Crossed Paths Accidentally On Purpose

Chapter 25

Zephaniah's POV

Matapos ang mangyari ng gabing iyon ay hindi na ako mapakali at 'di ako maka tulog ng maayos, hindi rin ako nasundo ni Xanthus sa bahay nagulat naman ako nang nadatnan ko sa sala si Blaize at Sachiko.

"Finally!! We're going to eat na din you're so tagal ehhh" pag iinarte ni Sachiko sabay hila kay Blaize patungong kusina. Mukang normal na araw lamang ito para sa kanila, sana ay ganoon din sa akin.

Kumain lang ako at walang kibo buong pag kain namin.

"We heard what happened" basag ni Sachiko sa katahimikan sa loob ng sasakyan ni Blaize. Patungo na kami ngayon ng eskwelahan.

"Don't worry I'm fine, we'll still see each other" sabi ko sabay ngiti para hindi na sila mag alala pa.

"Paano kung hindi na?" biglang tanong ni Blaize sabay sulyap sa reflection ko sa rear mirror ng sasakyan n'ya.

"Pumpkin! What are you!! They'll fight, they will make it" inis na sabi n'ya sabay hampas sa braso ni Blaize.

"It's just a what if pumpkin I'm not saying that it will happen"

"Let's be true here. We all know that it will happen and if that day comes yung pag lalayuin kami, I'll wait for him because he'll always come back for me and he will try every way he knows just to get me. I trust him" matapang kong sagot sakan'ya. Alam ko gagawa ng paraan si Xanthus mag kasama lang kami.

Wala na ulit kumibo matapos kong sumagot, naging tahimik ang naging byahe namin papuntang LCA. Pag dating naming ay sinalubong ako nila Leigh.

"I heard what happened last night. You okay?" lapit sakin ni Khyreese.

"Ambs! I have strawberries want some? I hope you're okay" sabay abot ni Leigh sakin ng mga strawberries na binili niya pa yata.

"I know you're okay" at ngumiti si Cooper saakin.

Tumawa ako ng bahagya para makasiguro sila na ayos lang ako "ano ba kayo, wag kayong masyadong mag alala sakin okay lang ako. Magiging okay din ang lahat para sa amin ni Xanthus" buong araw lang nila ako kinakamusta kung okay ako at paulit ulit ko din itong sinasagot na oo.

Kalahati na ng araw nang pumasok si Xanthus. Wala siyang coat at hindi naka tuck in ang dress shirt niya habang ang nectie n'ya naman ay maluwang ang pag kakalagay. Umupo agad s'ya sa likuran, sinundan ko lang siya nang tingin dahil may lecturer sa harapan.

"I'm sorry" bungad niya sakin pag labas namin ng room, tinampal ko ng bahagya ang braso niya at ngumiti "ayos lang yon. Wala ka namang kasalanan kaya wag ka mag sorry" tumango naman siya at inakbayan ako patungong cafeteria.

"I should go find Kallea, she'll pay for this" galit na aniya pag katapak namin sa cafeteria kumapit ako sa braso niya para pigilan ang pag alis niya "stop alright? Just stay here beside me and cherish every moment, while we're still together" mapait kong sinabi sakaniya at dahan dahan naman siyang tumango. Masakit man pero kelangan naming tanggapin na may hangganan ang pag sasama namin at kelangan naming pahalagahan ang bawat oras na mag kasama pa kami kahit mga huling sandali na lang ay ayos na iyon sa akin ang mahalaga alam ko sa akin, siya at para sa akin lang ang mga ngiti niya.

Ganoon nga ang nang yari sa mga sumunod na araw madalas ay pumapasok si Xanthus ng late at magulo ang ayos ng damit may time na pumasok siya na sobrang gusot ng damit n'ya kaya inayos ko ito.

Inaayos ko ang handcuff niya tapos ay iyong nectie and kaniyang kwelyo "fuck you're so gorgeous and I am so madly in fucking love with you" he whispered while I'm fixing his nectie.