Ne Debore...(shqip)

Kapitulli 12.

Sot pas dreke shetita pak.Askush nuk me vuri re.Jam bere si ato varrezat qe kisha dikur ne klase.Isha e zbehte ne fytyre.Syte i kisha ende geshtenje.Poashtu edhe floket qe jane rritur deri ne gjysem te shpines.Kembet me duken si dy shkopinj te holle.Mendova te shkoj andej nga biblioteka te takoj Liamin.Shpresoj qe do te me flase.Hyra brenda dhe shkova menjehere te ai.
-Megi?!-Liam.

-Hej Liam!-une.
Ai me perqafoi fort.
-Me ne fund moj vajze.Nuk e di sa na ka marre malli!

-Edhe mua.

-Eja te flasim tek dhoma e projektit.
Shkuam atje dhe i shpjegova se pse kisha ikur.Ai me rrefeu se Eriku ishe merzitur aq shume saqe ishte larguar.Edhe une qe shpresoja ta takoja.
-Po me librin? E ke perfunduar?

-Ne fakt....pasi ike ti....libri u ndalua.

-Nuk e ke fshire apo jo?

-Jo jo.Thjesht nuk dija cte shkruaja.
Ndenjem gjate gjithe dites bashke.E ndihmova pak ne librari.Ne fakt nuk kisha cte beja gjate dites.Pasi perendoi dielli u largova sepse nuk doja ta bezdisja.Shkova perseri ne ate shtepi koti dhe ia rrasa gjume.Te nesermen pasi shkova te Liami me tha ta shoqeroja ne aeroport sepse vellai i tij po vinte.Nuk me kujtohet te me kete thene per nje vella.Shkuam ne aeroport pa bere fjale.Pritem gati 2 ore derisa dyert u hapen dhe Liami perqafoi nje person.Pasi e pashe mire kuptova se ishte Eriku.Isha gezuar tmerresisht por gjithashtu e frikesuar se mos ai me urrente.Erdhi prane meje me ate buzeqeshjen e tij qe ta heq trurin.
-Hej "vajza e brishte"!-Eriku.

-Ckemi Ghost-i!
Filluam te qeshnim pak.Me pas mbetem pa levizur.Liami na kishte lene hapesire.Eriku me perqafoi fort dhe une poashtu.Me tha ne vesh.
-Kesaj rralle nuk do te te le te shkosh!
Dhe une ia ktheva.
-As nuk me shkon ndermend te iki....jo tani qe te kam prane.

Me vuri krahun ne qafe dhe hypem ne taksi bashke me Liamin.Grupi i "Diabetikeve"ishte kthyer.Nuk kishte nevoje per deklarata dashurie sepse ne kishim thene tashme gjithcka.Shuam tek shtepia e Liamit per darke.Pasi mbaruam darken une dhe Eriku dolem jashte.Si heren tjeter,vetem se sonte....nuk po binte bore.

-Po tani si te duket pamja?!Pa debore?!

-Kot.

-Pse?

-Isha mesuar me te.

-E di....pasi ike ti,ika edhe une.Nuk doja ta shikoja kete lagje pa ty.Je gjithcka per mua.

-Besoj se nuk kam nevoje te flas...pasi e din pergjigjen time.

-E cila eshte?

-Shkurt...Te dua!
Me ne fund.....ndodhi puthja e pare.Ishte kaq e embel dhe e bukur.Zgjati pak.Dhe....per fiksim filloi te binte bore.
-Tani me pelqen!-une.
Po qeshnim dhe hyme brenda.Shikonim njeri tjetrin pa turp.Fale Zotit qe Eriku nuk e permendi largimin tim.Tani me ne fund do te jemi bashke.Ai tashme ishte bere njesh me mua.Ai ishte Ghost-i im.Nuk mundem ti tregoj atij tani per semundjen time pasi as doktoret nuk ishin te sigurt.Tani me shume se kurre duhet ta mbaj veten.Gjate mbremjes Eriku me leshoi ca ngacmime per pamjen time prej zombi.Sa do te doja tia shtypja ate dreq koke.Idioti!Nejse nuk do ti mbaj inat per cdo budallek qe ai nxjerr nga goja.Ne fund te fundit sapo ishte kthyer dhe ishte plot energji dhe batuta qe do i shfryje ne mua pasi Liami nuk ia var shume.Shikuam nje film horror dhe ai shpesh me krahasonte me fantazmat.Me ne fund i thashe"Ti me quan mua fantazem? Po...vetja jote si te duket?"Liami filloi te qeshte me te madhe.Nejse.Kishte shkuar ora 23:30.Ghost-i me shoqeroi ne shtepi.Para se te ikte i dhash nje puthje dhe u futa brenda.Fillova te hidhesha perpjete e te qeshja si e marre.Iu ktheva zakonit tim....vendosa te fle ne divan.Gjumi me mori duke pare nje film romantik.Me sa duket eshte e vertete shprehja"Pas cdo te keqe...ka nje te mire!"