Η γυναίκα με τα χίλια πρόσωπα 2. Οι μάσκες πέφτουν.

Κεφάλαιο 19

Ο Απόλλωνας αμέσως σηκώθηκε πάνω. <<Είσαι καλά;>> την ρώτησε μέσα στον πανικό. <<Σε πείραξε κανένας;>>.

<<Είμαι καλά>> του απάντησε. <<Απλά πρέπει να έρθεις εδώ. Θέλω να σε ρωτήσω και κάτι>>.

<<Τι πράγμα;>> της είπε με αγωνία.

<<Απόλλωνα... Κάποιος με ακολούαπό την στιγμή που με συνέλαβαν. Τον έχουν και αυτόν εδώ μαζί μου. Δεν αφήνει κανέναν να με αγγίξει. Δεν μπόρεσαν να μου κάνουν καν σωματικό έλεγχο...>> του είπε.

<<Πήγαν να σου κάνουν σωματικό έλεγχο;>> ένιωσε αμέσως να φουντώνει. <<Μαρία, αυτό κανονικά απαγορεύεται. Μόνο γυναίκα μπορεί να σου κάνει>>.

<<Απόλλωνα... γιατί έχω την εντύπωση ότι κάτι ξέρεις για το θέμα;>> τον ρώτησε.

<<Δεν προλαβαίνω τώρα να μιλήσω. Πρέπει να ετοιμαστώ και να έρθω>> της είπε.

<<Καλά>>.

<<Θα μου δώσεις λίγο χρόνο γιατί το παιδί κοιμάται και δεν θέλω να την ξυπνήσω απότομα>>.

<<Το παιδί δεν μπορεί να έρθει εδώ>>.

<<Λες να μην το ξέρω;>> την ρώτησε. <<Στην μητέρα μου θα την πάω. Μην ανησυχείς. Η Δημητρούλα έχει αγαπήσει την μητέρα μου. Δεν θα την πειράξει που θα μείνει εκεί>>.

<<Εντάξει. Μην αργήσεις σε παρακαλώ παρά πολύ>>.

<<Μείνε ήσυχη και μην φοβάσαι>> την συμβούλεψε ο Απόλλωνας και έκλεισε το τηλέφωνο.

Ο άντρας ετοιμάστηκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε και έπειτα πήρε αγκαλιά με στοργή την κόρη του. <<Δημητρούλα μου πρέπει να φύγουμε>> της είπε σχεδόν ψιθυριστά. Η μικρή μετά από λίγο άνοιξε τα μάτια της και γκρίνιαξε λίγο. <<Έλα καρδούλα μου>> της είπε. <<Είναι ανάγκη να φύγουμε>>.

Της φόρεσε με αργές, απαλές κινήσεις το μπουφανάκι της και τα παπουτσάκια της, την έβαλε στην καρεκλίτσα της, στο πίσω καθίσματα και αμέσως φύγανε τρέχοντας για το σπίτι της μητέρας του. Έφτασαν γρήγορα. Ο άντρας χτύπησε την πόρτα της μητέρας του όσο πιο απαλά μπορούσε για να μην την τρομάξει. Η μητέρα του σχεδόν αμέσως άνοιξε, αναστατωμένη, τυλιγμένη με την ρόμπα της.

<<Απόλλωνα>> έκανε ανήσυχη μόλις τον είδε έξω από το σπίτι της με το παιδί αγκαλιά. <<Τι συμβαίνει; Είναι όλα καλά;>>.