ඊළඟ තත්පරේදි මොනවා වෙයිද කියලා හිතාගන්න බැරිව මමත් පාර මැදට පැන්නා. ඒත් මට වඩා වෙනත් කෙනෙක් ඉස්සර වුණා. එයා පාර මැදට පැනලා Hyun Min ව අතින් ඇදලා අරගන්නකොටම වේගෙන් ආව car එක නැවතුණේ එයාගෙ ඇගේ වැදිලා එයාවත් අහකට වීසි කරගෙනමයි. ඒත් එයා Hyun Min ව අතහැරියෙ නෑ.
වාහනෙන් බැහැලා ආව කෙනා වෙව්ල වෙව්ල එයාල ළඟට දුවගෙන ආවා. අපිත් එතනට දුවගෙන යද්දි වටපිටාවෙ හිටපු හැමෝම අපි වටේට රොක් වුණා.
_____________________________________________
"Actor Park Bo Gum meets with a car accidant"
SNS එකේ හැමතැනම තිබුණෙ Bo Gum මගෙ Hyun Min ව car accidant එකෙන් බේරගත්ත photos. මම එයාගෙ ඇද ළඟින් ඉදගෙන SNS එක බල බල හිටියෙ.
වාසනාවට Hyun Min ට මොනවත් වුණේ නෑ. ඒත් Bo Gum ට තවමත් සිහිය නෑ. දැන් දවසකටත් වැඩියි.
"ලොකු ඩැමේජ් එකක් වෙලා නෑ. ඒත් තුවාල ටිකක් දරැණුයි එයාට ඉක්මණට සිහිය එයි."
Doctor එහෙම කියලා එයාගෙ pulse එක check කරලා එලියට ගියා.
එයාට මේ හැමදේම වුණේ මම නිසා කියලා වරදකාරී හැඟීමක් මගෙ හිතට ඇතුලු වුණා.
කලින් මම එයාට බැණපු විධිය මතක් වෙනකොට ඊටත් වඩා දුකයි. මේ ණය මට කවදාවත් ගෙවලා ඉවර කරන්න බැරිවෙයි.
එහෙම හිතනකොට මගෙ ඇස් දෙකෙන් ගලාගෙන ආව කදුලු බින්දුවක් එයාගෙ අතට වැටුණා.
" Don't cry!"😊😊
ඒ Bo Gum ගෙ කටහඬ. එයාට සිහිය ඇවිත් මගෙ දිහා බලාගෙන ඉන්නවා.
"ඔයාට.....ඔයාට සිහිය ආවද? Are you ok?"😐😐😐
මම මෝඩයෙක් වගේ එහෙම ඇහැව්වෙ එයාට ගොඩක් අමාරැ බව දැන දැනමයි.
"I'm ok. ඔයා බයවුණාද?"😊
මම ඔලුව හෙල්ලුවා.
"ඇයි? "
එයා එහෙම ඇහුවා.
"ඇයි අහන්නෙ? 😠😠 ඔයාට මොනව හරි වුණානම්?"
"ඔයා ඇඬුවද?"
"ඔව්! ඔයාට පේන්නෙ නැද්ද?"😠😠
"කලින් දැනගෙන හිටිය නම් කවදා වත් ඇස් අරින්නෙ නෑ"😈😈
එයා එහෙම කියලා අහක බලා ගත්තා.
"වට්?"😕😕
"ඒක නෙවෙයි Hyun Min ට මොනවත් වුණේ නෑ නේද?"😕😕😕
එයා ආයෙත් එහෙම ඇහැව්වෙ මගෙ පැත්තට හැරිලා.
YOU ARE READING
Just another spring
FanfictionWhat is this? ඵතකොට අර ගෝතයා CID ඵකේද? නැත්නම් මා මේ දකින්නේ ස්වප්නයක්ද?😕😕😕😕 මම card ඵකත් අරං නැගිටිනකොට ඵ් මනුස්සයා පේන තෙක් මානෙක නෑ. මම card ඵකත් අරගෙන ඵයා ගිය පැත්තටම ගියේ මොකද කියලා මං වත් දැනං හිටියෙ නෑ. ඵ්ත් ඵ්ක දෙෙයිවෝපගත හමුවීමක් වුණ...
