Just another spring

Chapter 9

තවත් විනාඩි විස්සකට විතර පස්සෙ අපි හිටියෙ Min Soo ගෙ ගෙදර ඉස්සරහා.

"Go in!"

එයා එහෙම කිව්වෙ කාර් එක ඇතුලෙ තිබුණ මගෙ බෑග් දෙක එලියට ගන්න ගමන්. මම ගේ ඇතුලට ඇවිදගෙන ගියත් බාහිර ලෝකෙ සිද්දවෙන කිසිම දෙයක් ගැන මගෙ උනන්දුවක් තිබුණෙ නෑ. මම ගිය ගමන් උඩ තට්ටුවට යන පඩිපෙලේ ඉදගත්තා. Min Soo ත් ඇවිත් මගෙ ලගින් ඉදගත්තා.

"වෙච්ච දේවල් සේරම දැන් මට කියන්නකෝ"

එයා එහෙම කිව්වට පස්සෙ මම ඊයෙ ගෙදර ආව වෙලේ ඉදලා සිද්ද වුණ දේවල් සේරම එයාට කිව්වා. මෙච්චර වෙලා හිර කරගෙන හිටපු කදුලු ඔහේ ගලාගෙන ගියා. එයා මාව උරහිසට හේත්තු කරගෙන හෙමීට පිටට තට්ටු කරනකොට මම තේරැම් ගත්තා මොන දේ සිද්ධ වුණත් මම තවම තනි වෙලා නෑ කියලා.

"It's ok! Cry as much as you want"

_____________________________

"ඉස්කෝලෙට යන්න තවම පරක්කු වෙලා නෑ. "

Min Soo එහෙම කිව්වෙ මම ඇඩිල්ල නවත්තලා ඔහේ බලාගෙන ඉන්නකොට.
මම එයා දිහා බැලුවෙ පුදුම වෙලා. මෙච්චර දෙයක් වෙලා තියැද්දි ඉස්කෝලෙ යන්නෙ කොහෝමද😠😠?

"මට ඉස්කෝලෙ යන්න බෑ. මට ඕනෙ අම්මව සනීප කරගන්න විතරයි. මට හැමදාම මෙහෙ ඉන්නත් බෑනෙ. Rent එකට room එකක් හොයා ගන්නත් ඕනෙ. තව part time job එකකුත්....."

"ඔයා දැන් ඉස්කෝලෙ යන්නම ඕනෙ. ඊට පස්සෙ අපි අම්මව බලන්න යමු. දැන් මම කිව්වෙ නෑනෙ ඔයාට මෙහෙ හැමදාම ඉන්න බෑ කියලා. පිස්සු වැඩ කරන්න හදන්න එපා😠😠😠. හෙට shooting වලට යන්නත් තියනවා කිව්වා නේද? අම්මට මෙහෙම වුණා කියලා ඔයා ඒ හැමදේම අතාරිනවද? අම්මට කවද හරි සනීප වුණාට පස්සෙ එයා සතුටු වෙයිද ඔයාට මෙහෙම වුණා කියලා දැන ගත්තම? ඔයා මහ බය ගුල්ලියක්. හැම දේකින්ම පැනලා යන්න හදන්නෙ ඔයා"

මාව හිටපු තැනින් නැගිට්ටවන්න ඒ වචන ටික හොදටම ඇති.
මම uniform එක ඇදගත්තෙ අවිනිශ්චිත අනාගතයක් ගැන කල්පනා කර කර.

"Take care මම පහට එන්නම් ."

මාව ඉස්කෝලෙ ඉස්සරහින් බස්සලා එහෙම කියලා එයා යන්න ගියා. කොච්චර දුකින් හිටියත් යාලුවන්ගෙ පිස්සු වැඩ වලට නම් හිනායනවා. අපරාදෙ කියන්න බෑ එයාලගෙ මූණු නිකං දැක්කත් ඇති.
ඉතින් ඉස්කෝලෙ ඇරෙන වෙලාව වෙලාවට මගෙ හිතට ටිකක් හොදයි.