Ne Debore...(shqip)

Kapitulli 6.

Mengjesi me erdhi shume keq.Me qe kisha fjetur ne divan te gjithe brinjet me ishin thyer.Dhe keta as qe e moren mundimin te me zgjonin.Ne fillim te lene ne mes te rruges e me pas te thyesh brinjet ne divan.Por kjo nuk ishte e gjitha.Si permbyllje te katastrofes....isha bere vone per shkolle.Kishte shkuar ora 8.Te gjithe kishin dalur nga shtepia.U nderrova shpejt e shpejt dhe vrapova per ne shkolle.Teksa vrapoja ndjeva nje dhimbje te madhe ne mes stomakut dhe brinjeve.Ndalova se vrapuari dhe kuptova se po ndihesha shume keq.U ktheva mbrapa ngadale duke marre fryme thelle.Hyra ne shtepi dhe u ula ne divan.Mendova se keshtu do me pushonte por jo.Nuk kisha numrin e asnjerit ne telefon pervec mamit dhe Erikut.Nuk kisha shume kohe te mendoja.Dhimbja u be e tmerrshme dhe e padurueshme.Venosa te telefonoj Erikun.
.-Erik?-une.

-Megi? A nuk duhet te ishe ne shkolle tani?

-Per atje isha nisur por...me kapi nje dhimbje e tmerrshme.Mund te vish dhe te me dergosh ne spital te lutem!

-Po po tani!
Para se te fikte telefonin degjova nje ze vajze.MREKULLI! Tani do te vije e gjithe bota.
Eriku erdhi brenda 10 minutave.Hyri brenda dhe u mundua te me ndihmonte te ecja,por une nuk mundja.Me mori shpejt ne krahe dhe me futi ne makine.Dhimbja ishte bere e madhe se spo duroja me.Kejsi ishte gjithashtu ne makine.Shkuam ne spital dhe me shtruan menjehere.Nga dhimbja e madhe mua me ra te fiket.
U zgjova nga gjumi dhe perpara meje qendronte nje doktore.Po me theriste ne emer por isha ende e hutuar.

-Znj.Evans...nj.Evans? Me degjoni?

-Po....Cfare ndodhi....?

-Ju jeni lodhur shume mesa duket.Duhet te tregohesh me e kujdesshme.Me sa duket e harruar te pish edhe ilacet.
I kisha harruar fare punen e ilaceve.O Zot cdo bej tani? Po sikur mami ta marre vesh! Betohem se do me vrase!

-Mendoj se nuk duhet te shkoni me ne shkolle.-doktori.

-Cfare!!!-une.
U mundova te ngrihesha nga shtrati por barku po me dhimbte shume.

-Ja perse.Nuk do mund ta perballosh.Sot shpetove kot,por ndoshta mund te ishe ende ne shkolle dhe askush nuk do te ndihmonte.
Pas ketyre fjaleve te te them te drejten u binda.Jeta para gjithckaje.

-Do te plotesosh kreditet ne fund te vitit.Dhe...mamaja juaj eshte ketu.

-Ketu?! Perse e keni njoftuar?!

-Znj.ju lutem permbahuni.Ajo eshte nena juaj dhe ishim te detyruar ta njoftonim.
Po ua kursej biseden e famshme me mamane time qe gati po i binte te fikte.Si gjithmone qortime....Doktoret me thane se mund te shkoja ne shtepi.Duhej te qendroja shtrire per 3-4 dite derisa te merrja veten.Nuk ishte vetem vrapi qe me semuri,por ilacet qe une kisha harruat ti merrja gati 3 dite.Ne shtepi filluan te kujdeseshin shume per mua.Mamase iu desh te largohej qe te punonte.Ne fillim nuk deshi por e binda une.Teksa qendroja ne ate shtrat gjigand e te bute ne ate dhome qe dukej sikur ka zene myk....me pak fjale si dhome te vdekurish.Isha shume e lodhur se smund te levizja.Po mendoja se cdo te beja gjithe diten neqoftese nuk do te shkoj ne shkolle.Isha zhytur ne mendime trashamane.Papritur ne dhome hyri Liam.

-Hej! Uau....dukesh....mire?!
-Ha Ha Ha! SHUME PER TE QESHUR!
-Po tallem.Ej...na frikesove shume!
-Keshtu e kam une.Jam gjysem e vdekur.
-Te kam sjellur nje liber me poezi nese te pelqen.
-Po me pelqen.

Filluam te flisnim per shume gjera.Me shume per projektin tone.Pas nje bisede te gjate vura re se para meje kisha nje shok te vertete.I kisha hequr ato mendime idiote nga koka ime per Erikun.Liami me tha se Eriku e donte shume te dashuren e tij dhe keshtu u binda.Pas disa oresh Liami iku.Isha vetem.Vinim shpesh keta te shtepise te me benin shoqeri.Pasi kaluan 2 dite fillova te shikoja endrra me sy hapur.Sa budallaqe.Ne fakt...me kishin ardhur ide te reja per librin.Dhimbja pothuajse ishte zhdukur dhe pas 3 ditesh vendosa te dal.U vesha e tera me blu dhe ecje ngadale ne rruget e mbushura me debore.Meqe tani kisha kohe mjaftueshem e vetmja gje ku isha fokusuar ishte libri yne.Kjo ishte arsyeja qe po me mbante te gezuar.E pastaj cfare do te beja ne shkolle.Edhe pse me vjen keq shume kur shikoj te tjeret tek shkojne ne shkolle.Por....ky ishte fati im.Me kete avaz nuk do te zgjase per shume....