Ne Debore...(shqip)

Kapitulli 11.

Kisha nje ndjesi ne zemer sikur po beja gjene e gabuar duke qendruar ketu.Me duket vetja si idiote.Nuk kane faj prinderit e Erikut qe mendojne se jam e dashura e tij.Sapo doja te hapja deren mamaja me telefonoi.Nuk di cti them.

-Hej ma!-une.

-Ku e ke kaluar naten mbreme?!-mami.

-Mbreme...?

-Po.

-Epo....ja une...keshtu...

-Po te degjoj zonjushe!

-Epo mire dreqin! Jam tek shtepia e nje shoku!Perse te te genjej!

-Megi Evans!!! Ke kaluar naten me nje djale?!!

-Jo! Nuk eshte ashtu sic mend...

-Eja menjehere ketu!!!

-E di cfare?!Nuk kam per te ardhur.Me ka ardhur ne maje te hundes.Nuk mund te qendroj me atje.I di te gjitha tani.

-Cfare di?!

-Di qe zoti Sebastian ishte marrezisht i dashuruar pas teje dhe qe te la gjysmen e testamentit.Di qe zonja Erin manipuloi testamentin dhe ka larguar femijet e saj bashke me parate!
Mora nje fryme te thella.Fola aq shume saqe po me merrej fryma.Mamaja nuk foli fare.
-Po vi te te marr.Me prit tek shtepia e zonjes Erin.

-Po te thash njehere qe...
Ajo mbylli telefonin.Dreeeeq!!!! Po vjen te me marre me te vertete kjo!Nga inati theva telefonin per mure.Mora canten dhe zbrita shkallet duke qare.Te gjithe ishin ne tavoline duke ngrene mengjes.As nuk u thash "mengjes".Te gjithe u habiten dhe Eriku me ndoqi.Kur dola ne rruge me kapi krahun dhe me ndaloi.
-Hej cfare ke?! Ku shkon?!-Eriku.

-Mori fund Erik! Po iki!-une.

-Cfare?! Pse?!

-Mamaja me telefonoi pak me pare dhe tha se do vinte te me merrte.
Kishim mbetur pa fjale.Fillova te qaja me shume dhe ai me perqafoi fort.Edhe une e perqafova fort.Dhe gjeja me e mrekullueshme ndodhi.
-Te dua!-Eriku.
Me ne fund e tha.Po cdreqin e gjet edhe ky ne momentin e fundit.Kisha ngrire duke e pare.Smund ti ktheja pergjigje.Thjesht e perqafova.Ndenjem shume te perqafuar derisa erdhi mamaja.Nuk doja ta beja tragjike keshtu qe e putha ne faqe dhe hyra ne makine.Mamaja nuk tha as nje fjale.Makina u nis dhe une nuk mundja ta ktheja koke pas sepse mund te beja ndonje cmenduri.Dhe pra...si gjithmone....ne po shperngulemi perseri.Tani ne nje lagje shume shume larg.Jeta ime e meparshme po kthehej perseri."Me kishe munguar e shtrenjta jete e persosur".Thjesht nuk me besohet se mami ma beri kete.Oret kalonin dhe me ne fund shkuam ne shtepine e re.Nuk doja as ti flisja mamase e as ti shihja surrati.U mbylla ne dhome dhe nuk dola as per te ngrene darke.Telefoni im ishte bere copa copa dhe nuk mundja te flisja me Eriku.Gjithcka ndodhi kaq shpejt dhe pa kuptim.Jam bere lemsh.Ah sikur ti dilja para trenit qe te me bente copash.Nuk doja askend tjeter.Tani jemi vetem une dhe une.Javet kaluan ngadale.Isha bere si vdekje.Kushdo qe me shikonte leshonte nje klithme nga frika.Kisha rene 15kg.Nuk beja dot miq...nuk flisja me mamane.Kisha filluar ta urreja.Kembet kishin filluar te me ndrydheshin shpesh keshtu qe thyeja qafen cdo 10min.Nje nate teksa gjithcka po shkonte si gjithmone....dhimbja me filloi serisht.Fillova te bertisja shume dhe mami erdhi menjehere.Dhimbja ishte 10here me e madhe se heren tjeter.Mamja njoftoi ambulancen dhe erdhi menjehere.Me derguan ne spital.Ishte sikur po me ngulnin qindra thika ne bark.Me futen ne sallen e operacionet dhe me bene anestezine.Kishin kaluar 2 dite kur u zgjova.Mami po qendronte ne karrige dhe sapo pa se kisha hapur syte me puthi ne balle dhe filloi te qante.Po ndihesha bosh nga brenda.Sikur...me kishin hequr dicka.Dhe ne fakt...keshtu ishte.Kishte ndodhur ajo qe une i trembesha me shume.Veshka ime ishte semure dhe atyre u desh ta hiqnin.Tani kam vetem nje veshke te huaj brenda meje.Ajo...nuk do me mbaje per shume kohe.Eshte kaq delikate...Kohet e fundit kam filluar te mendoj per vdekjen.Me duket...kaq kot.Vdekja...seriozisht ta shpif.Ditet kaluan.Viti i Ri me kapi per bukuri! Thjesht doja qe vdekja te me vinte shpejt e pa vuajtje,por kjo eshte e pamundur.Mamaja mundohet te me shperqendroje por me kot.Kam filluar te lexoj shume.Ne fakt....thjesh lexoj sepse nuk kuptoj asgje.Per ditelindje mamaja me dhuroi nje fustan te mrekullueshem.Kishin kaluar tashme rreth 3-4 muaj.Me ne fund....mamaja u pendua dhe....tha se do te ktheheshim atje.Mu duk cuditshem.Po te ma kishte thene 2 muaj me pare do te isha gezuar,por tani jo.Sidoqofte ne u kthyem.Sipas mamase duhet te lidhesha me Erikun.Por une e dija se ai nuk do me falte.Une ika pa fjale dhe kjo do ta kete merzitur pa mase.Nuk dua ta takoj,nuk mundem.Nuk gjej guxim.Edhe kjo bora qe spushon ketu po ma ben gjendjen edhe me fantastike.Erik....sa me ka marre malli!Do te doja te vija tek ti e te thoja te dua,por do me dukej vetja nje femer e pacipe dhe e ulet! Ndonjehere mendoj se thjesht....nuk ishte e shkruar te ndodhte.