Ne Debore...(shqip)

Kapitulli 4.

U zgjova ne mengjes dhe nderrova rrobat.Shkova ne banje dhe u ula poshte.Ne kohen kur po ulja shkallet degjova te qeshura.Ma mori mendja se do te ishin femijet e zonjes Erin.U ula poshte dhe ata u ngriten ne kembe sapo me pane.Me sa duket se edhe partneret e tyre ishin me ta.Vajza me perqafoi fort.

-Mezi po prisja!Ku ishe mbreme?!-ajo

-Une...

-S'ka rendesi.Une quhem Meri.-ajo

Te tjeret u afrun dhe u prezantuan.

-Ky eshte vellai im Kris.I dashuri im Will dhe kunata ime e dashur Alis.-Meri

I dhame doren njeri tjetrit dhe u ulem per te ngrene mengjes.

-Nja thuaj dicka per veten.-Meri.

-Epo....-une

Kjo ishte pjesa me e keqe.Une duhet te flisja per semundjen time dhe te tjeret do te tregonin meshire.O Zot kjo ta shpif.

Po e filloj nga fillimi.-une

-Ne rregull.-Meri.

-Babai im vdiq kur une isha 3 vjece.Qe atehere mamaja ra ne depresion sepse ishte vetem.Filloi te punonte cdo lloj pune,madje edhe si pastruese banjosh,vetem qe te me siguronte gjithcka.Ne fakt asgje nuk me ka munguar.Asaj nuk i shkonte mire me punet keshtu qe jemi transferuar shpesh.Gjithashtu kam nderruar shume shkolla dhe sa here qe zija ndonje shoqe ose shok me duhej te largohesha.Kur mbusha 14 vjece zbulova se kisha Insuficence Renale Kronike.Eshte nje semundje ne veshka.Nuk dihen arsyet,dhe kurr nuk do ti di.Ne fillim kisha dhimbje ne kembe isha ne gjendje te pergjumur.Kisha mungese te ajrit,te vjella,renie oreksi dhe shume shenja te tjera.Semundja kishte perparuar dhe kur shkuam ne spital duhet te benim Dializen,pra marrje te gjakut te pastet 2-3 here ne jave.Kjo nuk ishte aspak e mire.Te nesermen nje specialist erdhi ne spital dhe na tha se duhet te benim transplant njeren veshke.Kaluan rreth tre jave dhe nuk kishim gjetur nje dhurues.Une po perkeqesohesha.Me pas ndodhi nje mrekulli.Nje dhurues i perpuethshem doli nga hici.Doktoret bene transplantin dhe na thane te kemi kujtes per veshken tjeter sepse mund te semurej.Me dhane ca ilace qe me duhet ti pi gjate jetes qe nuk lejojne organizmin tim te luftoje organin e transplantuar.Dhe....tani ja ku jam.Shendoshe e mire,edhe pse me pasoja.

-Me pasoja?!-Meri.

-Nuk duhet te bej vrap shume,nuk duhet te pij pije alkolike e shume gjera te tjera qe moshataret e mi bejne.Meqerafjala,sot me duhet te bej nje kontroll.-une

-Mund te vi une?-Meri.

-Ne rregull.-une

-Po une?-Alis.

-Po,ne rregull.-une

-Me qe ju po shkoni ne spital ne po dalim...-Kris.

Shkuam tek spitali me makinen Merit.Kur hyme brenda me shkuan syte djathtas tek dhoma e djaloshit qe u plagos dje.Po shpresoja se mos Eriku ishte aty,por me sa duket jo.Pasi bera kontrollin dola jashte dhe nuk i pashe me vajzat.Shkova tek sporteli dhe kur u ktheva u perplasa ne Erikun

-Hej!-une.

Kisha mbetur e habitur para tij.Tani qe e shoh me mire po me duket me i bukur.

-Megi?-ai

-E...Erik?-une

-Cfare po ben ketu.-ai

-Une....jam ketu per nje vizite.-une

-Vizite? Perse?-ai

-Epo une...-une

Kur do ti besh pershtypje nje djali nuk eshte aspak bukur ti thuash atij se je e semure sepse atij do ti vije keq per ty.Por nuk mund ta genjeja.

-Epo...une jam e semure me....Insuficence Renale ne veshka.-une

-Me te vertete? Qe kur?-ai

-Kur isha 14 vjece zbulova se isha e semure.Kur shkuam ne.....-une

Dhe keshtu ia tregova te gjithe historine.

-Si po shkon vellai yt?-une

-Jack? Mir.Doktoret thone keshtu.Ke ardhur vetem?-ai

-Jo isha me 2 shoqe po nuk po i gjej.-une

Ne filluam te flisnim kur te dyja erdhen.Une i prezantova me Erikun.Nderkohe kur ne po niseshim per tu larguar ai me pyeti nese do te beja nje shetitje me te.Vajzat po qeshnin dhe me thane te shkoja.Si perfundim....shkova.E si te mos shkoja.Jasht bente ftohte dhe po ecnim ngadale.Po me shikonte gjate gjithe kohes dhe kjo ishte e cuditshme.

-Sa vjece je ti?-ai

-17.Po ti?-une

-19.-ai

Pak qetesi.

-E di....kam pare shume vajza te bukura por ti ua kalon te gjithave.-ai

Une isha habitur dhe po ecja ne qetesi.

-Epo....faleminderit.-une

Isha skuqur paksa.Nderkohe qe ecnim me bente shume pyetje.Filluam te tregonim gjera per njeri tjetrin dhe kuptova se jetonte aty afer shtepise ku une po banoj.Ai po tregohej shume i sjellshem.E dija qellimine tij por nuk e ndalova.Edhe pse heren e fundit qe u lidha me dike,nuk shkoi shume mire.Pasi thame gjithcka qe kishim dhe kur po ktheheshim pas gati rreshkita dhe ai me kapi perseri.Fytyra e tij ishte prane times dhe po e veshtroja pa pushim.Ai pa humbur kohe me ngriti lart.

-Je mire?-ai

-Po...po.-une

Kishim mbetur pa fjale dhe u kthyem ne spital.Hypem ne makine dhe ai po bente lojera.Po qeshnim pa pushim.

-Deshiron te shkojme ne nje lokal?-ai

-Nuk e di...-une

-Eja tani!-ai

-Epo ne rregull.-une

Shkuam ne lokal dhe porositem pica.Kaluan ore duke folur e qeshur saqe kisha harruar te kthehesha ne shtepi.

-Me duhet te shkoj tani.-une

-Tani?-ai

-Po jam vone.Duhet te jem e clodhur per neser sepse do te filloj shkollen.Gjithsesi do te qendroj vetem 6 muaj.-une

Kishim mbetur pa fjale.

-Nuk ka rendesi! Te pakten shijoi keto 6 muaj qe ke.-ai

-Nuk e di...Po te lidhem shume me kete vend do te vuaj shume kur te largohem.-une

-Hej,jeta duhet jetuar pavaresish rrethanave.-ai

Me dergoi ne shtepi dhe kur po ulesha me kerkoi numrin e telefonit dhe une....ia dhash.U pershendetem dhe u largua.Hyra brenda dhe vajzat filluan te talleshin me mua.Pasi hangrem darke fillova te lexoj Anne Frankun kur me erdhi nje mesazh "Cfare po ben tani?" Ishte nga Eriku.
"Po lexoj Anne Frankun,po ti?"
"Po shoh nje film dhe kjo vajza po me duket si ty"
"Po pra ,po si"
"Hahahaha!!! Po tallem! U kenaqa shume sot,shpresoj te te shoh perseri"

Nuk doja ti jepja shkak per asgje,keshtu qe ia preva shkurt.

"Naten"

"Ne rregull,naten"

E di se sot leshova pak pe,por duhet te tregohem me e kujdesshme.Gjithsesi ai eshte ndryshe.Ndryshe nga djemte e tjere.Neser fillon shkolla.Tmerr!Me duhet te fle por sme nxe gjumi.Me duket se sot gabova pak por nejse.