Bulutlu Kekim | texting

Bölüm 72

Zil çaldığında adeta yerimde sıçradım. Gelmişti.

Bulut'un geleceğinden bir kişiye bile bahsetmemiştim. Bahsetmeye korkmuştum.

Hızla odamın kapısına gittim. Kapıyı açıp dışarı adımladığımda kapının açılma sesini işittim. "Buyurun." diyen ses anneme aitti.

Odamdan ayrılıp kapıya doğru gittim. Gördüğüm yüzle kalbim hızla atmaya başladı. Heyecandan ve korkudan midem kasılıyordu.

"Merhaba, eşiniz evde mi acaba?" diye sormasıyla gülümsedim. Gülümseyişim tamamen kibarlığınaydı. Annem sanırım onu tanıyanamıştı. Bu maskeyle tanıyamaması da normaldi.

"Evet." dedi annem şaşırarak. Tabii bu adamın babamla ne işi olduğunu anlayamamış olmalıydı. "İçeri girebilir miyim?" diye sordu bu kez.

Annem yerinde hareketlendi. "Siz bekleyin ben eşimi çağırayım." deyip kapıyı Bulut'un yüzüne kapattı. Bulut beni fark edememişti.

Annem biraz sonra babamla birlikte geldi. Kapıyı açtıklarında Bulut ensesini ovuşturuyordu. Kapı açılır açılmaz elini indirdi.

"Kimsiniz?" diye sordu babam hemen. Bulut ağzındaki maskeyi indirdi. "Sizinle konuşmak için geldim." dedi hem anneme hem de babama bakarak.

Kenarında durduğum duvardan ayrılarak Bulut'un beni görebileceği bir şekilde annemle babamın arkasına geçtim. Gözleri anında bana dönmüştü. Üzerime bakarken gülümsedi.

Üzerimde bana aldığı tulum vardı çünkü. Bulut geliyor diye üzerimi değiştirecek değildim ya...

"Ne konuşacakmışız biz seninle?" diye sert bir sesle konuştu babam.

"Beyefendi lütfen oturup konuşalım. Kızınızı da beni de boş yere üzüyorsunuz."

Allah'ım şu tatlı tatlı konuşmalara bak!

Babam arkasını dönerek bana baktığında bakışlarımı ondan kaçırdım.

"İyi, geç." deyip kenara çekildi babam. Bulut ayakkabılarını çıkararak içeri girdi. Babam önden salona giderken Bulut da onu takip etti. Yanımdan geçerken bana gülümsemişti.

Annem de peşlerinden gidince ben de salona gittim.

Hepimiz oturduktan sonra bir süre sessizlik oldu. Sonra babam konuştu. "Ne konuşacaksan konuş ve git."

Baba damadınla nasıl konuşuyorsun sen?

"Sizden ilk ricam bir ünlü olarak değil de bir insan olarak sözlerimi dinlemeniz." dediğinde dudaklarım kıvrıldı.

"Biliyorum bana güvenmiyorsunuz ama benim de bir insan olduğumun bilincine varın lütfen. Helin'e benden ufacık bir zarar bile gelmez." Babam öne doğru eğildi.

"Sana asla güvenemem." diye konuştu babam. Hiç şaşırmamıştım bu lafa. Ancak Bulut şaşırmış görünüyordu. "Neden?" diye sordu güzel sesiyle.

"Her gün televizyonda orada burada gördüğüm bir adam o kadar insan arasından benim kızımı nasıl buldu? Ben sana neden güveneyim?"

Ben onu buldum baba ya.

"Ağzınızla diyorsunuz işte. O kadar insan arasından kızınız için bu eve, sizinle konuşmaya geliyorsam sevgim sahte değildir." diye kendinden emin bir şekilde konuştu Bulut.

Benim yine Bulut'u yiyesim gelmişti.

"Hevesini aldığında başkalarını hayatına alacağını biliyorum. Benim kızım kendi halinde yaşayan bir ailenin çocuğu." diye inatla konuştu babam. Bulut'a karşı birazcık bile  güveni yoktu.