Viktor Fischer - Counting seconds

Hoofdstuk 9

Na een kort kwartier rijden kwamen we aan bij de garage. Beide stapten we uit en liepen naar binnen. De mannen die mijn auto hadden opgehaald kwamen net binnen met mijn auto en een wat kleine forse man liep mijn kant op. ‘’Jonge dame, waarmee kan ik je helpen?’’ Nerveus streek ik even met mijn hand door mijn haar. ‘’Volgens mij heb ik nog een boete openstaan voor die auto, eh..’’ Ik keek in het rond en wees naar mijn auto. ‘’Daar.’’  Viktor was al die tijd nog stil geweest en was inmiddels weer terug gaan zitten in de auto. ‘’Graag contant betalen, als dat kan..’’ Ik knikte en haalde het geld tevoorschijn. ‘’Als het goed is, moet dit het bedrag zijn.’’ De man begon met tellen en wreef over z’n kin. ‘’Hier. Mannen paas die sleutel is..’’ De sleutel kwam met een grote boog mijn kant op en ik ving hem met mijn handen op. ‘’Fijne dag nog.’’ Ik zette een half vrolijke glimlach op en liep toen naar mijn auto. Ik reed de garage uit en herinnerde me opeens dat Viktor nog ergens was. Daarom besloot ik bij zo’n snelweg restaurant te stoppen, in de hoop dat hij daar zou komen.

Inmiddels had ik wat eten besteld en ontving ik een sms. ‘’Waar ben je?’’ Ik glimlachte kort even en antwoorde gauw terug dat ik in ‘dat ene restaurant aan de snelweg zat’. Eigenlijk  had ik de moed na 30 minuten al opgegeven toen er van mijn eentje nog een klein beetje over was, toen daar opeens Viktor binnen kwam lopen. ‘’Daar ben je!’’ Hij hopte naar de tafel toe en schoof aan, er waren wat mensen die hem raar aankeken. ‘’Was ’t lastig te vinden?’’ Hij schudde zijn hoofd. ‘’Nee, ik werd toen straks gebeld, er komen een aantal mensen over uit Denemarken straks, en die moet ik op tijd ophalen.. Als je zin hebt.. Mag je vanavond langs komen?’’ Ik keek even op. ‘’Oh, vanavond? Ja, tuurlijk.’’ Ik knikte en hij stond gauw op. Viktor streek nog gauw even over zijn jas heen. ‘’Half 9 doen?’’ Ik glimlachte. ‘’Sure..’’ Hij zwaaide. ‘’Ik moet de dames ophalen..’’ Dames? Even had ik een brok in mijn keel aangezien ik niet wist wat ik hiervan moest denken. Misschien had hij een vriendin, en zag hij mij gewoon als een ‘normale’ vriendin. We zullen het zien.

Met alle kippenkracht die ik in mijn lichaam (dus niet) sleepte ik mijn koffer mee naar binnen. Ik stond stil bij de receptie, schudde even met mijn haar, dat inmiddels helemaal verpest was door de wind. ‘’Hallo, zijn hier nog kamers vrij?’’ De receptionist keek op en knikte. ‘’Hoeveel nachten?’’ ‘’3 weken, 1 persoon.’’ De vrouw achter de balie printte wat dingen uit, een soort contract en gaf me de sleutel. ‘’Als je hier je handtekening zet, dan kun je hier zo gaan pinnen.’’ Ik knikte, zette een snelle krabbel op het papier, en ja ik had ook de kleine letters goed gelezen, dit maal wel. ‘’Dan mag je met hem mee lopen, hij zal je helpen met de koffers.’’ Ik glimlachte en zette mijn koffers op een soort karretje. We stapten in de lift, arriveerden op verdieping 3, en kwamen bij kamer 305 aan. ‘’Alstublieft, veel plezier ermee.’’ De man hielp nog even met de koffers naar binnen te brengen en verliet toen de kamer. Rustig zette ik mijn spulletjes in de kamer neer en besloot een warm bad te nemen. Dat bad duurde dus ongeveer,  25 minuten.

Met de wind van de föhn rond mijn gezicht en een muziekje op, stond ik half in de badkamer te dansen, terwijl ik me ook nog is aan het aankleden was. Ik zei het je, vrouwen zijn te goed in multitasking.  Nadat ik dat gedaan had deed ik wat make-up op en zocht naar mijn schoenen, die waarschijnlijk wel ergens aan het rondslingeren waren. Ik werkte nog even gauw mijn lipgloss bij en vertrok toen richting het huis van Viktor. Het was ongeveer 15 minuten dus dat was ook nog is goed voor de conditie, en ook is nog een goed moment om na te denken over van alles. Daarom besloot ik mijn oortjes in te doen, zette wat muziek op, waar ik blij van werd.

Mijn vinger hield ik lang ingedrukt op de bel, iets wat ik leuk vond om te doen, dan was dat het wel. Vanuit binnen kwam wat gerommel, er werden deuren dicht gedaan en Viktor deed de deur open. ‘’Vijf voor half negen, je bent vijf minuten te vroeg.’’ Ik grinnikte en wou naar binnen stappen. ‘’Nee. Ik had juist die vijf minuten nodig om alles klaar te maken van binnen.’’ ‘’Van binnen? Wat ben jij in godsnaam van plan Fischer..’’ Hij grijnsde vrolijk en stapte weer terug naar binnen. ‘’Over exact, vijf minuten, mag je weer aanbellen, ciao.’’ What the actual fuck.. Ook goed, vijf minuten verstreken. Ik belde weer aan en opeens stond Viktor daar, weer trouwens. Maar dit keer had hij een pak aan. Ik keek even naar beneden, ik had een simpele spijkerbroek aan met een sweater.. Zeg me alsjeblieft niet dat er nu wat belangrijks gaat gebeuren. ‘’Kom binnen Rowena.’’ Ik stapte binnen, liet mijn jas ophangen en liep toen de woonkamer binnen. Ik was van plan om heel vrolijk gedag te zeggen, maar tot mijn grote verbazing zat er niemand. ‘’Degene komt er zo aan, ik weet zeker dat je het heel leuk gaat vinden.’’ Viktor glimlachte en deed wat te drinken in. ‘’Wil je al wat eten?’’ Ik keek even rond, Viktor had een aantal dingen gekookt, blijkbaar kon hij dat ook al.. Ik schudde mijn hoofd. ‘’Als jij wat neemt, dan neem ik ook wel wat, maar nu heb ik eigenlijk nog niet zo’n honger.’’ Hij knikte. ‘’Ik hoef ook nog niet te eten, zo pas.’’

Na een tijdje  ging de deurbel. ‘’Wacht jij hier even?’’ Ik knikte en besloot even gauw op mijn mobiel te kijken, stel dat het zijn moeder was die nu binnen kwam gelopen. Er werd wat gefluisterd, blijkbaar had zijn moeder een best wel lage stem..  Na een paar minuten werd de deur opengeslingerd. Ik stopte gauw mijn mobiel weg en hoorde opeens een stem zeggen: ‘’Ik heb wat Quinoa meegebracht.’’ Verschrikt keek ik op en zag Ricardo Kishn-Quinoa staan. ‘’Wat?’’ ‘’Wat?’’ Herhaalde Viktor. ‘’Ik heb een date voor jullie geregeld, hey lovebirds, het was me gezellig, maar ik ga de stad in.. Veel plezier jullie twee!’’