mrblar bu bölümdeki konuyu değiştirdim ona göre şaapın siiqkddiqkdüakdüakdqü
————————————————————-
Minho'nun ağzından
Doktor ve Felix odadan çıktıktan sonra yanlarına gittim. Bizi odadan kovduktan sonra onlarla ne konuştuğunu merak ediyordum.
Doktorun önlüğünde Kim Jisoo yazıyordu.
"Sakinleşmiş mi?"
"Yanına çok yaklaşamadım, uzaktan konuştuk. Henüz teşhis koymak için çok erken ama her ne yaşadıysa onda travma yaratmış. Dediğim gibi henüz teşhis koymak için erken çünkü çok konuşamadım ama anksiyete başlangıcından şüpheleniyorum. Bu gibi kafadan darbe alma durumlarında Genel Anksiyete Bozukluğu çok nadir de olsa görülebiliyor.
"Yani yanına gidemeyecek miyiz?" Jeongin endişeyle söylediğinde Jisoo konuştu.
"Eğer sizi kabul ederse gidebilirsiniz. Ama çok fazla ümitlenmeyin ve bu süreçte atlatana kadar uzaktan da yanında olun. O da memnun değildir eminim ki."
"Peki ne olduğunu anlattı mı?" diye sordum.
"Hayır, çünkü sormadım. Daha yeni yaşadı ve olayı sindirmesine izin vermeliyiz."
Anladığımızı belirten şeyler yaptıktan sonra tekrar konuştu.
"Bu kadar kişi dışarıda beklemeniz sadece sizi yorar. En fazla iki kişi kalsanız daha iyi olabilir. İsterseniz sorabilirim kimlerin kalmasını istediğini. Ya da sizden biri de yaklaşmamak şartıyla kapıdan sorabilir."
Söylediği şeyden sonra konuştum.
"Gerek yok, büyük ihtimal Felix ve Jeongin'in kalmasını isteyecektir."
"Ama onlar da çok yorgun. Özellikle Jeongin." Chan konuştuğunda onu onayladım.
"Doğru, kim kalacak o zaman?" dedi Changbin.
"Ben kalabilirim. Benim yanımda da biriniz kalırsınız." dedim.
"Ben kalırım." dedikten sonra yanıma geldi Felix.
"Tamam o zaman, siz gidin biz size haber veririz." dedim diğerlerine.
Onaylayıp çıkışa doğru gittiler.
________________________________
Ertesi gün
Hemşire muayenesini yapmaya gelmişti ama Jisung kabul etmemişti.
Jisoo bugün de geldiğinde selam verip içeri girdi.
________________________________
Jisung'un ağzından
Flashback
Evde canım sıkılmıştı. Hava almak için dışarıya çıktım. Belki yürürsem kendime gelirim diye düşündüm.
Ara sokaklardan birinde yürürken bir çocuğun karşısındaki kıza vurduğunu gördüm.
Adımlarımı hızlandırıp yanlarına gittim. Güçlü olmasam da bunu görmezden gelip gidemezdim.
