Hıçkırmalarim azalmışti onun yerine Bora'ya iyice sinip sessizce ağlamaya basladim . Olanlara degil olucaklara ağlıyordum . Korku butun bedenimi bastan aşağıya sariyordu .
Goz kapaklarim bana iyice ağırlık yapmaya başlayınca onlari rahat bıraktım ve gozlerimi yumdum . Kisa süre sonra etraf sessizlesti ...
**
Gözlerimi açtığımda artik yavas yavas kendime gelmeye çalıştım . Omzuna yattigim kişiye baktığımda Uzay oldugunu fark ettim . Suan ise arabadaydik ama ben hic bir seyi anlamıyordum . Hem yeni uyandığım icin hemde o kadar cok agladim ki galiba bir süre boyle aptal gibi gezecegim ortalık da .Uzay :
- uyandin mi , mia bella ?Uzay'a bakmadan kafami olumlu anlamda salladim . Daha sonra etrafa iyice baktigimda arabanin icinde sadece bizim oldugumuzu anladim .
Ceren :
- noldu ben uyudukdan sonra ?Uzay :
- okuldan çıktık hemen . Simdi abimler ve ablam bize ufak bir canta hazırlıyorlar , Ordu'ya gidiyoruz . Bu arada Bora ve Melis de geliyor aileleri ile beraber . Aslinda Bora seninle gelmek cok istiyordu ama abimlerden çekindi galiba .Ona kafami salladim ve tekrar basimi omzuna yasladim . Boralarin gelmesine şaşırmamıştım sonuçta biz birlikte büyümüşüz , büyümüşüz diyorum cunku ben hatirlamiyorum cok küçüktüm yani . Aklimda bugun olanlar vardi . Simdi ne olucakti , onu da kaybedecektim... bu sefer ne yapacaktim ben . Artik aglamak istemiyordum . Aglamak bana fayda degildi . Ayrica ben ağladıkca abimleri ve ablami da üzüyorum . Bu yuzden ağlamayacağım daha fazla , güçlü durucam . Bunu yapabilirim . Yani umarim ...
Emre abim ve Burak abim arabanin bagajını açmıştı ve ellerindeki cantalari oraya yerleştirmişlerdi . Suan elimizdeki en genis araba nin icindeydik . Yani 6 mizda rahatlikla sığıyordık . Arka da 5 kişilik onde ise 3 kisilik yer vardi . Kisa bir sure sonra abimler bizim oldugumuz yerdeki kapiyi actilar ve yerlerine oturdular . Burak abimin gozleri direk beni bulurken Emre abim elindeki telefondan kafasini kaldirmiyordu .
Burak :
- abim , iyisin dimi bitanem ?Konusmak istemiyordum . Konuştukça tuttugum goz yaslarim daha da isimi zorlaştırıyordu o yuzden omuzalarimi silkmekle yetindim . Bir 10 dk sonra da Arda abim ve Aylin ablamda arabaya binmislerdi . Arda abim sürücü koltuguna gecerken , Aylin ablamda yanindaki koltuga geçmişti .
Onceden güle oynaya gittiğimiz yere simdi suratımiz mermer taşı gibi soguk ve duygusuz bir sekilde gidiyorduk . Ne ile karşılaşacağımızı asla bilmiyordum . Korkuyordum . Ama icimden bir ses iyileşecek diyordu . Başaracak . Umarim icimdeki ses dogruyu söylüyordur .
Araba çalıştıktan sonra Emre abimde kafasini telefondan kaldirdi . Daha girdiği ortamin yeni yeni adapte oluyordu ve beni yeni fark ediyordu
Emre :
- meleğim , gel yanimaAbimin beni çagırmasıyla yanina gectim ve açtığı kollarinin arasina girdim . Hepimizin suan belki de aklinda tek bir korkunc senaryo vardi ama kimse buna inanmak istemiyordu buna bende dahil .
Emre :
- üzme artik kendini ! Eski toprak bizim dedemiz oyle kolay kolay gider mi bu diyardan ! Deli Mehmet o , dedem bizi bile gömer kizim .Demesiyle yuzumde hafif bir tebessüm oluştu . Ordu'da da , Tokat'ta da bizi tanimayan yoktu . Herkes bizi dedelerimiz sayesinde tanirdi . Biz Deli Mehmet'in torunlarıydık . Abim haklıydı o bizi bile gömerdi .
Uzay :
- hele şükür yaa sonunda yuzunde gülümseme gördükDiye dalga geçince bu sefer onu duyan herkeste buruk bir tebessum oluştu . Emre abim tekrar telefonuna dönünce merakima yenik düşüp konustum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YERYÜZÜNDEKİ TAKIM YILDIZI
Literatura Feminina( ilk yazdığım kitap bu yüzden saçma veya uyuşmazlıklar bulunabilir bunu göze alarak okursanız çok sevnirim . Teşekkürler ) Ceren daha 6 yasindayken anne ve babasini bir trafik kazasında kaybetmistir . Bu olaylardan sonra Ceren yaşamını ablasi ve 3...