲမှာထပ်တလဲလဲကြားနေတယ် ။ အကုန်လုံးက ရှုပ်ထွေးနောက်ကျိနေတယ် ။ အကြောင်းအရာမယ်မယ်ရရ မသိလည်းဘဲ ဒီတိုင်းထွက်ပြေးချင်နေတယ် ။ ရေထဲခုန်ဆင်းပြီးဖြစ်ဖြစ် သေပစ်လိုက်ချင်နေတယ် ။

"ကိုးလ် နိုးလာပြီလား ?  "

အနားကိုရောက်လာပြီး ကမ်းလာတဲ့ ဒါအီရဲ့လက်ကို ကိုးလ်ကခါးခါးသီးသီး ပုတ်ချတယ် ။

"ငါတောင်းပန်ပါတယ် ။ "

ကိုးလ်လှဲနေတဲ့ ကုတင်ခြေရင်းမှာ ခြေတုတ်ထိုင်လိုက်တဲ့ ဒါအီက အလွန်တရာအားနာ၀မ်းနည်းနေတဲ့ပုံပေါက်တယ်။  ကိုးလ်က အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ထားတယ် ။ မျက်လုံးချင်းဆုံဖို့ကြိုးစားနေတဲ့ ဒါအီရဲ့အကြည့်တွေကို တတ်နိုင်သမျှရှောင်လွှဲနေတယ် ။

"ကိုးလ်ရာ ငါနဲ့စကားပြောပါဦး ။ ဒီကိစ္စတွေကို ငါ‌ရှင်းပြပေးပါမယ်ကွာ ။ "

"ဘာလို့လဲ? !"

အလုံပိတ်အခန်းထဲမှာကိုးလ်ရဲ့ အသံကဟိန်းထွက်သွားတယ် ။ ဒါအီက ယူကျုံးမရစွာနဲ့ဆံပင်တွေကိုသပ်နေတယ် ။

"ငါတောင်းပန်ပါတယ် ကိုးလ်ရာ ။ "

"ဘယ်လို‌လုပ်ပြီး အဲ့လောက်နှစ်တွေအကြာကြီးလိမ်နိုင်ရတာလဲ? ငါကတော့ ...ငါထင်တာက .... ဒါအီနဲ့ ငါကတော့ ရင်းနှီးတယ်လို့။  ဒါအီကတော့ လူကောင်းလို့ ။ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အဲ့လိုလုပ်ရက်တာလဲ ? ငါ့ကို နှစ်တွေအကြာကြီး ဘာမှမဟုတ်တဲ့ လူတစ်ယောက်နောက်ကို သက်သက် လိုက်ခိုင်းပြီးတော့ ။ "

"မသိခဲ့ဘူး ကိုးလ် ၊ ငါတကယ်မသိခဲ့ဘူး ။ စောင့်ရှောက်ရမဲ့လူက အဲ့ဒီအိမ်က သမီးဆိုတာပဲ ငါပြောပြခဲ့တယ် ။ ပြီးတော့ အဲ့ဒီလူကလွဲနေတယ် ဆိုတာကို ငါတို့သိတဲ့အချိန် အဲ့တစ်ယောက်က မျက်လုံးမမြင်ဘူးဆိုတာပါ သိလိုက်ရတယ် ။ သူ့ဘ၀က အဲ့ဒီအခန်းငယ်လေးထဲမှာပဲ တစ်သက်လုံးကုန်ဆုံးသွားမှာမို့လို့ အဲ့ဒီအတွက် .... ငါတို့ဒီတိုင်း ထားလိုက်တာ ။ အဲ့တာက အကုန်လုံးအတွက် ကောင်းမယ်လို့ထင်ခဲ့တာ ။အရင်ဘ၀က ပတ်သက်မှုတွေက ထပ်ဖြစ်လာပြီး သက်သက်ရှုပ်ထွေးကုန်မှာထက်စာရင် မသိတာပိုကောင်းတာမို့လို့ ။"