Ne Debore...(shqip)

Kapitulli 16

Nuk me ze me gjumi.Qe para dy ditesh...kur...pashe Xhonatanin.Ose fantazmat ekzistojne...ose une po cmendem.Eriku e ka vene re menjehere ndryshimin e humorit tim.Thjesht...nuk e kuptoj se pse po me shfaqet tani.Pas dy vitesh.E kam ditur gjithmone se dikush do ta shkaterronte kete udhetim.Sot...eshte ditelindja e Erikut.Ai ben 20 vjec.Po behen gati 8 muaj qe njihemi.Vendosa ti blej nje kostum te zi.Shume elegant.Fiks per moshen e tij.Ditelindjen e tij e festuam ne restorant.Aq shume torte hengra saqe dola ne banjo per te vjelle,por pa i thene Erikut.Teksa po laja faqet ngrita koken lart per tu pare ne pasqyre dhe...pashe perseri Xhonatanin.Kaloi shume shpejt nga ana tjeter.Ktheva koken e tmerruar...por ai ishte zhdukur.Kisha ngrire.Dola shpejt nga banjoja dhe shkova prane Erikut.

-Je mire?-Eriku.

-Po...-une.

-Dukesh sikur ke pare nje fantazem!-Eriku.
Mendoj se kam pare pikerisht nje te tille.
-Jo....e kam nga torta.
Po cmendesha.Gjithe mbremjen nuk i hoqa syte nga banjot.Pasi festuam,shkuam ne shtepi.Nuk po me merrte gjumi.Po me dukej sikur e kisha para meje.Nga frika shkova me vrap tek dhoma e Erikut dhe e zgjova.
-Erik!Eeeriiik!!!Zgjohu!-une.
Ai hapi syte.

-Megi?!Cfare ka?-Eriku.

-Mund te fle me ty sonte?Kam shume frike!-une.

-Cfare?!-Eriku.

-Te lutem!!!-une.

-Ne rregull...eja te shkojme tek kuzhina.-Eriku.
Ate nate fletem ne kuzhine.Ne mengjes,pasi u lava dhe u nderrova dola pak vetem.Eriku ishte ende ne gjume keshtu qe i lashe nje leter:
"Mengjesi gjumash.Kam dalur per te blere.Do vonohem pak.
P.s.Nese pyet se ku i mora parate...shiko kuleten tende."
Shkova ne supermarket dhe bleva ca ushqime.Dola jashte dhe nisa te shkoj tek apartamenti.Po kontrolloja canten kur dikush u perplas fort me mua.Ishte nje djale.Une bertita ne ate moment.
-Hej!!!-une.

-Me fal!Me vjen shuuume keq!-djali.
Nje tjeter person u afrua afer.
-Hej Endi!Mos je cmendur?Shiko ia hodhe ne toke ushqimet.-djali tjeter.
Ishte zeri i Xhonatanit.Ktheva koken menjehere....dhe ishte ai.Kishim mbetur te habitur.
-Megi?-Xhonatan.

-Xho...natan?!
Nuk munda ta perballoja.Me ra te fiket.Kur u zgjova,e gjeta veten ne nje apartament tjeter.U ngrita nga divani dhe pashe ushqimet ne tavoline.Mora qeset dhe padhe rrotull.Xhonatani erdhi nga une duke buzeqeshur.

-Hej!Je me mire?-Xhonatani.

-Ti...por ti duhet te ishe i vdekur!-une.

-Cfare?Per cfare po flet?-Xhonatan.

-Ti ke vdekur!-une.
Ai u merzit shume.
-Epo...me sa duket paskam vdekur per ty!
Ai donte te ikte por e kapa ne krah.E ndieva lekuren e tij.Kuptova qe ai ishte gjalle.E leshova menjehere.
-Jo!Motra jote me tha keshtu!-une.

-Motra ime?!-Xhonatan.

-Po.Sara me tha keshtu!Me tha qe ti vdiqe nga aksidenti qe te ndodhi.Bene edhe nje funeral por une nuk kisha guxim te vija.-une.

-Por ti...ti ike dhe me le pa asnje fjale!-Xhonatan.

-Jo!Nuk eshte e vertete!Sara ta tha kete?-une.

-Po...-Xhonatan.

-Po perse?!Per cfare do te donte ajo qe ne te ndaheshim?!-une.

-Do te flas une njehere e mire me ate motren time!-Xhonatan.
E kapa ne krah.
-Jo.Mos e bej.-une.

-Cfare?-Xhonatan.

-Ka kaluar tashme...Une...e kalova ate pjese te jetes sime.Tani...-une.
Ai me perqafoi fort.Ishte hera e pare qe kur me perqafoi ai...nuk u ndjeva si dikur.U shtyva pak.
-Une...dua nje tjeter tani.E kupton?

-Po....normal qe ti do te vazhdoje jeten tende!
E kapa ne dore.
-Hej!Une te kam dashur!Me gjithe zemer!Te betohem,por...une tashme...nuk ndjej te njejten gje!Nje Zot e di sa kam vuajtur,duke menduar se kishe vdekur!-une

-Dhe une...qe mendoja se ti ike dhe me le!
Pak qetesi.Ai me shtrengoi doren fort dhe me afroi afer tij.
-Ta provojme perseri!Une perseri te dua!Si atehere!Te betohem qe asgje nuk do te na ndaje!-Xhonatan.
Une i hoqa doren dhe bera nje hap prapa.
-Une dua dike tjeter!Kupton?!-une.

-Por...

-Mirupafshim Xhonatan!-une.
U largova nga apartamenti i tij.Dola nga pallati dhe fillova te qaja.U ula tek shkallet duke qare.E mora veten menjehere dhe mora nje taksi.Shkova ne apartement dhe hyra brenda duke qare.Perplasa deren dhe shkova ne dhome.Po bertisja dhe Eriku erdhi afer meje.I shpjegova gjithcka.Ai kishte mbetur shume i habitur dhe nuk dinte se cfare te me thonte.I thash atij te largoheshim nga Parisi por ai nuk pranoi.Tha se duhej ta shijonim kete udhetim.Nuk mund ti thoja jo.Ai kishte bere gjithcka per mua,edhe une jam gati te bej gjithcka per te.Kishte mbetur edhe nje jave.Shkuam ne muze.Po kenaqeshim shume.Papritur...aty u shfaq Xhonatani.Shkova prane tij.

-Perse po me ndjek?-une.

-Ti e di pse!

-Shiko Xhonatan...ai aty eshte Eriku.I dashuri im!-une.

-Djale i mire me duket.

-Po si e ke hallin ti?-une.

-Une te humba njehere...kesaj rralle do te jesh e imja!

-More ti...-une.
Ate moment erdhi Eriku.Ishte nje skene skandaloze!I prezantova me njeri tjetrin.Nje shtirje e papare.Nuk mund ta besoja se si Xhomatani ka ndryshuar keshtu.Kishte ndryshuar edhe fizikisht.Ishte gati te niste sherri.Ajo dite kaloi pa probleme.Diten tjeter kur ishim ne restorant ai erdhi dhe u ul me ne.Une gati sa spo plasja.Edhe Eriku ishte bere per tia dhene nje grusht....Cdo dite filloi te bente te njejten gje.Na kishin mbetur edhe 3 dite.Kishim dalur perseri dhe si gjithmone...i treti i tepert bashke me ne.Xhonatani filloi te flirtonte shume me mua.Eriku gati sa spo plaste.Filluan te shaheshin keq.Mundova ti qetesoja.Teksa ata shaheshin me ra zilja e telefonit.

-Alo!

-Znj.Megi Evans?

-Po urdhero!Kush jeni ju?

-Une jam sekretarja e Morgut.
Morgu.Menjehere me shkoi mendja se mos dikush i aferm ka vdekur.
-Po...urdhero!

-Kemi gjetur kufomen e zonjes Marina Evans.Mund te vini te indetifikoni trupin?
Telefoni me ra ne toke.Ata ndaluan se bertituri.Eriku erdhi drejt meje.Une e shtyva fort dhe ia mbatha vrapit.Po vrapoja dhe po qaja.Mamaja ime...tashme....nuk jetonte.Isha krejt e vetme.Edhe pse nuk kemi shkuar shume mire bashke kohet e fundit...une e kam dashur shume.Kur isha 7 vjece...ajo nuk i pranoi per martese nje burri qe kishte rene ne dashuri me te.Vetem per mua ajo e refuzoi.Nga frika se mos do te pesoja ndonje traume.Ajo...la gjithcka per mua.Ne darke shkova ne shtepi dhe bera gati valixhen.Eriku ishte brenda dhe erdhi te me qetesoje.E perqafova fort.Shkuam ne aeroport.Per fat gjetem bileta per nje avion qe niset pas 3 oresh.Fluturimi zgjati pak.Pa humbur kohe shkuam ne Morg.Hyra tek dhoma.Ata nxoren trupin.Eriku ishte me mua.
-Jeni gati?-zoteria.

-.....Po!-une.
Ai hapi carcafin.Ishte ajo.Bertita dhe gati rashe ne toke.Eriku me mbajti.Dolem nga Morgu dhe shkuam ne shtepi.Gjithcka po kalonte aq shpejt...saqe...me dukej si enderr...si nje makth.Nuk e di se edhe per sa kohe do te jetoj keshtu.Me duket sikur...jeta po mi merr te gjitha me rralle...derisa nje dite...edhe mua.Me duhet te shkoj ne spital dhe te marr vesh se si vdiq mamaja ime.