Η γυναίκα με τα χίλια πρόσωπα 2. Οι μάσκες πέφτουν.

Κεφάλαιο 21

Το μεσημεράκι ο Απόλλωνας πρότεινε σε όλους να πάνε σε μια ωραία ταβέρνα να φάνε. Η μητέρα του Απόλλωνα αρχικά είχε αρνηθεί να πάει μαζί τους, καθώς πίστευε ότι πρέπει να περάσουν λίγο χρόνο μεταξύ τους οι τρεις τους. Είχε την κρυφή ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα κατέληγαν κανονική οικογένεια.

Ο Απόλλωνας και η Μαρία επέμεναν και έτσι την έπεισαν να πάνε όλοι μαζί, όχι μόνο να φάνε, αλλά και μια εκδρομή. Τελικά αποφάσισαν να πάνε στον Άγιο Πρόδρομο. Πέρασαν από το σπίτι της Μαρίας για να ντυθεί κατάλληλα και έφυγαν. Ο Απόλλωνας πρόσεξε πως η μητέρα του παρατηρούσε με ενδιαφέρον το σπίτι που έμενε η κοπέλα και η κόρη του. Έπειτα έσκυψε το κεφάλι στεναχωρημένη. Ο γιος της καταλάβαινε με λεπτομέρειες τι ένιωθε η μητέρα του. Στεναχωρήθηκε που έμενε σε τέτοιο μέρος η Μαρία και η εγγονή της. Η γυναίκα κοίταξε τον γιό της.

''Θα το διορθώσω... Το υπόσχομαι'' της είπε ο Απόλλωνας με τα μάτια. Η γυναίκα, σαν να κατάλαβε το βλέμμα του, του χαμογέλασε.

Έφαγαν σε μια ωραία, παραδοσιακή ταβέρνα και έπειτα πήγαν να παίξει η Δημητρούλα σε ένα πάρκο, πίσω από το πέτρινο, δημοτικό σχολειό που δεν χρησιμοποιείται πλέον.

Έπειτα από ώρες ο Απόλλωνας είχε αφήσει σπίτι της την μητέρα του και επέστρεφε και την Μαρία με την Δήμητρα, απρόθυμα στο δικό τους. Ο άντρας κοιτούσε από τον καθρέφτη μπροστά του καθώς οδηγούσε, την κόρη του που καθόταν στο καρεκλά της, στα πίσω καθίσματα. Η Δημητρούλα κοιμόταν χαρούμενη και εξουθενωμένη. Έτσι όπως είχε γίρει πάνω στο καρεκλάκι της, είχε ζουλιχτεί λίγο το μάγουλο της και από τα χειλάκια της έτρεχαν λίγα σαλάκια. Ήταν ότι πιο χαριτωμένο και γλυκό είχε αντικρύσει ποτέ του. Καθόταν και η Μαρία δίπλα του, κουρασμένη και χαρούμενη και εκείνη. Φαινόταν ότι είχε ευχαριστηθεί την ημέρα και να είχε περάσει πραγματικά καλά.

<<Πως σου φάνηκε η μητέρα μου;>> την ρώτησε ο Απόλλωνας και χαμογέλασε. Ήξερε ήδη την απάντηση.

<<Την λάτρεψα!>> είπε ενθουσιασμένη. <<Δεν ξέρεις πόσο τυχερός είσαι που την έχεις>>.

<<Είναι και δική σου μητέρα τώρα, από τι φαίνεται>>.

<<Έτσι νομίζω...>> του απάντησε η κοπέλα. <<Πιστεύω ότι η μητέρα σου θα είναι από τα λίγα άτομα που δεν θα μου κάνουν ποτέ κακό και που μπορώ να εμπιστευτώ>>.

<<Χαίρομαι που νιώθεις έτσι για εκείνη>> της απάντησε λίγο βιαστικά σε αυτό για να περάσει στο επόμενο που ήθελε να της πει. <<Αύριο το μεσημέρι, μόλις σχολάσεις, θα έρθω να σε πάρω. Θα πάρουμε μαζί και το παιδί>>.