Ne Debore...(shqip)

Kapitulli 18

Hapa syte dhe e gjeta veten te lidhur ne karrige ne nje dhome shume te vogel.Ne fakt ishte me shume si raft.Aty ky vendosen palltot.Dollapi ishte bosh dhe kishte vetem nje llambe siper.Koka po me dhimbte shume.Para meje ishte nje zarf i hapur i ngjitur ne dere.Kishte te shkruar:
BEJ KUJDES! PO TE VEZHGOJ...MOS KERKO TE DISH GJERA QE NUK TE TAKOJNE! SEPSE DO TE PERFUNDOSH KEQ!
Ky ishte nje paralajmerim i drejtperdrejte.Po kush mund te kete qene.Litari nuk ishte lidhur fort keshtu qe u zgjidha shpejt.Provova te hap deren por ishte e mbyllur.Doja ta thyeja me karrige por ishte shume ngusht.Telefoni!Nxorra telefonin nga corapi.Erikun nuk mund ta telefonoja.Me duhej te telefonoja Xhonatanin.

-Xhonatan?-unr

-Megi!Cfare ke pse po te dridhet zeri?!-Xhonatni

-Kam ngecur!Mora nje mesazh ne telefon per te zbuluar se cfare i ka ndodhur mamase dhe kur erdha ketu dikush me goditi me derrase ne koke.-une

-Cfare?!-Xhonatani

-Kur u zgjova isha e lidhur ne karrige ne nje dollap per pallto.-une

-Ne rregull.Me thuaj adresen dhe po vij atje.-Xhonatani
I tregova adresen dhe pas 7 minutash me telefonoi.
-Megi jam te shtepia.Mund te bertasesh qe te gjej se ku je.-Xhonatani

-Ne rregull.-une
Po bertisja fort dhe po i bija deres me duar.

-Te gjeta....prit...bertit edhe nje here!-Xhonatani

-Ok!-une

Bertita serisht.
-Po tani?Me gjete?-une

-Po, ja ku je!Largohu nga dera.-Xhonatani
U spostova pak dhe ai shkelmoi deren derisa e hapi.Pasi me pa hapi syt fort.
-Je bere me gjak!!!-Xhonatani
Preka koken dhe gjaku mu ngjit ne dore.
-Kjo eshte goditja e famshme qe te thash pak me pare!-une

-Eja te dalim qe ketej,do te shkojme ne spital.

-Jo jo!Nese shkojme atje askush nuk do me besoje!-une

-Po letra?

-Ajo nuk tregon asgje!Si dreqin ta gjej kete person qe po luan me jeten time?!-une

-Nejse....eja te dalim.

-Te shkojme te zonja Erin...ajo do te kete ndonje fashe.Shpresoj qe te mos filloje te flas kur te shkoj atje.-une

-Ne rregull.Por ma trego ti rrugen sepse nuk e di.
Hypem ne makine dhe shkuam atje.Per fat zonja Erin nuk foli.Me ndihmoi te fashohesha.I tregova historine dhe ishte e tmerruar.
-Por kush te te bente keq ty xhanem?!-Erin

-As une nuk e kuptoj!-une

-Me mire rri sonte ketu...pastaj do te vijne Meri dhe Krisi sonte.

-Me te vertete!Kam kohe qe si kam pare!Ku kane qene?-une

-.....Ne Londer!
Kishte dicka te cuditshme te pergjigjja e saj!Vendosa te qendroja ketu.U pershendeta me Xhonatanin dhe u ula ne divan.Nga ora 20:17 erdhen Meri dhe Krisi.Ndenjem deri vone duke folur.Une fjeta ne divan edhe pse koka po me dhimbte shume.Nderkohe qe isha ne gjume dikush me vuri jastekun ne fytyre fort dhe po me merrte frymen.Nuk mundja te clirohesha.Durova....derisa mu ndal fryma.Ne ate moment me doli gjumi.Isha gjithe djerse dhe po merrja fryme thelle.Me kishte kapur nje frike e papare.Sa do te doja qe gjithcka te zgjidhej dhe me ne fund te isha e qete.U zgjova te nesermen dhe shkova te spitali.Hyra te dhoma e Erikut dhe gati i iku truri kur me pa.Kur i tregova per ngjarjen ai me besoi por ma ktheu ne loje per te me hequr mendjen.Doktoret e lejuan ate te kthehej ne shtepi me kushtin qe te pushonte.Kur dolem ne korridor pashe zonjen Erin qe po vinte drejt nesh.Degjova kercitjen e takave ne pllaka.Po me kujtohej dicka!Pashe takat dhe ishin po te njejtat qe kisha pare te shtepia atje.U bera me nerva dhe iu versula duke i gjuajtur me duar.
-Pra paske qene ti moj shtrige!!-une
Ajo po bertiste.Babi i Erikut dhe Eriku me kapen fort dhe me larguan nga ajo.
-Mos je cmendur moj budallaqke?!

-Ta tregoj une ty...Ti je ajo qe me goditi te shtepia atje.Te dallova tek takat!-une

-Pse...sipas teje nuk do i blejne edhe te tjeret te njejtat kepuce?!
Aty ma hodhi.Me duhej te ndalesha.Ajo iku e zemeruar dhe une mbeta si idiote.Por une isha shume e sigurt qe ajo ka thurur gjithcka nga fillimi.Duhet ta vertetoj qe eshte ajo.Dola qe andej gjithe tym.Eriku me ndoqi nga prapa dhe kur dolem ne rruge me kapi krahun.Me erdhi ne mendje se sa egoiste dhe e fiksuar isha bere.Kisha harruar gjithcka,duke perfshire Erikun.Djali qe me beri te dashurohem ate nate kur po binte debore.Kisha lene pas jeten dhe dashurine per nje fiksim ne jeten time.Mbeshteta koken te kraharori i tij dhe ndjeja frymen e tij qe binte ne qafen time.Sot per here te pare e putha une.Sikur e kisha harruar ate ndjesi...
-Me fal...jam treguar shume egoiste.Isha fiksuar me dicka qe nuk ekziston dhe harrova njeriun me te shtrenjte ne jeten time.-une

-Ti nuk ke pse kerkon falje!Do ta shohesh qe gjithcka do te rregullohet me kalimin e kohes.-Eriku
U perqafuam fort.Koha.....ishte ajo qe me nevojitej.Shpresoj qe do te kem mjaftueshem kohe per te shijuar jeten.Eriku ishte e vetmja arsye qe une jam ende ketu.Ai eshte personi qe me kap doren e nuk me le te shkoj drejt fatit tim.Edhe pse kohet e fundit kam filluar te ndjej dhimbje....duhet te duroj...per te!