Zawgyi
Final Part
မနက္၅ခြဲေလာက္က အကိုကလာႏိႈးတာမို႔
လင္းထက္ျပင္ဆင္စရာ႐ွိတာေတြျပင္ဆင္ရင္း
သြားဖို ့အတြက္ အသင့္ျပင္ထားလိုက္သည္။
"လင္းထက္ မနက္စာကို အျပင္မွာပဲ
တစ္ခုခုဝင္စားလိုက္ရေအာင္ေလ''
"ရတယ္အကို... ကြၽန္ေတာ္ကအဆင္ေျပပါတယ္''
သူေခါင္းတခ်က္အသာညိမ့္ျပလိုက္ရင္း
အခန္းတံခါးကို ေသခ်ာပိတ္ကာအျပင္သို႔
ျပန္ထြက္လာရင္း ဧည့္ခန္းမွာပဲေစာင့္ေနမိလိုက္သည္။
လင္းထက္မေန႔ညေနထဲက ဖုန္းစက္ပိတ္ထားတာမို႔
အခုမွဖုန္းဖြင့္ရန္သတိရမိသည္။
ဖုန္းဖြင့္ဖြင့္ျခင္း ျမင္လိုက္ရတဲ့ missed call
ေပါင္းမ်ားစြာေၾကာင့္ သူေသြးေဆာင့္တက္ခ်င္မိ
သြားသည္၊ နံပါတ္ေတြမွတ္ထားတက္တဲ့အက်င့္မ႐ွိ
ေပမဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ေတာ့အလြတ္ရေနတက္သည္။
ေသခ်ာတာ ေသာ့္ဆီကမျဖစ္ႏိုင္။
ဒါေၾကာင့္ ထိုနံပါတ္စိမ္းအား
သူဖုန္းေခၚၾကည့္မိလိုက္သည္။
....... ......
လူနာကုတင္ေဘးကထိုင္ခံုေပၚငိုက္က်ေနတဲ့
စည္သူ႔ကိုၾကည့္ရင္း ေက်ာ္ဝင္းျပည့္မသက္မသာ
ျဖစ္မိသည္။ ဒီေကာင္ေလးက ေသြးရင္းသားရင္း
သာမဟုတ္တယ္ သူ႔အကိုကို အေတာ္ခ်စ္ပံုရသည္။
ငယ္ငယ္ထဲက အတူေနလာၾကတာဆိုေတာ့
ညီအကိုရင္းနဲ႔ဘာမ်ားကြာမွာမို႔လဲေလ။
"ညီေလး... စည္သူ... ညီေလး...''
ထိုကေလးကိုသူအသာလႈပ္ႏိႈးလိုက္မိရင္း
သက္ေသာင့္သက္သာ႐ွိေစရန္ လူနာကုတင္
ေျခရင္းကဆိုဖာေပၚမွာ ေျပာင္းအိပ္ခိုင္းရန္သာ
ျဖစ္သည္။
"ဗ်ာ... အကို ဘာျဖစ္လို႔လဲ.. ''
"ငါ့ညီဆိုဖာေပၚမွာ ခဏေလာက္
သြားအိပ္လိုက္ပါလား
သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ေအာင္''
သူလက္ညႇိဳးထိုးျပလိုက္ရာေနရာသို႔
တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္း
"ဟုတ္... ဒါဆို ခ်စ္ေမတို႔လာရင္
ကြၽန္ေတာ့္ကိုႏိႈးေပးလို႔ရမလား..''
"အိုေဂေလ... ရတာေပါ့... ငါ့ညီလဲ
ဒီေန႔တစ္ရက္ပဲဒီမွာ႐ွိသင့္တယ္ ေနာက္ရက္ၾက
ေက်ာင္းျပန္တက္ေစခ်င္တယ္..''
BẠN ĐANG ĐỌC
ေရႊအိုေရာင္ ရင္ခုန္သံ(Completed)
Lãng mạnသံေယာဇဥ္ ဆိုတဲ့တံတားကိုနင္းျဖတ္ပီး ႏွလုံးသားကိုပဲဦးစားေပးေ႐ြးခ်ယ္ရဲပါ့မလားဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ ကေတာ့... သံယောဇဉ် ဆိုတဲ့တံတားကိုနင်းဖြတ်ပီး နှလုံးသား ကိုပဲဦးစားပေးရွေးချယ်ရဲပါ့မလားဆိုရင် ကျွန်တော်ကတော့...
