MAHKUM | bxb

Otuzdört

11.12.2020

***

Bölümle alakası var mı tartışılır ama yazarken bunu dinledim. Sevenler dinlesin güzel şarkı :D Keyifli okumalar :) ❤

Yazardan

Melih masada oturup çay içerken görüş vaktinin gelmesi üzerine sevinçle koğuştan çıktı. Gardiyan diğer mahkumları toplarken karşı koğuştan çıkan Mert'i gördü. Kısa bir an bakışıp kafasını çevirdi.

Mert ziyaretçisi geldiğini öğrendiğinde içinde tuhaf bir heyecan vardı. Annesinin gelmediğini biliyordu. Tahmin ettiği kişi gelebilir düşüncesiyle hediyesini alıp cebine soktu.

Kapıda Melih'i gördüğünde kısa bir bakış attı. Eğer tahmin ettiği kişi gelirse o da görecek şimdi diye düşündü. İmada bulunur mu acaba diye düşünmeden edemedi.

Görüş odasına girip etrafa bakındı. Onu görünce kısa bir an tebessüm edip yine eski haline döndürdü yüzünü. Yanına yürüdüğünde Arda onu fark edince ayağa kalktı. Masaya oturup elleriyle oynamaya başladı. Yeni yetme ergenler gibi davranıyordu şu an.

Melih ise arkadan onu takip edip görüş odasına girdi. Annesini görünce sevinçle yanına adımladı. Ama Arda ve Mert'i görünce kısa süreli bir şok yaşadı. Yine de annesini uzun zaman sonra gördüğü için bir şey demeden yanına gitti. 

Annesi ayağa kalkıp sevinçle kucakladı oğlunu. ''Anneciğim... Seni çok özledim bebeğim benim.'' Annesi yanaklarından öpüp kokusunu içine çekerken Melih'te aynı şekilde karşılık verdi. 

''İyisin değil mi annem?'' Ayağı hâlâ iyileşmemişti belli ki. Çünkü üstüne basmakta zorlanıyordu. Melih'in yardımıyla sandalyeye oturup oğlunun elini, elleri arasına aldı. ''Nasılsın oğlum?''

''İyiyim annecim sen nasılsın? O şerefsizler seni rahatsız ediyor mu?'' Annesinin yüzü kısa bir an düştü onları anınca.

''Yok oğlum merak etme. Uzaklaştırma kararı nedeniyle yaklaşamıyorlar.''

''İyi bari.'' Melih'in gözleri yana kayınca kaşıyla işaret etti. Annesi ise bilmiyorum şeklinde dudak büktü. 

**

Mert onlara baktıklarını fark edince rahatsızca yerinde kıpırdandı. ''İyisin değil mi?'' Arda'nın sorusuyla ona döndü. Kafa sallayıp gülümsedi. ''İyiyim sen nasılsın?'' Arda arkasına yaslandı. ''İş güç işte. Bir de şu özlem yok mu? Beni bitiren o'' Mert kaşlarını çatıp baktı. ''Ne özlemi?''

''Sana olan özlemim'' dedi sırıtarak. Mert utanarak kafasını eğdi. ''Çok açık sözlüsün''

''Bu zamana kadar karşına çıkan insanlar sana olan sevgilerini dile getirmediyse bu onların problemi. Ben sevgimi gizlemem. Açık bir insanım.'' Mert dudaklarını dişledi gerginlikle. ''Bu kadar kısa zamanda nasıl oluştu bu sevgi?''

''İlk görüşte aşka inanmaz mısın?'' Mert omuz silkti. ''Sanırım doğru söylüyorsun. Bu zamana kadar kimse bana sevgisini bu kadar açık bir şekilde göstermedi. Ve ilk görüşte aşık olanda yoktu'' dedi acı bir tebessümle. 

Arda kafa salladı tebessüm ederek. ''Peki sen?'' Mert kafasını kaldırıp sorarcasına baktı. ''Sen hiç ilk görüşte birine aşık oldun mu?'' 

Mert kısa bir an düşündü. Uğur'a olan duygularını hatırladı. ''Evet oldum.'' Tamam ondan öncesi de olmuştu ama onun kadar yoğun duyguları yoktu. 

''Uğur değil mi?'' Mert kafa sallamakla yetindi. Arda'nın yüzü düşünce elinde olmadan üzüldü. ''Ama artık öyle şeyler hissetmiyorum. Yani sanırım unutmaya başladım. Hem o kadar büyük bir aşk değildi sanırım. Yeni ve daha doğru bir aşk yaşamak istiyorum.'' Arda düşünceyle bakıp kafasını iki yana salladı.