Ne Debore...(shqip)

Kapitulli 3.

Shkova ne biblioteke dhe u habita sepse nuk ishte shume e madhe.Shkova menjehere te kerkoja librat e mi:Ditari i Anne Frank dhe The Fault in Our Stars.Mund te kisha pyetur shitesin por doja te shikoja ca libra te tjere.Me ne fund i gjeta.Shkova tek shitesi.

-Miredita!-shitesi.

-Miredita!-une.

-Librat kushtojne 28$.-ai

-Urdhero.-une

Nxora parate nga canta dhe i vura ne banak.

-Deshironi te beheni pjese e bibliotejes sone?-ai

-Po,perse jo!-une

Shitesi nxori nje regjister te madh me emra.

-Karten e identitetit ju lutem.-ai

-Po.Urdhero.-une

-Ju do te jeni numri 1754.-ai

-Ne rregull.-une

-Meqenese ju u bete pjese keni te drejte te merrni libra falas me nje afat kohor.Cdo demtim qe do te pesoje libri do tu duhet ta paguani.-ai

-Me duket e drejte.-une

Ai ktheu fytyren nga une i habitur

-Cfare ka?-une.

-Jo...asgje...-shitesi.

-E kam seriozisht.-une

-Je e para qe me jep nje pergjigje te tille.Zakonisht me fyejne ose thone-"Posi,posi!"-ai

-Hahahaha!!!-une

Te dy filluam te qeshnim.

-Si quhesh?-shitesi.

-Nuk e pe tek karta?-une

-O me fal.Jam bere si rrobot kohet e fundi.Megi Evans?-ai

-Po.-une

-Une quhem Liam.-ai

I shtrenguam doren njeri tjetrit.Me pak fjale u prezantuam shpejt e shpejt.Ai me tregoi se po bente nje liber tek nje dhome ne fund te librarise.Me kerkoi ndihme dhe i thashe se mund ta ndihmoja.U pershendetem dhe dola jashte.Naten kish rene debore dhe rruget ishin te rreshkitshme.Vendosa te shetisja qe te njoh vendin.Kur dola ne rrugen kryesore degjova nje zhurme motorri.Ktheve koken pas dhe ishte nje djalosh i ri qe po i ngiste.Po ngiste shume shpejt.Pasi kaloi rreth 30m larg meje,motorri i tij rreshkiti dhe u rrrzua keq.Une bertita fort por ne rruge nuk ishte askush.Vrapova drejt tij dhe vura re se motorin e kishte siper vetes dhe kishte vrare rende koken.Po i dilte gjak dhe ishte pa ndjenja.Telefonova menjehere ambulancen dhe ata nuk u vonuan shume.Vendosa te shkoja edhe une me ta.Nuk e di,por doja te dija gjendjen e djaloshit.Shkuam atje dhe e futen ne sallen e operimit.Une u ula tek karriget afer.Pas rreth 1 ore e gjysem e nxoren nga salla dhe shtruan ne nje dhome.Une nuk mundja te shkoja,te pakten jo derisa nje familjar te vinte.Me mori gjumi duke pritur.Kur u zgjova kishte filluar te erresohej.Pashe nje djale qe donte te hynte ne dhome.

-Nuk mund te hysh brenda nese nuk je familjar!-une.

Ai u kthye drejt meje.Kishte floke kaf,sy kaf,fytyre jo shume te holle,shpatull gjere me muskuj.I gjate rreth 1.87cm

-Une jam i vellai.Kush je ti?-ai.

-Une jam personi qe lajmerova ambulancen.-une

-Si ndodhi kjo?-ai

-Ai po ngiste me shpejtesi te madhe dhe rreshkiti nga debora.-une

-Ti je ketu qe ne dreke?-ai

-Ne fakt po prisja qe nje familjar te vinte por me sa duket me zuri gjumi.-une

U ngrita ne kembe por mu moren mente.Papritur kembet nuk me mbajten dhe gati u rrezova.Ai me mbajti shpejt dhe nuk me la qe te bija.

-Uooo,je mire?-ai

Une nuk u pergjigja dhe ai me uli ne karrige.

-Duhet ta kesh nga lodhja! Mendoj se duhet te shkosh ne shtepi.-ai

-Ne shtepi?-une

Dreqin! Po une nuk mbaja mend rrugen.

-Ne fakt nuk mbaj mend rrugen!-une

-Cfare?!-ai

-Domethene sapo kam ardhur.-une

-Deshiron te te ndihmoj?-ai

Ai ishte me te vertete i bukur por...nuk mund ti besoja.Ne fakt nuk kisha zgjidhje tjeter keshtu qe pranova.Hypem ne makine.

-Pra...si quhesh?-ai

-Megi.-une

-Erik.Kenaqesi qe u njohem.-ai

Pasi kaluam disa kthesa pashe librarine.

-Mendoj se eshte drejt.-une

-Je e sigurt?-Eriku

-Po po.-une

-Ne rregull.-Eriku

Ai eci drejt dhe me ne fund ne shtepi.

-Faleminderit!-une

-Ju lutem! Nderi eshte imi.-Eriku

-Naten e mire!-une

-Gjithashtu!-Eriku

Ai u largua dhe une kisha mbetur stakuar si mumje.Hyra brenda dhe shkova menjehere ne dhome.Pa u nderruar u hodha ne shtrat dhe per nje cast mendova per te.C'budallallek!Me pas me mori gjumi.