Silver and Emerald • drarry

Bir Şeyin Sonu [16]

yn: bu kadar geç yayınlandığını için üzgünüm. Sınavlar filan derken fırsat bulamadım. Seviliyorsunuz🖤
(Beğenirseniz mutlu olurum)

Draco bir iç çekip yüzüğü geri ceketinin cebine koydu. Yüzüğü kaç hafta önce almıştı? Dört mü, beş mi? Emin değildi.

Bu kadar zorlanacağını düşünmemişti. Sonuçta kaç yıldır beraberdiler. Evlenseler bile hiçbir şey değişmeyecekti. O zaman sorun neydi?

Tekrar iç çekip yataktan kalktı. Bu gün bu durumu değiştirmeliydi. Bu gece kusursuz fırsattı. Bu gece "Film Gece"siydi. Bu Hermione'nin fikriydi. Okuldan mezun olunca bir süre boyunca görüşememişlerdi. Bu yüzden Hermione üç ayda bir gerçekleşecek "Film Gecesi" fikrini ortaya atmıştı. Aslında gerçekten de güzel bir fikirdi.

Bu sırada karnı guruldadı. Anlaşılan kahvaltı zamanı gelmişti.

***

Aynanın karşısına geçti. Çenesini sıvazladı. Tıraş zamanı gelmişti anlaşılan.

Bu sırada ellerini saçlarına daldırıp biraz şekil vermeye çalıştı. Saate baktı, zaman geçmek bilmiyordu. Aslında biraz erkenden gidip Hermione'ye atıştırmalıklar için yardım edebilirdi. Evet, bu iyi bir fikirdi. Duş almak için banyoya yöneldi.

***

-Tak Tak Tak-

....

-Tak Tak Tak-

...

Bu garip, diye düşündü, Draco. Neden kimse kapıyı açmıyordu?

Kapıyı bir kez daha çaldı.

-Tak Tak Tak-

Kapı bu kez açıldı. Saçı başı birbirine karışmış Hermione gülümsedi.

"Oooo kimleri görüyorum?"

Draco gülümsedi.

"Selam, Herm. Bir sorun mu var? Kapıyı kaç kez çalmama rağmen açmadınız."

Bu sırada evin içine girmeye çalışsa da Hermione izin vermedi.

Hermione omzunun ardından geriye bir bakış attıktan sonra konuştu.

"Ah, bu sefer filmi arka bahçede izleyebileceğimizi düşünmüştüm. Yani orayı hazırlıyordum."

Bu sırada beklenmedik bir şey oldu. Bir ses yükseldi. Rahatsız edici bir ses. Üzgün bir ses. Bir bebek ağlaması.

Hermione gülümsedi.

***

"Yani ne diyeceğimi bilemiyorum. Bu... bu çok güzel."

Draco kucağındaki bebeği nazikçe sallıyordu.

"Ama anlamıyorum. Neden bize söylemediniz?"

"Yani aslında çok önceden bunun için bir form doldurmuştuk ama bize uygun bir bebek bulmakta zorlanmışlardı. Ta ki geçen çarşambaya kadar. Bizi arayıp haber verdiler. Biz de tekrar bir form doldurduk. Ve işte karşında Lucy Granger-Parkinson!"

Hermione tekrar gülümsedi.

Bu sırada üstü başı mahvolmuş bir şekilde yanlarına gelen Pansy Hermione'nin yanağına bir öpücük kondurdu.

"Bakıyorum minik meleğimizle tanışmaşsın."

Draco gülümsedi. Ayağa kalkıp Pans'e bebeği vermeden önce bebeğe bir kez daha baktı.