Η γυναίκα με τα χίλια πρόσωπα 2. Οι μάσκες πέφτουν.

Κεφάλαιο 1

~Είμαι στην ευτυχή θέση να σας παρουσιάσω το καινούργιο μου βιβλίο που είναι συνέχεια του προηγούμενου. Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον καθένα από εσάς που διάβασε το βιβλίο ως το τέλος, που το αγάπησε και που ταξιδέψαμε μαζί. Θέλω να ευχαριστήσω μερικές πολύ ξεχωριστές αναγνώστριες. Στην  DianaRay1 και την @Elenapaxi που μου έφτιαξαν το εξώφυλλο. Πιστεύουν σε μένα και θέλω να ξέρουν ότι είναι αμοιβαίο. Εύχομαι ολόψυχα το βιβλίο να σας αρέσει και να σας κρατήσει καλή συντροφιά~

Η γυναίκα με τα χίλια πρόσωπα μόλις τον είχε εγκαταλείψει στην αποθήκη ολομόναχο. Ο χειρότερος εφιάλτης του έπαιρνε σάρκα και οστά. Ο Απόλλωνας έτρεξε από πίσω της και βγήκε από την αποθήκη, με την ελπίδα να την προλάβει. Έξω δεν ήταν κανένας απόλυτος. Μισόκλεισε τα μάτια του όταν βρέθηκε έξω, σε τόσο δυνατό φως. Κοίταξε τριγύρω του περίεργος. Είχε να δει πολύ καιρό έξω πως ήταν. Γύρο από την αποθήκη που ήταν κλεισμένος, ήταν μια τεράστια, παραμελημένη περιφραγμένη έκταση. Κοίταξε γύρο που βρισκόταν και δεν άργησε να αναγνωρίσει που είναι. Είχε περάσει αμέτρητες φορές από εκεί κοντά, με το αμάξι, καθώς έτρεχε για δουλείες. Η νεαρή γυναίκα τον είχε κλειδώσει στο υπόγειο ενός εγκαταλελειμμένου εργοστασίου. Το έβλεπε πολλές φορές από ψιλά, πάνω από τον δρόμο.

Για μόνο μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου είχε μπει στον πειρασμό να βγει έξω από το οικόπεδο και να περπατήσει μέχρι να τον εντοπίσει η αστυνομία... Αλλά όχι. Δεν μπορούσε να το κάνει. Αν έφευγε από εκεί θα έχανε και τις τελευταίες του ελπίδες μια μέρα εκείνη να γυρίσει στην αποθήκη να τον βρει. Όσο και να του είχε λείψει η ελευθερία του, όσο και να του είχε λείψει η άνεση του σπιτιού του, δεν μπορούσε να φύγει και να εγκαταλείψει τόσο γρήγορα την ιδέα να την δει ξανά.

Μόλις κοίταξε έξω καλά τον ουρανό, που τώρα το είχε καταλάβει πόσο του είχε λείψει, έκανε πίσω και μπήκε οικειοθελώς, στην φυλακή του και έκλεισε πίσω του την πόρτα. Πλησίασε τα τάπερ με το φαγητό που του είχε αφήσει πάνω στο τραπέζι και τα άνοιξε να δει τι είναι. Στο ένα τάπερ είχε δύο σνίτσελ και ρύζι, στο άλλο είχε σαλάτα λάχανο καρότο και στην χάρτινη σακούλιτσα είχε μερικές φέτες ψωμί. Αποφάσισε να κάνει αιματηρή οικονομία στο φαγητό για να μπορέσει να του φτάσει όσο περισσότερο χρονικό διάστημα γινόταν, για να την περιμένει όσο περισσότερο μπορούσε.

Πονούσε πολύ η κοιλιά του από την πείνα και ήθελε να τα καταβροχθίσει όλα με μια μπουκιά, αλλά δεν μπορούσε να το κάνει. Αν τα έτρωγε τώρα όλα, θα τον ανάγκαζε η πείνα να φύγει από την αποθήκη... Έτσι έκοψε να φάει μισό σνίτσελ με μερικές κουταλιές σαλάτα. Έφαγε αργά για να χορτάσει και ήπιε και μπόλικο νερό αλλά δεν άλλαξε και πολύ το γεγονός ότι πέθαινε στην πείνα. Το υπόλοιπο φαγητό το είχε φυλάξει στο ψυγείο.