Niespodziewana Historia (Obikaka) Część 1

18. Rocznica i rozdzielenie (+18)

Kakashi i Obito siedzieli na dachu domu Kakashiego i patrzyli na gwiazdy na niebie.

- Gdzie chcesz wyjść jutro?
Pyta Obito.

- Jutro?

- Dokładnie jutro mija rok od momentu w którym zostaliśmy chłopakami.

- Naprawdę? Pamiętasz takie rzeczy?

- A ty nie?

- Nawet nie zauważyłem że minęło tyle czasu.

- To jak, gdzie wyjdziemy?

- Może na ramen.

- Na ramen?

- Tak jak w tedy kiedy nasza randka się skończyła.

- Jesteś pewien że tamto było naszą pierwszą randką?

- A nie?

- Dla mnie to wyjście do Ichiraku nią było.

- W sumie masz rację.
Uśmiechnął się Kakashi i przytulił się do klatki piersiowej Obito.

- Już późno, chodźmy spać.

- Ale ja nie jestem zmęczony.

- To co chcesz zrobić?
Zapytał kiedy zeszli z dachu.

- Może...
Kakashi popatrzył na Obito flirciarsko z opuszczonym maską i przygryzionym palcu wskazującym.

- Ty chyba nie chcesz...
Pyta przerażony.

- Może tak, może nie...

- Kakashi!

- No co?

- Ehh muszę ci zabrać te zboczone książki.
Powiedział zrezygnowany.

- To nie te książki tylko ty na mnie tak działasz.

- Dobra ale nie dziś.

- To może jutro?

- Dobra ale się uspokój.

- Więc obiecane. Może coś zjemy?

- Ale co?

- Może dango?

- Tak!

Kakashi i Obito przygotowali i zjedli dango po czym zasnęli na kanapie czytając książkę którą poleciła dla Obito Rin.
Następnego dnia Obito obudził się sam zastanawiał się gdzie poszedł Kakashi. Gdy miał wyjść go szukać Kakashi wszedł do domu.

- O wstałeś!
Ucieszył się Kakashi.

- Gdzie byłeś?

- Minato-sensei mnie wezwał.

- Po co?

- Powiedział że jutro mam ruszyć na misję o nieokreślonym czasie zakończenia, ale prawdopodobnie będzie trwała rok.

- Ale jak to cały rok?

- Niestety. Ale obiecuję że będę próbował ją skończyć jak najszybciej.

- I co ja bez ciebie poczne.
Zaczął lamentować.

- Dasz radę, ale mam nadzieję że spełnisz moje życzenie.

- A jakie to życzenie?

- Po pierwsze, opiekuj się Rin, Minato-sensei, Kushiną i ich dzieckiem.
Po drugie, przyjmuj wyzwania Gaia tylko do momentu aż nie będą dla ciebie niebezpieczne.
I po trzecie... pamiętaj o mnie.

- Masz ode mnie gwarancję że to zrobię.

- Dobra a teraz co porobimy? Mamy jeszcze 20 godzin.