Chapter 30

192 33 3
                                    

Yeon Mi ගෙ අතේ phone එකක්වත් නෑ. මම අම්මට කෝල් කරල ඇහුව එයා ගෙදර වත් ගියාද කියලා.
ඒත් එයා ගෙදර ගිහිල්ලත් නෑ. මේ පැය දෙකට මේ මනුස්සයා කොහෙ ගියාද😕😕😕? කවුරැ හරි එයාව kidnap කලාද දන්නෙත් නෙ. නෑ නෑ!! මටත් පිස්සුනෙ. එයාව kidnap කරයිද මොලේ තියන මනුස්සයෙක්.

ආහ්! කවුරැ හරි එයාව kidnap කලා වෙන්න පුලුවන්  මගෙන් කප්පම් ඉල්ලන්න. දෙයියනේ!
මම office එක ඉස්සරහ එහෙට මෙහෙට ඇවිද ඇවිද කල්පනා කරනකොට phone එක ring වුණා.
Bo Gum!

"oppa! ඔයා කොහෙද ? අනේ Yeon Mi මාත් එක්ක ආව. දැන් එයා නෑනෙ. අනේ දැන්..."😢😢😢

"බයවෙන්න එපා. එයා මාත් එක්ක ඉන්නව"😤😤

"ආ එහෙමද? 😊😊
මොකක්😠😠? මට කියන්නෙ නැතුව ඔයා මොන එකකටද එයාව එක්ක ගියේ.? කොහෙද දැන් එයා?"

"එයා පොඩි ළමයෙක් නෙවෙයිනෙ ඉතින්"😆

"එච්චර ලොකු ළමයෙකුත් නෙවෙයිනෙ. දෙන්නයි කිව්වෙ එයාට phone එක😠😠"

"Don't worry. මම එයාව ආපහු ගෙනත් දාන්නම්. Bye!"😤😤😤

"යොබුසෙයෝ! ? යොබුසෙයෝ......😠😠😠"

Phone එක තිබ්බ නේද? හොදට හිටපුBo Gumට එක සැරේටම මොකද වුණේ?
😕😕😕😕😕😕😕😕😕😕😕😕😕😕😕

__________________________________________

🌹🌹🍀🍀____වසර දෙකකට පසු____🌹🌹🍀🍀

____________________________________

"හරි හරි!! හවසට meet වෙමු!

ok!. නියමයි

ඒක නම් කරන්න බෑ. Min Hwa දැනටමත් මෙතන ඉන්නවා.

හරි. ok"

Min Soo මගෙ දිහා බලල හිනාවෙලා phone එක තිබ්බා.

"Woobin කතා කලේ"

"ඒ මොකටද? මොනවද කරන්න බැරි? මට හොරෙන් මොකක් හරි කුමන්ත්රණයක්ද?😠😠😠"

"මිනිහට promotion එකක් හම්බෙලා. අද රෑට පාටියක් දාමුලු.  ඔයා මට කියල තව මොන මොන documents sign කරගනියිද කවුද දන්නෙ. ඒකයි මීනිහ කිව්වෙ ඔයාට කියන්න එපා කියල"

"බෑ! පාටියක් නම් මමත් එනවා."😠😠

"හරි! මුලින් මේ ගමන ගිහින් එමුකො"😊

"ඇති යන්තම් මතක් වුණා අපි ඉන්නෙ වාහනයක් ඇතුලෙ කියල. පාර බලාගෙන යමු"😤😤

Just another springWhere stories live. Discover now