Görücü usulü evlendirilen iki genç. Bu isim sadece bizi birleştirendi. Bizi bütün yapandı. "Elfida konuşalım mı?" sıcacık sesini duydum da hafifçe titredim. Başımı evet anlamında aşağı yukarıya sağladım. Gülümsediğini hissettim. Keşke dedim keşke bu kadar çekingen utangaç olmasaydım. "Neden ben? Yoksa o gece beni o helde bulduğun için bana acıyor musun .?" dedim titreyen sesimle. Lütfen ağlamayayım, lütfen. "Senin yapabileceğin bişey yoktu orda." dedi sert sesiyle. Ses tonunu sert tutarken bile ne kadar naif çıkardığınım farkında mıydı o? "Ben normal değilim. Benimle yapamazsınız." dedim de güldü. Komik bişey söylemedim halde güldü. O güzel gülüşüne tanık olan şanslı insanlardan biriydim sanırım. "Bakire değilsin diye seni kendime almayayım mı?" dediğinde yutkundum başımı kaldırıp gözlerine bakarken gözlerinin donuk olduğunu fark ettim. Ona söylemeye utandım şeyi kendisi biliyordu ve umursamıyordu. Kalbim hızlanırken yutkundum. Ayağa kalktı yanıma başıma geldi. Sol elini başıma koydu. Titredim yanı başında. Fark etti birbirmize ait olmadığımız halde benimle olmak istiyordu. Başımı okşadı. "Seni bu cehennemden kurtaracağım ve uzaklara götüreceğim. Kendini keşfedeceksin benimle." Bu son sözü oldu. 🕊 02.02.2022
22 parts