Ceren'den
Ceren :
- hepimizin farkli acıları var , ne dersiniz bundan sonra acılarımızı saralim mi ? Birlikte miyiz ? Var misiniz benimle bu dunya'ya kafa tutmaya ?
Herkes :
- varız !
**
Liseye baslarken asla arkadaşım olmayacak diye düşünerek başlamıştım . Ama şans oyle bir yuzume güldü ki bana harika 6 arkadaş ve harika bir adamin aşkını verdi ...
Kimsenin hayati mukemmel olmuyor , kimisi ailesinden , kimisi çevresinden , kimisi ise arkadaşlarından yana acı çekiyor . Hayat aslında kimsenin yüzüne tam olarak gülmüyor . Bizi bir sınava sokuyor ve biz o sınavdan sag saglim cikmaya calisiyoruz ...
Küçükken bu hayatta ki en büyük acı benim sanardim . Anne ve babasi ölmüş küçük bir kiz çocuğu , ablam her zaman bana halime şükür etmem gerektiğini söylerdi . O zamanlar anlamiyordum bunun önemini ancak simdi cok iyi anlıyorum .
Herkesin acısı var , herkesin yarasi var kalbinde , aklında ... ama bunlar sonsuza kadar aci vermiyor , alışıyorsun bazen o yara kanıyor ve canini ilk gun ki gibi yakıyor ama sen artik o acıya alışmış oluyorsun ve her gecen gun bu aci azaliyor . Gidiyor mu tamamen hayir ama azalıyor iste .
Beni kucukken kendime getiren ailem olmuştu . Simdi büyüdüm ancak artik yanimda sadece ailem degil ayni zamanda bana 2. Bir aile olmus olan arkadaslarim var . Bu yuzden cok şanslıyım işte . Kafami sokacak bir evim var , her gun onume sicak yemek geliyor , rahat bir sekilde egitim alabiliyorum , güvendeyim , en önemlisi özgürüm . Iste bunlar icin binlerce kez teşekkür ederim Allahim ...
Bazen oyle zamanlar oluyor ki nefes alamıyoruz . YORULDUM ARTIK diye bagirmak istiyoruz . Herşeyi bırakmak belki de ölmek istiyoruz . Ama bunlar o kadar sacma ki . Acinin bizi öldürmesine izin veriyoruz bu cok sacma . Biz acinin bizi öldürmesine izin vermemeliyiz aksine acı ile beraber güçlenmeliyiz ve o acıya meydan okumalıyız ki ayakta kalabilelim . Hayat bu , hayat bir sınav ve bizim tek derdimiz bu sınavdan sag saglim kurtulmak ...
2 hafta sonra ...
Uzay :
- Cerennnnnnnnnnn !!!!!!! Kalkkkkkkkkk arrttttikkkkk !!!
Evet yine bir pazartesi sabahı ve yine ailemden birinin cırtlak sesiyle uyandiriliyorum . Harika (!)
Ceren :
- TAMAM BEGG ! KALKTIM !!
dememle kapımda cırlayan ve kirarcasina kapiyi tekmeleyen Uzay sonunda sustu . Ayaga kalktım ve hemen hizlica banyoya gittim . Islerimi halledip , yuzumu yıkadım . Odama girer girmez hemen hızlıca üstümü giyindim . Havalar iyice soğudu icin okul müdürümüz sonunda kizlara kot pantalonla gelebilirsiniz dedi . Ve kot pantalon kesinlikle yasak kuralini bozdu . Buna en cok bizim erkekler sevindi neden mi ? Çünkü artik etek giymeyeceğiz . Tabii o bizim erkekler arasında abimlerde bulunuyor .
Siyah dar kot pantalonumu giydikten sonra okulun sweatini de ustume gecirdim . Sonra makyaj masama oturdum ilk saçlarımı taradim güzelce ondan sonrada sadece rimel ve dudak nemlendiricisi surup kalktim . Telefonumu ve çantamı alip hizlica odamdan ciktim . Merdivenlerden inerken de bağırarak
Ceren :
- Günaydınn canlarimmmmm
Burak :
- Günaydın küçük cadı'm benim
Burak abime öpücük attip Emre abime döndüm
Emre :
- Günaydın küçücüğüm
Emre abim bana yakın oldugu icin direk onun yanağından öptüm . En son olarakda beni bekleyen kahvalti sofrasina otururken Uzay basimin üstüne bir öpücük bıraktı ve yanıma oturdu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YERYÜZÜNDEKİ TAKIM YILDIZI
ChickLit( ilk yazdığım kitap bu yüzden saçma veya uyuşmazlıklar bulunabilir bunu göze alarak okursanız çok sevnirim . Teşekkürler ) Ceren daha 6 yasindayken anne ve babasini bir trafik kazasında kaybetmistir . Bu olaylardan sonra Ceren yaşamını ablasi ve 3...
