Not your Typically Long Lost Daughter.

" Hoy kamukha mo si Imelda, yung first lady"
" ang ganda ng kutis mo! pero hindi mo kamukha si mayor"
" tatay mo talaga si Mayor?"
" AMPON KA NO"

Yan ang palaging sinabi sa akin ng mahilig tismisin ang buhay ko. hindi ko naman pinapansin dahil na sanay na ako. Buong buhay ko,alam ko na hindi ako anak ni Mayor Rodrigo Duterte. Minsan masakit isipin pero habang tumatanda ako naging manhid na at parang normal lng sa akin.

Hindi naman nag kulang si tatay Digong sa paglalaki sa akin- sa amin tinuring niya parin ako bilang anak niya kaya hindi ko naramdaman na paging ulila ko sa ama.

kahit ganon pa yun, hindi ko pa mawala sa isipin ko ang aking tunay na ama, kahit nandyan si tatay, pero hindi parin niya matutumbas ang nais makita at makapiling lng man ang ama ko.

sana man lng, makilala niya ako, sana malaman niya na meron pa siyang anak na hindi pa niya alam, sana alam niya buhay ako.

sana alam ni Sen. Bongbong Marcos na may anak siya na Duterte.

Disclaimer: this fanfiction not a real thing okay.